Zmarł Richard Rogers

Richard Rogers urodził się w 1933 roku we Florencji; jego ojciec był włoskiego pochodzenia. W 1939 roku rodzina przeniosła się do Anglii; tam przyszły architekt zaczął naukę, choć – jak wiele razy sam wspominał – nie wierzył, że pójdzie na studia, bo nauka nie szła mu dobrze. Ostatecznie jednak zdobył dyplom architekta w Architectural Association School of Architecture w Londynie, a następnie rozpoczął studia w the Yale School of Architecture (był zdobywcą prestiżowego Stypendium Fulbrighta).

Twórca architektury high-tech

Pierwsza pracownia, w której rozpoczął pracę – to  Skidmore, Owings & Merrill w Nowym Jorku. Później były kolejne, w których młody architekt zetknął się z nurtem high-tech, z którym później sam stał się kojarzony. W 1977 roku ze wspólnikami Richard Rogers założył własne biuro Richard Rogers Partnership, które w 2007 roku zostało przemianowane na Rogers Stirk Harbour + Partners. Dość szybko stało się międzynarodową firmą z siedzibami w Londynie, Szanghaju i Sydney.

Richard Rogers ma na koncie dziesiątki ważnych projektów i realizacji, pośród nich jednak kilka, co najmniej trzy, uważane są wręcz za ikony współczesnej architektury. Pierwszy z nich – to Centrum Pompidou w Paryżu, które Rogers zaprojektował wspólnie z Renzo Piano, gmach w swoim czasie rewolucyjny, bo tu pierwszy raz architekci zdecydowali się wydobyć na zewnątrz konstrukcję budynku i rozmaite jego części techniczne, do tej pory skrzętnie ukrywane. Z tych elementów uczynili środek wyraz tej prezentującej sztukę nowoczesną galerii, tak oryginalną bryłę wstawiając w przestrzeń historycznego centrum Paryża. Kolejnym ważnym dziełem Richarda Rogersa jest siedziba banku Lloyd’s w Londynie, ikona stylistyki high-tech, stalowa, strzelista maszyna, uderzająca swoją techniczną bryłą w gęstej zabudowie londyńskiej dzielnicy finansowej, City.

Zmarł jeden z najważniejszych współczesnych architektów

Oba te słynne budynki – to projekty z końca lat 70. To one „ustawiły” karierę brytyjskiego architekta i uczyniły do bardzo znanym. W 1991 roku Richard Rogers otrzymał od królowej Elżbiety II tytuł szlachecki, w 1985 zdobył Złoty Medal RIBA, w 2006 Złotego Lwa za całokształt twórczości na Biennale Architektury w Wenecji, a w 2007 Nagrodę Pritzkera. W latach 90. Rogers projektował m.in. budynek sądów w Antwerpii, lotnisko pod Marsylią, siedzibę Trybunału Praw Człowieka w Sztrasburgu, halę sportową w Barcelonie, Terminal 5 na lotnisku Heathrow w Londynie czy bardzo głośną halę widowiskową Millenium Dome w Londynie. W kolejnych dekadach spod kreski Richarda Rogersa wychodziły biurowce i wieżowce, ale też obiekty o mniejszej skali, nieduże osiedla, stacje metra, szpitale.

Richard Rogers był cenionym autorytetem i ekspertem; doradzał brytyjskiemu rządowi w sprawach mieszkalnictwa, miał wpływ na to, jak kształtowała się architektoniczna polityka państwa. Zmarł w wieku 88 lat, rok po tym, jak ogłosił światu, że kończy karierę i dochodzi na emeryturę.

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera