Dwa pomysły na wyspę

18 października ogłoszono wyniki konkursu na opracowanie koncepcji urbanistyczno-architektonicznej wschodniej części Wyspy Pomorskiej we Wrocławiu. Jury przyznało dwie pierwsze nagrody ex aequo.

Konkurs był ogłoszony w kwietniu 2012 roku przez inwestora, firmę Topacz Investment. Ze względu na unikatową lokalizację wyspy, w historycznym centrum miasta, w obrębie Śródmiejskiego Węzła Wodnego, architekci byli zobowiązani do uwzględnienia sąsiedztwa cennej zabytkowej zabudowy. Poza koniecznością nawiązania do specyficznego kontekstu architekci musieli zmagać się także z nietypowym kształtem działki: jest wąska i niezbyt długa.

Jak można przeczytać regulaminie, celem konkursu było „uzyskanie koncepcji architektonicznej budynku mieszkalno-usługowego wraz z zagospodarowaniem terenu na wschodniej części Wyspy Pomorskiej we Wrocławiu”. Jury pod przewodnictwem Stefana Müllera za najlepsze uznało dwie propozycje: łódzkiej pracowni Tamizo oraz Dawida Marszolika i Katarzyny Rakowskiej.

Dawid Marszolik i Katarzyna Rakowska zaproponowali podniesienie poziomu wyspy, co nie tylko pozwoliłoby uniknąć zalewania, ale też umożliwiło ulokowanie garaży w kondygnacji podziemnej, bez konieczności rezerwowania powierzchni pod parking. „Sam teren wyspy „rozcięto” i częściowo wyniesiono o jedną kondygnację, tworząc w ten sposób kubaturę usług i strefę publiczną, którą stanowi promenada (wspomniany ciąg pieszo-jezdny) obsługująca usługi i strefy wejściowe dla potencjalnych mieszkańców wyższych kondygnacji” – opisują swój zamysł architekci. Ponad poziomem promenady i części handlowo-usługowej znalazły się kondygnacje mieszkalne, ułożone poziomo, zgodnie z biegiem rzeki. Ważnym zabiegiem formalnym jest tu stylistyczne zróżnicowanie części publicznej i prywatnej: „Budynek ma formę drewnianego postumentu dla osadzonej na nim bryły części mieszkalnej”. Ciemniejsza bryła pięter z mieszkaniami ma też nieco inny kształt niż drewniany parter, sprawia wrażenie, jakby była do niego nieco „niedopasowana”. Zabieg ten uatrakcyjnia bryłę, powoduje, że wydaje się ona bardziej dynamiczna i lżejsza, bo nie tworzy wypełniającej cały cypel monolitycznej struktury.

Fotografie: Pracownia Architektoniczna Dawid Marszolik

Tamizo Architects Group w składzie: mgr inż. arch. Mateusz Stolarski, mgr inż. arch. Aleksandra Zdziechowska, mgr inż. arch. Wojciech Jaksa, mgr inż. arch. Piotr Walerysiak także umieścili garaże w części podziemnej, a wokół budynków wykreowali atrakcyjną, ogólnodostępną przestrzeń publiczną. Ich pomysłem na wpisanie nowych obiektów w historyczny kontekst było rozdzielenie budynku na dwie części tak, aby w przesmyku pomiędzy nimi utworzyła się oś widokowa na wieżę zegarową głównego gmachu Uniwersytetu.

Aby nie tylko posiadacze mieszkań w tych budynkach, ale wszyscy wrocławianie mogli się cieszyć urokami wyspy, architekci (podobnie jak ich konkursowi konkurenci) całą wolną przestrzeń działki zaprojektowali jako przestrzeń publiczną, z usługami i sklepami w parterach oraz tarasami od strony rzeki.

Pod względem formalnym same budynki otrzymały formę, nasuwającą skojarzenia z układanką z klocków. Tak to opisują sami autorzy: „Ze względu na wyjątkowy charakter miejsca zaproponowano też nietypowy wewnętrzny podział powierzchni budynku na indywidualne, niepowtarzalne apartamenty, z których część stanowią lokale dwupoziomowe. Podział ten odzwierciedlono na zewnątrz budynku uzyskując tworzącą artystyczny nieład a jednocześnie pewien geometryczny porządek kompozycję elewacji”.

Fotografie: Tamizo Architects Group

Mimo narzucającego się kontekstu, w konkursie zwyciężyły projekty, nie naśladujące historycznej zabudowy, nie starające się dosłownie wpisać w zabytkowe otoczenie. Wyniki konkursu – to dowód na to, że doskonale można lokować nowe obiekty z szacunkiem do zabytków, ale i w zgodzie z duchem czasów, w jakich powstały.

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera