Rozbudowa Muzeum Architektury we Wrocławiu – wyniki konkursu architektonicznego

Konkurs architektoniczny na projekt modernizacji i rozbudowy Muzeum Architektury we Wrocławiu ogłoszono w sierpniu 2024 roku. To nie było łatwe przedsięwzięcie dla uczestników. Z jednej strony rozbudowa miała służyć – jak napisano w regulaminie - „przekształceniu tej unikatowej instytucji w dynamicznie działające i inspirujące miejsce, w którym bogata historia harmonijnie łączy się z nowoczesnością”. Z drugiej projektujący musieli uwzględnić niełatwy kontekst: centrum miasta, park, a przede wszystkim zabytkowy klasztor bernardynów, który jest siedzibą Muzeum Architektury.

Zwycięzców międzynarodowego konkursu architektonicznego na przebudowę i rozbudowę Muzeum Architektury we Wrocławiu poznaliśmy 20 grudnia 2024 roku. Organizatorem jednoetapowego, realizacyjnego konkursu było Muzeum, przy udziale wrocławskiego oddziału Stowarzyszenia Architektów Polskich i Gminy Wrocław. 36 projektów zakwalifikowanych do konkursu oceniało jury pod przewodnictwem arch. Macieja Miłobędzkiego. W obradach jury, prowadzonych w dniach 17-20 grudnia w siedzibie Muzeum Architektury, wzięli udział przedstawiciele władz Wrocławia, Dolnośląski Wojewódzki Konserwator Zabytków, Daniel Gibski oraz zaproszeni biegli z różnych dziedzin. „To nie była jednomyślna decyzja. Właściwie do ostatniej chwili w grze było kilka projektów, co do których ścierały się nasze opinie. Wygrała koncepcja, za którą stoi ciekawa narracja i bardzo silny przekaz” – mówił przy okazji ogłoszenia wyników Maciej Miłobędzki.

Projekt – symbol

Decyzją Sądu Konkursowego przyznano trzy nagrody i trzy równorzędne wyróżnienia.

Laureatem pierwszej nagrody została pracownia TŁO Michał Sikorski Architekt z Warszawy (zespół autorski: Michał Sikorski, Nicolo Signori, Anna Nauwaldt, Michalina Kubiak, Natalia Budnik; współpraca: Jan Jabłoński, Mateusz Zawadzki, Pola Machinska, Justyna Zawada, Michał Salamonowicz, Aleksandra Kędziorek, MIOVIZ, Fundacja BRDA).

W uzasadnieniu decyzji jury napisano: „Splatając w jeden gest reinterpretację przeszłości z refleksją na temat współczesności i przyszłości projektanci w sposób świadomy zdecydowali się na użycie materiałów pochodzących z odzysku, minimalizując ślad węglowy obiektu i ograniczając zużycie zasobów naturalnych. Wszystkie zaś nowe elementy projektowane będą zgodnie z zasadą design for disassembly — czyli zakładając ponowne ich wykorzystanie, wprowadzając do dyskusji refleksję nad pełnym cyklem życia budynku.

Projekt jest wyraźnym sygnałem w przestrzeni miasta zaznaczającym istnienie Muzeum Architektury, jedynej takiej instytucji w kraju, jednej z nielicznych w Europie. Proponując przeniesienie na zewnątrz, do przestrzeni miejskiej, na elewację budynku ekspozycji złożonej z elementów i detali nieistniejących już obiektów architektonicznych. Wprowadza to rozwiązanie jako strategię, projekt kuratorski, który realizowany ma być we współpracy z zespołem muzeum.

Odwołano się jednocześnie do tożsamości instytucji, której misją w początkowych latach istnienia było dokumentowanie procesu odbudowy zniszczonego wojną miasta, a także kolekcjonowanie materialnych pozostałości zniszczonych budynków.

Ważnym gestem architektonicznego ustępstwa - i subtelnym nawiązaniem do tradycji miejsca - jest umieszczenie w obrębie elewacji donic, z których wyrastające pnącza porosną gmach, nakładając na niego dodatkową, biologiczną warstwę, podobną do tej która porasta historyczną siedzibę muzeum.

Autorzy nagrodzonej pracy dostrzegli też różnorodność i potencjał przestrzeni publicznych otaczających siedzibę muzeum. W interesujący sposób definiują każdą z nich, programując różnorodne funkcje - kontemplacji, spotkań, eksperymentów, projektując odpowiednie wyposażenie pod kątem różnorodnych użytkowników i zróżnicowanych aktywności oraz proponując charakterystyczne zestawy roślin”.

Drugą nagrodę w konkursie otrzymało biuro architektoniczne Ch+ z Wrocławia (zespół autorski Mikołaj Smoleński, Grzegorz Kaczmarowski, Agnieszka Chrzanowska, Wojtek Chrzanowski, Aleksandra Galant).

W tym wypadku doceniono „poszukiwanie odwracalnych i wstrzemięźliwych ingerencji w zakresie kościoła w postaci modułowych elementów o charakterze meblarskim. Konsekwentne decyzje projektowe, sprawność warsztatową i spójne rozwiązania materiałowe. Powściągliwy charakter budynku badawczego reinterpretujący tradycyjne materiały. Dostrzeżono walor podniesienia dachu nad skrzydłem wschodni w celu wkomponowania komunikacji oraz próbę uchronienia cisu w dziedzińcu zachodnim”.

Trzecia nagroda przypadła zespołowi Jędrak-Kościesza Pracownia Projektowa Sp. z o.o. z Warszawy (zespół autorski: Karina Jędrak-Kościesza, Wojtek Motyka).

Przyznano ją za „umiejętne wpisanie się w układ urbanistyczny ulicy Bernardyńskiej, podejmując dialog z formą szczytu oraz odsłonięcie zespołu klasztornego. Za operowanie spójnym językiem form i materiałów w zakresie nowoprojektowanej zabudowy i projektowanego pawilonu wejściowego. Sąd konkursowy docenia próbę ponownego użycia materiałów”.

Wyróżnienia otrzymali: Kuryłowicz & Associates Sp. z o.o. (zespół autorski: Piotr Żabicki, Piotr Marciniak, Katarzyna Bartela, Karolina Czumaj, Weronika Dardzińska, Emilia Krajewska, Maria Saloni-Sadowska, Jakub Szczepański); Karol Żurawski (zespół autorski: Karol Żurawski, Szymon Chwazik, Marcin Kwietowicz); Atelier Tektura Sp. z o.o. (zespół autorski: Barbara Kozielewska, Michał Kozielewski, Mateusz Kluczek, Paulina Bartosik, Kamila Doniec, Paulina Kapiszka, Oskar Kozaczewski, Łukasz Petelski, Katarzyna Piotrowska, Anna Puchalska, Agnieszka Turczyńska, Adrianna Waleszczak-Owczarek, Stanisław Ignaciuk, Maciej Czyński, Michał Bogusławski, Katarzyna Korczak, Jakub Okólski, Bartłomiej Siekierkowski, Arnold Prasalski.

Wystawę pokonkursową, na której zaprezentowano wszystkie projekty nadesłane do konkursu, można oglądać w Muzeum Architektury we Wrocławiu od 21 grudnia do końca stycznia 2025 roku.

Źródło: ma.wroc.pl, wroclaw.sarp.pl

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera