Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera


Wielka Spirala

 

Czas czytania: ~4 min


IBPw2AoTHGdin8ixlWKZhY15EOXInOEpIKeuOGFHaYicggG5lpKm3aAVVxVI_mumuth.jpg
Pierwszego marca 2009 r., po blisko 10 latach od rozstrzygnięcia konkursu, został otwarty MUMUTH czyli Dom Muzyki i Teatru Muzycznego (Haus für Musik und Musiktheater) w Grazu. Zaprojektowany przez holenderskie biuro UNStudio budynek jest częścią Uniwersytetu Muzyki i Sztuk Teatralnych w Grazu (KUG).

Koncepcja zaproponowana przez Bena van Berkela i Caroline Bos z UNStudio, została wybrana w międzynarodowym konkursie, na który wpłynęło 212 zgłoszeń. Architekci postawili sobie wówczas za cel zaprojektowanie budynku, którego forma byłaby w maksymalnym stopniu związana z muzyką. Podstawą ich projektu była idea zwiniętej, spiralnej struktury, umieszczonej w centrum budynku i organizującej jego wnętrze. W ciągu kilku lat pracy nad projektem i oczekiwania na fundusze, pierwotna wersja obiektu uległa wielu zmianom. Mimo to, jak podkreśla van Berkel, podstawowe założenia przetrwały w praktycznie niezmienionym stanie.
O9hFeWA6IWtWmZBTVyKvgAY9b37TyaEDbAiKxoBVUKeXz4qv7H4bjYdj1BXX_mumuth-1.jpg
UNStudio:

„Związek między muzyką i architekturą jest już klasyką. Według wielu współczesnych architektów jest wręcz zbyt klasyczny. Ale nie dla nas. My połączyliśmy klasykę z twistem. Problem kształtowania akustycznej przestrzeni, który podejmował min. Le Corbusier i Yannis Xenakis, jest dla nas cały czas fascynujący i widzimy w nim olbrzymi potencjał. Ponieważ MUMUTH należy do uniwersytetu muzycznego i teatralnego w Grazu i ma być miejscem, gdzie młodzi muzycy będą zdobywać muzyczną i teatralną edukację, uznaliśmy, że jego architektoniczna oprawa powinna informować, że jest to budynek, w którym żyje muzyka.

Spiralny układ elementów MUMUTH jest odpowiednikiem serializmu we współczesnej muzyce. Dzięki kontynuacji linii wszelkie przerwy, zmiany kierunku i skali możliwe były bez utraty ciągłości. Na tej spirali wszytko wisi jak pranie na sznurku: szkło, beton i instalacje. Ta idea przyświecała nam od początku, ale w ostatecznie zrealizowanej wersji nie jest ona widoczna na zewnątrz, tylko ukryta, wchłonięta przez całą konstrukcję.”

Głowna spirala, która jest rdzeniem przestrzeni publicznej, dzieli się na kilka połączonych z sobą mniejszych odgałęzień o wertykalnych i diagonalnych kierunkach. Przeplatają się one ze sobą, zapewniając połączenie wszystkich elementów budynku i jednocześnie umożliwiają stworzenie bufora akustycznego między poszczególnymi częściami programu funkcjonalnego. Spiralna struktura umożliwiła również wprowadzenie dodatkowego systemu komunikacji, który zapewnia aktorom i muzykom swobodne przejście do wewnętrznych, prywatnych pokoi. Centralną cześć budynku zajmuje duże, wielofunkcyjne pomieszczenie, które może być miejscem pracy, salą koncertową i teatrem muzycznym. Z nim połączone są kawiarnia, garderoby i pomieszczenia techniczne.
Konstrukcję budynku, w którym udało się płynnie połączyć prostą i surową podstawową bryłę (czarne pudełko teatru) z serią pomieszczeń bazujących na dynamice i ruchu (foyer i część ogólnodostępna), architekci nazwali modelem „blob-to-box”.

Spirala, która jest masywną konstrukcją z betonu, była jednym z największych wyzwań dla projektantów – jak sami podkreślają, większym niż ta w ukończonym nieco wcześniej Muzeum Mercedes-Benz. Początkowo miała ona być wyeksponowana na zewnątrz, ale w wyniku ewolucji formy, została ukryta. Zewnętrzna powłoka budynku zaś została ukształtowana jak czarny namiot.

Ben van Berkel: „Przedmiotem naszego zainteresowania były relacje między muzyką i architekturą, skupialiśmy się na takich aspektach jak rytm, kontynuacja, zmienność. Ale dopiero czytając Gillesa Deleuze’a zwróciliśmy uwagę na istnienie pewnego elementu, którego wcześniej nie zauważyliśmy – powtórzenia. Według filozofa, powtórzenie generuje łączność i spójność dzieła, zapewnia dźwięczność. Pozwala na improwizację, oznacza terytorium, koduje otoczenie. Postanowiliśmy więc wprowadzić ten element w naszym projekcie i nakładając na budynek powtarzalny, choć nie jednolity wzór. Można go zaleźć na całym budynku, w różnym zagęszczeniu i intensywności. Co więcej, jego wygląd zależy od zmiany światła w ciągu dnia i nocy, oddalenia od budynku i kąta patrzenia.”
tHvUTmkLVILkTj65XB7bO5dCaQgeAAuEYv5Lq3glKJbPZMlmrCAaqkVMfnkQ_mumuth-3.jpg
Budowa MUMUTH trwała od marca 2006 r. Kosztowała 19 milionów euro.

Czytaj wywiad z Benem van Berkelem.
84rJcWZCc3fouUPuEh18UPW6OuqknqEvdkIxL4fsSufGt5vWgOSvlWffAvKC_mumuth-4.jpg
8G693tttbqdcGxwjR2a7pw5OsCU2GMwGqm85jgRxIaWtAQIg1huOIH0iVBbv_mumuth-5.jpg
WIPTQLsCGX6IrHa9apQmzWhgBHDqu6WF1S7hJz4pbuG4rm8ttWVSmeu4QWGG_mumuth-6.jpg
sghMtav5WZnLPT7ykJIACNnegHERmYyhOKN5EDwn5a2tOl81g6ilS5BHvVxr_mumuth-7.jpg
RfJnsbmR7hHKapjC45U8VyWCKeb0q1jlMhg8yEvaZW214BQzwGL0mZrRG0VI_mumuth-8.jpg
Mxn879JT8Cm0XcBeTOwmZ4DDH8XiFq6suo20DxNzUegfwFfoDJlUQGqj5IeC_mumuth-9.jpg

Brałeś udział w projekcie? Opowiedz nam swoją historię.

Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!
Postaw mi kawę na buycoffee.to

tagi

Flow – drugi etap projektu w centrum Łodzi
Flow – drugi etap projektu w centrum Łodzi

„Dwa miesiące po oficjalnej inauguracji Flow ruszamy z budową drugiego - znacznie większego i zróżni ...

Budowa Kulturoteki coraz bliżej
Budowa Kulturoteki coraz bliżej

W warszawskiej dzielnicy Wesoła być może już niedługo powstanie wyczekany budynek łączący bibliotekę ...

E-konferencja Skorupa budynku: dachy, fasady, drewno i prefabrykacja w architekturze.
E-konferencja Skorupa budynku: dachy, fasady, drewno i prefabrykacja w architekturze.

Regulacyjne i technologiczne zmiany w zakresie metod wznoszenia budynków doprowadziły w ostatnich la ...

KOMENTARZE
Komentarze
Brak komentarzy
Zaloguj się, aby dodać komentarz

Kubatura
ZOBACZ TAKŻE

PRACA:
Zatrudnię
  • Zatrudnię

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera