Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera


Wizualizacja w procesie powstawania projektu

 

Czas czytania: ~7 min


Wizualizacja w procesie powstawania projektu

 

Najszerzej definiując pojęcie wizualizacji, możemy powiedzieć, że jest to rodzaj komunikacji, polegający na graficznym przedstawieniu danych oraz interakcji, jakie między nimi zachodzą. Nie pretenduje ona do miana sztuki. Ma być czytelna dla jak największej grupy odbiorców, bez względu na ich znajomość przedmiotu wizualizacji. Dobra i pełna wizualizacja musi uwzględnić specyfikę dziedziny, w której jest stosowana. Skoro więc dla projektanta architektura jest czymś wykraczającym poza fizycznie wydzieloną przestrzeń, także w wizualizacji architektonicznej poprawne wymodelowanie przestrzeni jest jedynie punktem wyjścia do wielu różnorodnych czynności mających na celu przekazanie możliwie dużej liczby informacji o projekcie. Ponieważ jednym z zadań architektury jest zwiększanie estetyki otoczenia, wizualizacja powinna przekonać o tym, że nowa realizacja architektoniczna to zadanie spełni. Dlaczego jest potrzebna Ponieważ wizualizacja operuje dwuwymiarowym obrazem imitującym (mniej lub bardziej doskonale sposób) trójwymiarową przestrzeń, ułatwia zdecydowanie komunikację z osobami, które nie potrafią złożyć w wyobraźni rzutów, przekrojów i widoków elewacji w całość tworzącą projektowany obiekt. Tworzenie nawet mało skomplikowanych wizualizacji ­ takich, które nie zawierają żadnych detali, a jedynie uproszczoną bryłę budynku ­ pozwala zatem wyeliminować ewentualne nieporozumienia. Bardziej zaawansowana wizualizacja pokazuje natomiast użyte materiały, światłocienie, a także subtelne efekty, jak rozkład światła między płaszczyznami o różnych kolorach, odbicia itp. Najnowsze techniki informatyczne dają w zasadzie nieograniczone możliwości imitowania rzeczywistej przestrzeni, jakością odpowiadające fotografii. Jak to się robi Bezpowrotnie minęły czasy ołówka sunącego po kalce, grafionów, rapidiografów, szablonów, potężnych stołów kreślarskich, przykładnic przesuwających się na sznurku. Podstawowym narzędziem pracy architektów stały się komputery, które jeszcze dwadzieścia lat temu uważane byłyby za niezwykle zaawansowane stacje robocze czy wręcz superkomputery. Dziś na praktycznie każdym, nawet bardzo słabym sprzęcie (P90), można wykonywać zadania do niedawna zarezerwowane dla stacji roboczych. Takim zadaniem jest niewątpliwie wizualizacja. Komputerowe funkcje renderingu oraz modelowania stają się coraz doskonalsze, interfejsy użytkownika ­ coraz bardziej intuicyjne, dostosowywane do indywidualnych preferencji. Mnogość opcji, jaką oferują obecnie programy, sprawia, że mamy coraz większy wpływ na ostateczny efekt naszej pracy. Jednocześnie coraz mniej czasu musimy poświęcić, aby uzyskać oczekiwane rezultaty. Kiedy korzystać z wizualizacji Wizualizacja towarzyszy współczesnemu architektowi w zasadzie od początku pracy nad projektem, ułatwiając ją i zdecydowanie przyspieszając. Kiedy architekt stara się o klienta, ma zwykle mało czasu. Inwestora na ogół bardziej interesuje powierzchnia użytkowa niż forma architektoniczna. Prace trzeba prowadzić w kierunku kompromisu między projektantem i klientem w zasadzie aż do momentu sporządzenia projektu koncepcyjnego. Za pomocą programów CAD można bardzo szybko wykonać uproszczony model ­ nie pokazujący architektury, a jedynie przestrzeń zajmowaną przez obiekt. Kilka prezentacji obiektu w skali otoczenia, zestawienia planowanych powierzchni, trójwymiarowy model wmontowany w zdjęcie ­ wszystko to bardzo ułatwia prowadzenie rozmów z inwestorem. Nie trzeba chyba wspominać, że jakość i szybkość działania są na wstępie rozmów czynnikami decydującymi. Podobnie jest na etapie powstawania projektu koncepcyjnego. Model bardzo ułatwia dyskutowanie zmian z inwestorem, który na ogół ma kłopoty z odczytaniem rzutów, przekrojów i widoków elewacji jako trójwymiarowej całości. Fotorealistyczny rendering pozwala wyjaśnić wątpliwości oraz ogranicza liczbę błędów wynikających z wprowadzania na życzenie inwestora nieprzemyślanych decyzji projektowych. Obecnie na rynku znajdują się programy, za pomocą których można "spacerować" po obiekcie w czasie rzeczywistym. Kiedy projekt jest już realizowany, rendering na billbordzie, prospekcie lub w gazecie może zachęcić potencjalnych klientów, eksponując walory architektoniczne obiektu. Wykonanie finalnej wizualizacji zajmuje dużo czasu, ponieważ nie powstaje ona w jednym programie. Na ogół korzysta się z trzech programów: w pierwszym na podstawie projektu wykonuje się model, w drugim ­ fotorealistyczny rendering, w trzecim zaś nadaje się wizualizacji walory plastyczne (w nim też najlepiej wstawiać zieleń, postacie ludzkie i pojazdy). Celem ostatecznego renderingu jest nie tylko rzetelne pokazanie przestrzeni i materiałów, ale przede wszystkim prezentacja funkcjonowania nowego obiektu, jego miejsce w otoczeniu, nie tylko architektonicznym. Należy przekonać odbiorców, że zmiana, jaką wywoła nowy obiekt, jest pozytywna i otwiera nowe możliwości, że nowy budynek będzie poprawnie funkcjonującą częścią miejskiego organizmu. Warsztat Na wstępie proponuję przypomnienie najczęściej używanych poleceń i opcji AutoCAD-a (na razie będziemy się posługiwać tym oprogramwaniem), najbardziej przydatnych do wykonywania modelu. Modelowanie będziemy przeprowadzać za pomocą brył (solids), a nie ­ jak się to robiło kiedyś ­ powierzchni. Jaka jest przewaga brył nad powierzchniami? Solidy przypominają obiekty fizyczne ­ mają objętość, podczas gdy powierzchnie są puste w środku. Bryły możemy zatem poddać wielu operacjom, których nie da się wykonać na powierzchniach: dodawaniu (łączeniu), wycinania jednych za pomocą drugich, pozostawianiu części wspólnej, odcinaniu płaszczyzną itd. Modelowanie powierzchniami przypomina niejako klejenie makiety z kartonu, a modelowanie solidami ­ rzeźbienie. Z najprostszych brył, tzw. prymitywów (kule, prostopadłościany, walce itd.) można modelować bardziej złożone układy: ­ BOX (prostopadłościan) ­ zaznaczamy przekątną podstawy i podajemy wysokość lub zaznaczamy przekątną całej bryły, ­ SPHERE (kulę) ­ wskazujemy środek, a następnie podajemy promień, ­ CYLINDER (walec) ­ zaznaczamy środek i promień podstawy oraz wysokość (opcja ELLIPSE generuje cylinder o podstawie elipsy, powstałej przez zaznaczenie dwóch prostopadłych osi (AXIS)), ­ CONE (stożek) ­ zaznaczamy środek i promień podstawy oraz wysokość (opcja ELLIPTICAL działa analogicznie jak w przypadku walca), ­ WEDGE (klin, pryzmat) ­ zaznaczamy przekątną podstawy i wysokość, ­ TORUS ­ wskazujemy środek, promień i promień przekroju. Zasadniczo jednak do tworzenia brył używamy polecenia EXTRUDE (wytłaczanie). Żeby wytłoczyć obiekt, musimy zamienić go na polilinię (pedit/join) lub region (region), pamiętając, że polilinia musi być zamknięta (close). Zaznaczamy obiekt i podajemy wysokość, a następnie kąt nachylenia (od pionu). Dzięki opcji PATH wytłoczymy kształt na podstawie wskazanej ścieżki, którą musi być polilinia. Za pomocą tej opcji stworzymy np. barierkę i poręcz. Do tworzenia brył obrotowych służy komenda REVOLVE. Wskazujemy obiekt (polilinię zamkniętą lub region), następnie oś obrotu i kąt obrotu, przy czym oś nie może przechodzić przez kształt, który obracamy. Na wszystkich bryłach możemy przeprowadzać trzy rodzaje operacji Boole'a: ­ UNION ­ łączącą kilka obiektów w jeden, ­ SUBSTRACTION ­ wycinającą jeden obiekt (albo grupę) drugim obiektem (albo grupą), ­ INTERSECTION ­ pozostawiającą część wspólną zaznaczonych obiektów. Czasem, gdy mamy do czynienia z bardziej złożonymi obiektami lub większą ich liczbą, operacje te mogą trwać nawet kilka minut, jednak ich stosowanie znacznie ułatwia modelowanie i zapewnia dużą swobodę w kształtowaniu bryły. Za pomocą funkcji SLICE możemy ścinać bryły, wskazując trzy punkty, wyznaczające płaszczyznę przekroju, a następnie punkt po tej stronie przekroju, która pozostała. Co jednak zrobić, kiedy obiektem jest np. niesymetryczna płaszczyzna, której nie da się uzyskać za pomocą brył? Obok bryłowego, istnieje jeszcze modelowanie z wykorzystaniem płaszczyzn. Nie daje ono wprawdzie tak dobrych efektów, ale czasami jest niezastąpione. Możemy skorzystać z następujących funkcji: ­ REVSURF ­ działa podobnie jak REVOLVE, tworząc powierzchnię obrotową, ­ TABSURF ­ tworzy płaszczyznę, przesuwając polilinię o wektor, ­ RULESURF ­ tworzy płaszczyznę między dwiema poliliniami, ­ EDGESURF ­ tworzy płaszczyznę między zaznaczonymi krawędziami. Modelowanie za pomocą płaszczyzn ma tę wadę, że na płaszczyznach nie da się przeprowadzić operacji Boole'a. Podczas pracy w trzech wymiarach bardzo istotną rolę odgrywa układ współrzędnych UCS, ponieważ względem niego przeprowadza się operacje MOVE, ROTATE, MIRROR. Położenie układu można modyfikować za pomocą komendy UCS. Można go obracać względem wszystkich osi o dowolny kąt. Najlepsze efekty daje opcja 3points do wyznaczania płaszczyzny (XY) i początku układu współrzędnych. Dla precyzyjnego wykonania modelu właściwe położenie UCS jest bardzo ważne. Istnieje kilka trybów wyświetlania brył. Trybem głównym jest WIREFRAME, wpisanie HIDE spowoduje schowanie niewidocznych krawędzi, natomiast SHADE ­ wypełnienie płaszczyzn kolorem. Jeżeli chcemy wrócić do trybu WIREFRAME, wpisujemy REGEN, a jeśli chcemy, by wyświetlane były tylko krawędzie brył, wpisujemy DISPSILH i ustawiamy wartość na 1. Tak w bardzo dużym skrócie wyglądają podstawowe funkcje 3D AutoCAD-a. Jeśli nauczymy się z nich korzystać i będziemy sprawnie poruszać się w trzech wymiarach programu, uda nam się wykonać nawet bardzo złożony model architektoniczny. Proponuję zapoznać się z wymienionymi poleceniami i trochę poeksperymentować. Dobre opanowanie tych technik jest podstawą "panowania
gAKGNlvAZB6FCebKSkp2d8pf8Etr7TUQT2IqQYQP5SvgypaJBuzO3P3NCiAb_aec-logo.gif
Jarosław Muras [email protected]

Podepnij swój artykuł

Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!
Postaw mi kawę na buycoffee.to

tagi

Flow – drugi etap projektu w centrum Łodzi
Flow – drugi etap projektu w centrum Łodzi

„Dwa miesiące po oficjalnej inauguracji Flow ruszamy z budową drugiego - znacznie większego i zróżni ...

Budowa Kulturoteki coraz bliżej
Budowa Kulturoteki coraz bliżej

W warszawskiej dzielnicy Wesoła być może już niedługo powstanie wyczekany budynek łączący bibliotekę ...

E-konferencja Skorupa budynku: dachy, fasady, drewno i prefabrykacja w architekturze.
E-konferencja Skorupa budynku: dachy, fasady, drewno i prefabrykacja w architekturze.

Regulacyjne i technologiczne zmiany w zakresie metod wznoszenia budynków doprowadziły w ostatnich la ...

KOMENTARZE
Komentarze
Brak komentarzy
Zaloguj się, aby dodać komentarz

Komputer
ZOBACZ TAKŻE

PRACA:
Zatrudnię
  • Zatrudnię

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera