Środkowa 9 – nowe życie drewnianego budynku

Znajdujący się przy ulicy Środkowej 9 na warszawskiej Pradze budynek – to jeden z reliktów czasów, gdy tego typu zabudowa dominowała w okolicy, jest uważany za jeden z cenniejszych zabytków architektury drewnianej w Warszawie. Ostatnio nieco zaniedbany, zyskał nowe życie. Nie tylko został poddany starannemu remontowi konserwatorskiemu, został również rozbudowany.

Zabytek architektury drewnianej

Warszawska dzielnica Praga dynamicznie się zmienia, powstają nowe budynki (Stalowa 39), te istniejące zyskują nowe funkcje (Centrum Praskie Koneser). Na szczęście wśród licznych inwestycji w tej okolicy są również takie, które podchodzą z wielką wrażliwością do zachowanych tu reliktów przeszłości, stanowiących ważny element tożsamości i historii dzielnicy. Do takich właśnie „ostańców” należy drewniany budynek przy Środkowej 9. według niektórych badaczy dom został wzniesiony już w 1879 roku, zaś w latach 30. z pewnością kupiło go na swoje potrzeby założone przez Kazimierza Lisieckiego w 1933 roku Towarzystwo Przyjaciół Dzieci Ulicy. Od tamtej pory w drewnianym budynku działał ośrodek, mający na celu pomaganie dzieciom i młodzieży.

Dziś przy ul. Środkowej działa placówka wsparcia dziennego – Ognisko Praga, prowadzone przez Centrum Wspierania Rodzin „Rodzinna Warszawa” i ma pod opieką 30 dzieci z okolicy. W Ognisku organizowane są zajęcia plastyczne, muzyczne, teatralne, komputerowe, a także socjoterapeutyczne i psychoedukacyjne. W ramach Zintegrowanego Programu Rewitalizacji m.st. Warszawy drewniany budynek przy Środkowej przeszedł wyjątkową modernizację. Wszystko po to, by polepszyć warunki dla działającej tu organizacji, ale też, by zachować autentyczność zabytkowego obiektu.

Nowe życie nietypowego zabytku

We współpracy z Biurem Stołecznego Konserwatora Zabytków przeprowadzono konserwatorski remont zachowanych, cennych elementów konstrukcyjnych i detali. Np. udało się zachować elementy oryginalnej więźby dachowej i je wyeksponować; na użytkowym poddaszu widoczne są odsłonięte stare drewniane słupy z czytelnymi oznaczeniami ciesielskimi. „Prócz pieczołowicie odtworzonych elewacji z zachowaniem oryginalnego szalunku na froncie i dekoracyjnego detalu wokół okien, na uwagę zasługuję strop belkowy, piece kaflowe i nieotynkowane fragmenty ceglanych ścian. Mury te ciekawie kontrastują ze stolarką drzwiową – odtworzoną w tradycyjnej formie i zgodnie z historycznym wzorem. Z kolei parkiety i obudowa klatki schodowej zyskały współczesną stylistykę” – opisują te prace przedstawiciele urzędu miasta.

Ale na tym nie koniec: największa zmiana z budynku zaszła od strony podwórka. Tutaj bowiem pogłębiono znacznie piwnice budynku i wykonano wykop, dzięki któremu ta podziemna kondygnacja została otwarta na otoczenie. Zbocze zagłębionego dziedzińca budynku zostało zamienione w wygodny amfiteatr, a przeszklona elewacja otwartej na tenże amfiteatr piwnicy prowadzi do dodatkowych pomieszczeń, powiększających powierzchnię budynku i pozwalającej na poszerzenie programu działania Centrum Wspierania Rodzin „Rodzinna Warszawa”.

Źródło: um.warszawa.pl

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera