Zmarła Anna Tarnawska

Anna Tarnawska urodziła się w 1923 roku w Wilnie, jednak swoje dorosłe życie związała z Wrocławiem. Tu rozpoczęła studia na wydziale architektury, tu poznała swojego przyszłego męża, z którym stworzyła duet projektowy, działający wspólnie przez ponad pół wieku.

Anna Tarnawska wraz z mężem Jerzym wywarła wpływ na wygląd współczesnego Wrocławia. Tarnawscy najpierw pracowali przy odbudowywaniu miasta i projektowali nowe domy w miejscach zniszczonych przez wojnę, później projektowali obiekty, z których kilka – to dziś lokalne ikony, ważne budowle, które stanowią ważny punkt w dziejach miejscowej architektury. Czy twórczość Anny i Jerzego Tarnawskich inspiruje, można się przekonać, np. przeglądając wrocławskie gmachy, wyróżnione w dorocznym konkursie  „Piękny Wrocław”.

Anna Tarnawska i jej mąż Jerzy w latach 1948 – 1949 pracowali w Biurze Planu Wrocławia, w 1952 roku związali się z wrocławskim „Miastoprojektem”. Lata 1982 – 1985 spędzili na kontrakcie w Algierii (wielu polskich architektów w tamtym czasie budowało gmachy na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej). Po 1989 Tarnawscy kontynuowali praktykę zawodową we własnej pracowni (warto dodać, że na tle ówczesnego systemu, który zmuszał architektów do pracowania w dużych, państwowych biurach, stworzenie rozpoznawalnego duetu było czymś wyjątkowym – na podobnych zasadach funkcjonowało inne wrocławskie małżeństwo architektów, Krystyna i Marian Barscy, autorski duet stworzyli też m.in. Henryk Buszko i Aleksander Franta).

Anna i Jerzy Tarnawscy tuż po wojnie pracowali nad wizjami dla odbudowywanych kamienic, jednak już w pierwszej połowie lat 50. zaczęli tworzyć nowe obiekty, z których wiele wpisało się na stałe do historii dolnośląskiej architektury. W latach 1954 – 57 Tarnawscy zaprojektowali zespół zabudowy ówczesnego Placu Młodzieżowego (dziś to fragment ulicy Świdnickiej w pobliżu Rynku). Mieszkaniowo-usługowy ciąg budynków był próbą wpisania w zabytkowy kontekst nowych domów, a jednocześnie sposobem „oszukania” obowiązującej jeszcze wtedy doktryny socrealizmu. W 1957 roku zespół pod kierunkiem Tarnawskich opracował projekty domów przy Nowym Targu. Tu zdecydowano się całkowicie zerwać z próbą odtwarzania historycznej zabudowy i w ten położony wśród zabytków obszar wstawiono na wskroś współczesne, modernistyczne bloki. Ich kameralne rozmiary i ciekawie, niebanalnie opracowane elewacje wyróżniają te obiekty na tle wznoszonych w tamtym czasie bloków.

Anna Tarnawska z mężem zaprojektowali także budynek, który szybko stał się wzorem dla wielu innych, podobnych realizacji w Polsce. To zbudowany w 1965 roku Zakład Elektronicznej Techniki Obliczeniowej ZETO, nowoczesne centrum obliczeniowe, przeznaczone do obsługi maszyn cyfrowych produkowanych przez Wrocławskie Zakłady Elektroniczne „Elwro”. Budynek jest odważnym gestem: pomiędzy gęstą, staromiejską zabudowę Tarnawscy wstawili obłożoną płytkami ceramicznymi „kostkę”, kameralny biurowiec o lekkiej, przeszklonej bryle i z charakterystycznym, rzeźbiarsko ukształtowanym daszkiem nad wejściem. Najbardziej oryginalnym gmachem w dorobku Anny i Jerzego Tarnawskich jest zbudowane w latach 1974–1977  Dolnośląskie Centrum Diagnostyki Medycznej Dolmed. Gmach otrzymał nietypowy kształt odwróconej piramidy, z mocno podciętym parterem i towarzyszącą mu „wieżą”, kryjącą szyb windy. Budynek otrzymał także staranne wykończenie, nad którym pracowało wielu plastyków.

W 2012 roku Anna i Jerzy Tarnawscy zostali laureatami Honorowej Nagrody SARP Oddziału Wrocław, co ukoronowało ich wieloletnią pracę na rzecz tego miasta i jego architektury.  Cztery lata później w wydawanej przez SARP O/Wrocław serii „Wrocławscy mistrzowie architektury” ukazała się niewielka monografia, poświęcona dorobkowi projektantów. 

Anna Tarnawska zmarła 27 listopada 2017 roku.

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera