Dom - uzdrowisko

Dom dla architekta

Domy własne architektów – to osobna grupa budynków, analizowanych zarówno jako przykłady mniej lub bardziej ciekawej architektury, ale jednocześnie to obiekty, często uważane za swoiste „credo” architektów. Bo choćby projektant na co dzień rysował szklane biurowce lub wielkie osiedla mieszkaniowe, dla siebie powinien przecież stworzyć budynek marzeń, zawrzeć w nim wszystko, co w architekturze uważa za najważniejsze i najcenniejsze. Dlatego zawsze chętnie przyglądamy się domom, jakie dla samych siebie projektują architekci.

„Kiedy zacząłem pracować nad projektem swojego domu musiałem odpowiedzieć sobie na pytanie czym dla mnie będzie. Nie chciałem by był zbiorem pomysłów, rozwiązań architektonicznych i różnych materiałów, szukałem jednej, wyraźnej i czytelnej idei, która poukłada przestrzeń w zgodzie z życiem moim i mojej wielopokoleniowej rodziny” – pisze o projekcie swojego domu Bogdan Kulczyński.

Dom miał stanąć na zalesionej działce i koegzystencja z lasem była priorytetową sprawą przy projektowaniu. Od strony północnej – od ulicy – architekt w domu o prostej, kubicznej bryle umieścił otoczony tężnią salon, zaś od przeciwnej strony, tej skierowanej na las znalazły się otwarte, przedzielone szklanymi, rzadziej ceglanymi ścianami pomieszczenia, z których łatwo można dostrzec wiewiórki czy ptaki mieszkające wśród drzew. Pomiędzy salonem a częścią od strony lasu projektant zmieścił „szafę”, przestrzeń, w której ukryto schody, łazienki, garderoby, kuchnię, pomieszczenia techniczne.

Otaczający dom las mieszkańcy domu uznali za wystarczająco piękny – nie zaadaptowali go na ogród, a jedynie lekko zmodyfikowali. Zresztą bliskość z naturą i harmonię pomiędzy przestrzenią wewnątrz domu a dookoła niego była dla projektanta bardzo ważna. Stąd prosta, powściągliwa bryła domu, naturalne materiały, a nawet meble. Architekt tak to opisuje: „Zasadzie powściągliwości podporządkowałem wybór materiałów. Elewacje, podłogi, część ścian wewnętrznych, drzwi, wbudowane meble zostały wykonane z polskiego modrzewia. Elewacje „domowej szafy”, ściany wewnętrzne tężni , jednej z łazienek są wykończone czarną lawą o strukturze pumeksu. Podłoga na całym parterze to biało-szary marmur. Na zewnątrz cieknąca po gałęziach tarniny solanka konserwuje je i fantastycznie mieni się w promieniach słońca. Chciałem aby dom poprzez użyte materiały nie konkurował z kontekstem ale maksymalnie się w niego wtopił”.

Zdecydowanie najciekawszym elementem tego domu jest jednak tężnia – to bardzo nietypowy element podmiejskiej willi. Tężnia w domu Bogdana Kulczyńskiego zajmuje całą północną elewację. Inspiracją była ta z uzdrowiska w podwarszawskim Konstancinie – projektanta urzekła kolorystyka tarninowych gałęzi, widok kropli, zbierających się na nich, zapach solankowej mgiełki. Ta tężnia – w odróżnieniu od obiektów ze znanych uzdrowisk – nie czerpie solankowej wody z naturalnego źródła. Mieszkańcy domu uzupełniają regularnie specjalne zbiorki, na bazie których działa domowa tężnia.

To nietypowe „prywatne uzdrowisko” doskonale komponuje się z bryłą domu, w którym współgrają ze sobą najróżniejsze materiały, od desek modrzewiowych, przez stal kor-ten aż po wulkaniczną lawę. Gra faktur, kolorów, zapachów tworzy nastrój tej leśnej posiadłości.

Dom jednorodzinny
Lokalizacja: Józefów pod Warszawą
Inwestor: Bogdan Kulczyński
Projektant: Bogdan Kulczyński, Kulczyński Architekt,
Powierzchnia zabudowy: 2096m2
Powierzchnia użytkowa: 553 m2
Kubatura: 3222 m2
Projekt: 2005 – 2006
Realizacja: 2011
Źródło ilustracji: kulczynski.com

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera