Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera


Przedłużanie życia

 

Czas czytania: ~4 min


SRfK5GcToBdW3UDv08ZMg9NP19xyEJ82e5SSPCgBb405Dj49Q8zpz5ICdQaU_cmw-001.JPG
„Najkrócej nasze działania możemy określić powtarzając zdanie Karla Gansera, dyrektora IBA, że ich istota polega na przedłużaniu życia budowli tak długo, jak to możliwe.” – tak swoją koncepcję przebudowy Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi podsumowują Anita Luniak i Teresa Mromlińska z grupy 33_03. CMW zajmuje zabudowania dawnej „Białej Fabryki” Ludwika Meyera przy ul. Piotrkowskiej – najstarszego zakładu włókienniczego w mieście. Funkcjonuje tu od lat 50-tych XX w., ale dopiero w 2002 r. przejęło ostatnią część pofabrycznego kompleksu – zdewastowane wschodnie skrzydło. Wtedy też ogłoszony został konkurs architektoniczny na projekt adaptacji programowo-przestrzennej tej części obiektu oraz zagospodarowania otaczającego go terenu. Zwyciężyła w nim koncepcja wrocławskiego biura 33_03. Grupa 33_03: Celem podejmowanych przez nas działań było rozszerzenie roli muzeum jako miejsca kontaktu z kulturą, sztuką i zabytkami, powiększenie przestrzeni ekspozycyjnej, poprawa układu funkcjonalnego oraz wykreowanie nowych relacji między muzeum a otoczeniem. Istotne jest włączenie dziedzińca wewnętrznego wraz z zachowaną kotłownią w obręb przestrzeni muzealnej i powiązanie zespołu zabudowań z parkiem, którego część stanowić będzie Skansen Łódzkiej Architektury Drewnianej. Zgodnie z naszą koncepcją, skrzydło wschodnie staje się obiektem o pierwszorzędnej roli, przejmującym funkcję wejściowo-reprezentacyjną. Nowe wejście wschodnie umożliwia lepszy przepływ zwiedzających zarówno od strony północnej – od ul. Milionowej, jak i od strony zachodniej – od ul. Piotrkowskiej. Zmiana lokalizacji strefy wejściowej niesie za sobą zmianę kompozycji urbanistycznej i reorganizację funkcjonalną muzeum, dzięki czemu zyska ono nieistniejącą dotąd reprezentacyjną strefę wejściową, indywidualne przedpole od strony parku miejskiego, wzbogacone o Skansen i zrewitalizowany budynek dawnej łaźni zakładowej. W zrewitalizowanym skrzydle wschodnim znalazły się sale ekspozycyjne, czytelnia, atelier fotograficzne i zaplecze techniczne. Część techniczną umieszczono od strony północnej, łącząc ją ze strefą magazynową i pracowniami muzeum, zaś część dostępna dla zwiedzających zlokalizowana została od strony południowej, kontynuując ciąg sal ekspozycyjnych i umożliwiając zwiedzającym swobodne poruszanie się po obiektach muzealnych. Na styku skrzydeł wschodniego i południowego od strony wewnętrznego dziedzińca znajduje się historyczna wieża kurzowa oraz ceglany trzon klatki schodowej. W ich pobliżu, w osi podłużnej skrzydła wschodniego, umieszczony został główny hol komunikacyjny ze stalową klatką schodową zawieszoną w swego rodzaju „atrium” otwartym na poszczególne kondygnacje i opartym na prostopadłościennej bryle kryjącej sale multimedialne. Zawieszenie schodów w atrium sprawia, że pion klatki schodowej, cała wysokość budynku oraz otwarta przestrzeń są zauważalne już od wejścia. Atutem utworzenia wysokiej otwartej przestrzeni jest możliwość montażu i prezentacji eksponatów znacznej wysokości, podobnie jak to będzie w adaptowanej na cele ekspozycyjne wieży kurzowej. Pomimo wprowadzenia nowych elementów do oryginalnych wnętrz, naszym założeniem było niekonkurowanie z zastaną architekturą i poszukiwanie jak najprostszych rozwiązań adekwatnych do zabytkowej tkanki. Stąd oszczędność, prostota i dyskretne posługiwanie się materiałami, stosowanie zasady, by kolorystyka i tekstura były jak najbardziej neutralne i stanowiły tło dla przyszłych ekspozycji – we wnętrzach pojawi się więc biel ścian, spokojne oliwki i szarości oraz łagodny kolor drewna, dla których dopełnieniem będą płaszczyzny surowej cegły eksponowane w holach komunikacyjnych. Nowowprowadzone elementy – klatka schodowa, konstrukcja stropu i dachu, balustrady, oświetlenie, elementy wyposażenia wnętrz, nawiązują do stylistyki fabryk i charakterystycznych przemysłowych form oraz korzystają z typowych dla architektury industrialnej materiałów – stali, betonu, drewna i szkła. Skansen, zlokalizowany na terenie Parku im. W. Reymonta od strony wschodniej zabudowań „Białej Fabryki”, staanowi integralną część Centralnego Muzeum Włókiennictwa i przedłużenie strefy wejściowej. Jego kompozycja przestrzenna bazuje na siatce prostokątnej, nawiązującej do historycznych założeń urbanistycznych Łodzi. Element organizujący stanowi oś podłużna budynków muzealnych, na której „zawieszone” zostały poszczególne elementy założenia urbanistycznego – dziedziniec wewnętrzny, budynki muzealne, plac wejściowy z dawną łaźnią i zespół zabytkowych drewnianych budynków. Wytycza też ona główną ulicę skansenu – „Uliczkę Łódzką”. W skansenie znajdują się różnorodne obiekty historyczne translokowane z Łodzi i okolic: budynki mieszkalne tkaczy i sukienników (XIX w.), willa letniskowa (pocz. XX w.), kościół (d. zbór protestancki) oraz dzwonnica (XIX w.). Obiekty rozebrano, poddano konserwacji i ponownie złożono na terenie skansenu. Przywrócono im pierwotny wygląd elewacji, oryginalną kolorystykę oraz układ pomieszczeń. Elementy zagospodarowania terenu nawiązują do rozwiązań typowych dla dziewiętnastowiecznej Łodzi, stąd wprowadzono naturalne materiały (kamień, cegła) zaś detale utrzymane są w stylu historycznym. Ulice wydzielone pasami klinkierowymi, mają nawierzchnie kamienne typu ‘kocie łby’, zaś nawierzchnie ciągów pieszych i dojść wykończone są płytami kamiennymi oraz żwirem. Wprowadzone elementy zagospodarowania terenu – latarnie uliczne, ławki, tablice informacyjne, pompy i inne drobne elementy swoją stylistyką odtwarzają charakter dziewiętnastowiecznych ulic. Dopełnieniem całości są eksponowane zabytkowe urządzenia techniczne. Zespół budynków utworzy pierwszy w Polsce skansen architektury miejskiej. Projekt i realizacja: 2002-2008
JkDhoqjB0FSLtPjNveHZL81UXZarD20VNdwl6xxOeKuB5C9KB68yeyy6dVs6_cmw-002.JPG
8mVsMhZsDnF1PPGwz8kc6GtMBXpP0Ohgry6etgPgjaQpvn7CGQKglukskCfP_cmw-003.JPG
4oYE6EM0IV8x3fwy1AFxe4PQK1QmVQU63ziPldkHnA8sywDUI61bfSF0aJ9H_cmw-004.JPG
RSTy18ziHjc2RP6cvUmNYgbQ8C7TeZWmKVASDfIdSSQKoCKWwtRYVA445WZM_cmw-005.JPG
OxuYHMzB3MunXEcbc4cxWxIWA6MF8abIb79XSOBboSaCKhtToFynvZW4MKHr_cmw-006.JPG

Brałeś udział w projekcie? Opowiedz nam swoją historię.

Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!
Postaw mi kawę na buycoffee.to

tagi

Architektura dla kultury ludowej
Architektura dla kultury ludowej

Centrum Folkloru Województwa Łódzkiego w Sieradzu – to nowa placówka kultury, powołana przez samorzą ...

Kultura w kasynie
Kultura w kasynie

Kasyno Kultury, placówka kulturalna działająca w Kwidzynie od końca 2023 roku mieści się w budynku o ...

E-konferencja Skorupa budynku: dachy, fasady, drewno i prefabrykacja w architekturze.
E-konferencja Skorupa budynku: dachy, fasady, drewno i prefabrykacja w architekturze.

Regulacyjne i technologiczne zmiany w zakresie metod wznoszenia budynków doprowadziły w ostatnich la ...

KOMENTARZE
Komentarze
Brak komentarzy
Zaloguj się, aby dodać komentarz

Kubatura
ZOBACZ TAKŻE

PRACA:
Zatrudnię
  • Zatrudnię

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera