Dyplom Roku 2023. Nagroda SARP im. Zbyszka Zawistowskiego - wyniki konkursu architektonicznego

9 października 2023 roku ogłoszono wyniki konkursu o Doroczną Nagrodę SARP im. Zbyszka Zawistowskiego „Dyplom Roku” edycja 2023 odbywająca się pod honorowym patronatem Ambasadora Szwajcarii w Polsce.

Sąd Konkursowy w składzie: architekt Agnieszka Kalinowska-Sołtys – Prezes SARP, Przewodnicząca Sądu, architekt Wojciech Bielecki, architekt Barbara Kozielewska, architekt Katarzyna Krawczyk – Laureat poprzedniej edycji Dorocznej Nagrody SARP „Dyplom Roku”, architekt Przemo Łukasik, architekt Andrzej Owczarek, architekt Dorota Szlachcic, architekt Rafał Zelent, Dyrektor Rafał Gajewski – CEMEX, Dyrektor Sławomir Bardziński – YAWAL oraz sekretarze organizacyjni konkursu ocenili 25 prac, które zakwalifikowały się do trzeciego etapu konkursu. Z tego grona wybrali laureatów.

Doroczną Nagrodę im. Zbyszka Zawistowskiego „Dyplom Roku” przyznawaną przez Stowarzyszenie Architektów Polskich SARP za najlepszy projekt dyplomowy absolwentowi, który uzyskał w danym roku na wyższej uczelni w Polsce tytuł magistra inżyniera architekta oraz nagrodę pieniężną w wysokości 10 000 zł Jury przyznało architektce Ewelinie Szeląg za dyplom przygotowany na Politechnice Warszawskiej pt. „Architektura jako Nośnik Emocji w Miejscach Pamięci. Muzeum na Westerplatte”, której promotorem był dr inż. arch. Łukasz Piątek. W uzasadnieniu decyzji członkowie jury napisali: „Czarne wspomnienia, „Czarny obiekt", czarno-biała prezentacja, skąpane w czerni wnętrza wystawy, wszystko wydaje się przemyślanym zabiegiem Autorki, aby zbudować narrację o tragedii i upamiętnić historię tego miejsca. (...) Architektura może być jednym z narzędzi w utrwalaniu pamięci, historii i upamiętnianiu ofiar.Architektura zawsze poszukuje związku z otoczeniem i choć jej stabilność nie zawsze nadążyć może za dynamicznie zmieniającym się kontekstem, to dobrze przemyślana architektura, dobrze rozwiązana przestrzeń, uniwersalna forma i symbolika, która wywołuje emocje, może przez lata utrwalać pamięć i budować przesłanie na przyszłość. Proste środki wyrazu, pierwotna symbolika czerni i bieli, minimalna forma i detal, szara surowość betonu, wszystko igra z naszymi emocjami. „Czarny Obiekt", wysłany jako przestroga, cumować ma w wielu portach, roznosząc pamięć o tragedii. Symbolicznie powraca 25 sierpnia blokując na chwilę kanał Martwej Wisły. Cumuje przy Muzeum, by ponownie załadować genius loci Westerplatte, aby wyruszyć ponownie w kolejny rejs, roznosząc przesłanie: „Nigdy więcej wojny".

Poza główną nagrodą jury przyznało także trzy równorzędne Wyróżnienia Pierwszego Stopnia. Otrzymały je: arch. Nina Kamińska za pracę pt. „Problematyka zanieczyszczenia światłem w przestrzeni wybudowanej – light pollution. Projekt ośrodka badawczego z obserwatorium astronomicznym i centrum edukacyjnym w Wysokiej Wsi, Wzgórza Dylewskie” (promotor: prof. dr hab. inż. arch. Ewa Kuryłowicz oraz dr inż. arch. Anna Lorens, Politechnika Warszawska). W uzasadnieniu uznano, że „projekt poruszył ważną kwestię związaną z oddziaływaniem sztucznego oświetlenia na środowisko i ludzi. Zarówno wnikliwa analiza zagadnienia, jak i zaproponowany program funkcjonalny ośrodka badawczego aż po subtelną odpowiedź architektoniczną są spójną odpowiedzią na zaproponowany temat. Wartością dodaną i dowodem wielkiego zaangażowania jest bardzo kompletny i dojrzały sposób opracowania szeroko pojętej koncepcji architektonicznej przedstawionej na podstawie dojrzałych, estetycznych środków graficznych oraz makiet”.

Takie samo wyróżnienie otrzymała arch. Mariia Katsan za dyplom pt. „Centrum Integracji Społecznej w Odessie. Miejsce spotkań lokalnej społeczności wraz z Ośrodkiem Opieki nad Osobami Starszymi i Kaplicą Ekumeniczną. Odessa, Ukraina” (promotor: dr inż. arch. Piotr Wróbel, Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza-Modrzewskiego). Ta Praca wyróżniona została za szczególną wrażliwość plastyczną, umiejętnie kadrującą w formie architektonicznej uczucia towarzyszące tragedii miejsca i ludzi z nim związanych. „Dojrzale tworząca obiekt wielowymiarowy, z jednej strony silnie oddziałowujący na odbiorców a z drugiej poprzez swą funkcję dający szanse nowego życie zniszczonej przestrzeni. Właściwie ujmująca w wyważonej, skromnej formie wyrazu i detalu architektonicznego, skończoną opowieść o czasie przeszłym i zarazem nowej odradzającej się teraźniejszości. (...)”.

Takie samo równorzędne wyróżnienie przyznano też arch. Weronice Kropidłowskiej za dyplom pt. „Architektura Tymczasowa – Architektura Trwała. Ośrodek dla uchodźców w Jemenie. Masyw gór Haraz, Jemen” (promotor: prof. dr hab. inż. arch. Jakub Szczepański, Politechnika Gdańska). W uzasadnieniu można przeczytać, że „Praca jest próbą odpowiedzi na zagadnienie bezpiecznego azylu dla uchodźców uciekających z terenów objętych konfliktem jakim jest Jemen. Wyróżnienie zostało przyznane za dojrzałe, oparte na analizie opracowanie osady jako miejsca schronienia. Projekt swoją formą nawiązuje do lokalnej tradycji i kultury. Świadomą decyzją Autorki było stworzenie tymczasowego obozu uchodźców jako trwałej twierdzy a zarazem architektury uniwersalnej z możliwością przyszłej adaptacji. Niezwykle wrażliwa praca tworzy spójną architektonicznie przestrzeń, dostosowaną do potrzeb uchodźców”.

W konkursie przyznano także dwa równorzędne Wyróżnienia Drugiego Stopnia. Otrzymały je arch. Joanna Lipnicka za pracę pt. „Dobre miejsce do życia. Koncepcja rozwoju przestrzennego małego miasta w duchu idei slow city na przykładzie Pobiedzisk w Wielkopolsce” (promotor: prof. UAP dr hab. inż. arch. Elżbieta Raszeja, Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu),

Takie samo wyróżnienie otrzymał arch. Marek Franciszek Martynowicz za dyplom pt. „Renesans małomiejskości; perspektywy zamieszkiwania i pracy społeczeństwa twórców. Projekt przekształcenia kwartałów zabudowy Bystrzycy Kłodzkiej” (promotor: prof. dr hab. inż. arch. Jan Słyk, Politechnika Warszawska).

Źródło: sarp.pl

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera