Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera


Sztuka w świątyni konsumpcji

 

Czas czytania: ~3 min


CQPxqviUUtw54U73u9RaMGCalzqhEwQZ67iWfmYLpzT53vBHC64CxvNKMjHV_ms2-4.jpg
Sztuka i komercja od dawna przenikają się w takim stopniu, że często trudno wskazać, gdzie kończy się jedna a zaczyna druga. Mimo to, pomysł stworzenia muzeum na terenie centrum handlowego budził (i do dziś budzi) wiele kontrowersji. A jednak został zrealizowany i w listopadzie ubiegłego roku ms², czyli nowy oddział łódzkiego Muzeum Sztuki, otworzyło swe podwoje. Starania Muzeum o nowy obiekt, w którym można będzie prezentować bogate zbiory sztuki współczesnej, trwały wiele lat. Już w latach 70-tych został rozstrzygnięty konkurs na projekt przeznaczonego do tego celu nowoczesnego budynku, który miał powstać w parku na Zdrowiu. Jednak z powodu cięć budżetowych nie udało się zrealizować zwycięskiej koncepcji Jana Fiszera i Muzeum pozostało bez nowego gmachu na ponad 30 lat. Większość dzieł z tworzonej od 1929 roku kolekcji, której trzon stanowi Międzynarodowa Kolekcja Sztuki Nowoczesnej założona przez artystów i poetów z awangardowej grupy a.r. – Władysława Strzemińskiego, Katarzynę Kobro, Henryka Stażewskiego oraz Jana Brzękowskiego i Juliana Przybosia, zalegała w magazynach. W końcu ogłoszono kolejny konkurs i jesienią 2006 r. rozpoczęły się prace nad nowym gmachem muzealnym. Ms² znajduje się na terenie największego łódzkiego centrum rozrywkowo-handlowego, czyli Manufaktury. Na jego potrzeby zaadaptowano dawny budynek tzw. tkalni wysokiej – jeden z kilkunastu obiektów tworzących kompleks fabryczny, zbudowany w drugiej połowie XIX wieku przez Izraela Poznańskiego. Autorem projektu tkalni był Hilary Majewski, a koncepcję jej przebudowy stworzyły Pracownia Architektoniczna Ferdzynowie i biuro projektowe Jerzego Lutomskiego. Do współpracy zaproszono również artystów: Jarosława Kozakiewicza i Mirosława Bałkę oraz młodych łódzkich architektów ze studia Tamizo – Aleksandrę Zdziechowską i Mateusza Stolarskiego. Dawna tkalnia wpisana jest do rejestru zabytków i podlega ochronie konserwatorskiej. Zachowana więc została czterokondygnacyjna, prosta bryła budynku i elewacje z czerwonej cegły. Niezmieniony pozostał również pierwotny układ konstrukcyjny budynku, czyli fundamenty, ściany nośne, stropy, słupy, sklepienia i stalowe klatki schodowe. Zamiarem architektów było racjonalne połączenie przeszłości z przyszłością i maksymalna funkcjonalność muzeum. Zgodnie z oczekiwaniami dyrekcji Muzeum Sztuki, maksymalnie wykorzystano przestrzeń dla potrzeb ekspozycji – powierzchnia wystawiennicza to 3,6 tysiąca m², co stanowi ponad połowę powierzchni użytkowej budynku. Wystawy stałe, prezentujące kolekcję sztuki XX i XXI wieku, rozmieszczone zostały na trzech kondygnacjach i zajmują trzy razy więcej miejsca niż w starym gmachu. Na parterze znajduje się sala przeznaczona na wystawy czasowe, a także księgarnia i kubik mieszczący szatnię połączoną z punktem informacyjnym, zaprojektowany przez Tamizo (stworzyli oni również meble ekspozycyjne dla prac Warsztatu Formy Filmowej). Na pierwszym piętrze umieszczono kawiarnię i salę multimedialną. W nowym gmachu funkcjonują także sale przeznaczone na zajęcia edukacyjne, spotkania z artystami i działania performance. Pomieszczenia administracyjne, techniczno-socjalne, pokoje ochrony i magazyny znajdują się w zachodniej części budynku. Zastane klatki schodowe służą obsłudze techniczno-administracyjnej budynku i pełnią funkcję ewakuacyjną. Zwiedzający korzystają z nowego ciągu komunikacyjnego, łączącego wszystkie poziomy ekspozycji. Budynek jest w całości dostosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych. Do ms² prowadzą dwa wejścia. Przy głównym, północnym, od strony tzw. rynku Manufaktury, znajduje się monumentalna realizacja Jarosława Kozakiewicza. Potężne, stalowe „Drzwi do muzeum” oparte o fasadę budynku, powtarzają kształt ślepych arkad z elewacji budynku. Drugie wejście – południowe – prowadzi przez kładkę od strony ul. Ogrodowej. Na tej elewacji pojawił się neon zaprojektowany przez Mirosława Bałkę, bazujący na założeniach alfabetu Władysława Strzemińskiego. Identyfikację wizualną muzeum stworzył Jakub Stępień „Hakobo” – grafik i projektant. Realizacja projektu trwała w latach 2006-2008 i kosztowała około 55 milionów zł.
eHLrwI7OiTYB5DQTmJgynbv1Wut9jAuUcHWOvScMH1Bj93ZXPopaNp94JiV1_ms2.jpg
LgZQgAXCJxT36mPKl9GLucr0VR0qmiWXSEZQHzDBj6TS9phDTpY0luXyvlpJ_ms2-2.jpg
w1OzYsxbr1A64sy1cKGuCommScM01BOPVQ9K6NsWXeVwuKfqqy5Fu6GLxWBv_ms2-3.jpg
a6pb0QXrXneIeRLovdAjNeREMjVe8lt6qC2LIswt3JHlDhW7aNI3cazsMHRv_ms2-5.jpg

Brałeś udział w projekcie? Opowiedz nam swoją historię.

Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!
Postaw mi kawę na buycoffee.to

tagi

Prima Aprilis na spacer
Prima Aprilis na spacer

Wielkanoc – to ważne święta, ale i czas odpoczynku, rodzinnych spacerów i wycieczek. W tym roku drug ...

Konferencja Kolor w architekturze
Konferencja Kolor w architekturze

W ostatnich latach kolor stał się bardziej popularny. Po inspirowanej modernizmem modzie na biel i m ...

Zagłosuj w Plebiscycie Polska Architektura XXL 2023. Wybierz najlepszą realizację architektoniczną minionego roku.
Zagłosuj w Plebiscycie Polska Architektura XXL 2023. Wybierz najlepszą realizację architektoniczną minionego roku.

Weź udział w Plebiscycie Polska Architektura XXL 2023 i oddaj swój głos na najlepszą realizację arch ...

KOMENTARZE
Komentarze
Brak komentarzy
Zaloguj się, aby dodać komentarz

Kubatura
ZOBACZ TAKŻE

PRACA:
Zatrudnię
  • Zatrudnię

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera