Zmarł Ieoh Ming Pei - zdobywca Nagrody Pritzkera
Data dodania: 21.05.2019 Czas czytania: ~ 2 min
Państwa głos został zapisany. Głosować można raz na 24 godzinny na jeden obiekt z wybranej kategorii.
Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera
Data dodania: 21.05.2019 Czas czytania: ~ 2 min
Ieoh Ming Pei urodził się w 1917 roku w Kantonie; wychowywał się w Szanghaju i Hong Kongu, w 1935 roku przeprowadził się ostatecznie do USA. Rozpoczął studia architektoniczne na University of Pennsylvania, szybko jednak przeniósł się na słynną uczelnię Massachusetts Institute of Technology. Nie był jednak do końca zadowolony z ściśle technicznego profilu szkoły, ciągnęło go także do sztuk pięknych, które studiował hobbystycznie (gdy już dorobił się majątku został znanym na świecie kolekcjonerem sztuki abstrakcyjnej).
W młodości architekt był zafascynowany Le Corbusierem, poznał Waltera Gropiusa i Marcela Breuera, silnie nasiąkał więc ideami modernizmu. Pierwsze realizacje architektoniczne Pei’a pochodzą z drugiej połowy lat 40. Widać w nich doskonale echo architektury Ludwiga Mies van der Rohe i innych modernistów; bryłami tymi rządzi geometryczny porządek, dominują stal i szkło. W 1955 roku Pei założył własną pracownię, zaczął projektować gmachy użyteczności publicznej (zamawiane przez amerykańskie uczelnie czy instytucje), wtedy też postanowił projektować w bardziej odważny sposób, nie powtarzać form swoich mistrzów, ale iść naprzód i szukać bardziej nowoczesnych brył.
I tak wyrobił swój własny język architektoniczny, w którym do końca widać będzie modernistyczny ład, podporządkowanie prostej geometrii, liniom prostym, jednak formy, jakie z użyciem tych motywów kreował Pei są na wskroś oryginalne. Amerykański architekt chińskiego pochodzenia nie bał się dużych brył, wyrazistych kształtów, materiałów, uważanych wtedy na „niestosowne”. Każda z realizacji architektonicznych Pei’a jest inna – w jednych tworzył ciężkie formy z betonu, w innych szukał lekkości w szkle. Nie bał się eksperymentować, odchodzić od tradycyjnych form, łączyć ze sobą pozornie nie pasujące bryły.
Już w 1983 roku otrzymał Nagrodę Pritzkera, która uhonorowała całokształt jego twórczości. Swoje najbardziej znane dzieło Pei zaprojektował niedługo po odebraniu „architektonicznego Nobla”. W 1984 roku prezydent Francji ogłosił, że słynny Luwr rozbuduje amerykański architekt. Gdy świat zobaczył szklaną piramidę, ustawioną na dziedzińcu barokowego pałacu królewskiego natychmiast podniosły się głosy oburzenia. Za skandal uznano zbudowanie nowoczesnej bryły w otoczeniu cennego zabytku. Czy dziś, patrząc na piramidę w Luwrze czujemy oburzenie?
Źródło zdjęć: Wikimedia.org
Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!
Słynny Architekt , Architektura Zagraniczna , Realizacje Zagraniczne
Krakowskie Centrum Muzyki powstaje w Cichym Kąciku, w pobliżu Błoń. Nowoczesna sala koncertowa będzi ...
W malowniczej okolicy, niedaleko Barcelony, w St. Vicenç dels Horts, znajduje się niezwykła realizac ...
Powstawanie centów aktywności międzypokoleniowej – to idea dość nowa, ale na naszych oczach zyskując ...
The Outstanding Property Award...
7 grudnia 2024 roku odbędzie s...
World Architecture Festival –...
Derżprom powstał w 1928 roku....
ZOBACZ WSZYSTKIEStrona korzysta z plików cookies w celu zapewnienia realizacji usług. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookies, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce...
Komentarze
Zaloguj się, aby dodać komentarz