Zmarł Ricardo Bofill

Ricardo Bofill – to jeden z ważnych architektów projektujących w nurcie postmodernizmu. Mimo że mówi się, że ów styl dziś raczej już nie jest praktykowany, Bofill, aktywny do ostatnich lat życia, udowadniał, że wciąż można w ciekawy, świeży sposób przetwarzać na język współczesnej architektury czerpane z przeszłości formy, detale i kształty.

Ricardo Bofill urodził się w 1939 roku w Barcelonie; jego dziadek był cenionym naukowcem, znanym katalońskim lekarzem i entomologiem, ojciec zaś był architektem. Ricardo po skończeniu francuskiego liceum w swoim rodzinnym mieście studiował architekturę najpierw w Barcelonie, później w Genewie. Już w 1963 roku wraz z grupą przyjaciół założył Ricardo Bofill Taller de Arquitectura – warsztat architektoniczny, który działał inaczej niż komercyjna pracownia projektowa. To multidyscyplinarny zespół współpracowników (poza architektami czy urbanistami także dizajnerów, socjologów, psychologów, filmowców, filozofów itp.), który tworzył różnego rodzaju opracowania dotyczące planowania przestrzeni i projektowania, nie tylko zlecone projekty. Na miano ikonicznego obiektu zasłużyła także siedziba warsztatu. Na potrzeby tego zespołu Bofill zaprojektował adaptację do nowych funkcji poprzemysłowego obiektu, dawnej fabryki cementu w miejscowości Sant Just Desvern niedaleko Barcelony. Obiekt oficjalnie nosi nazwę La Fábrica.

Ricardo Bofill Taller de Arquitectura stworzył wiele niezwykłych, niemieszczących się w żadnych ramach obiektów. Sam Ricardo Bofill mówił o sobie, że jest outsiderem i tę osobność widać w jego projektach. Nawet jeśli są one – słusznie - włączane do stylu postmodernizmu, hiszpański architekt wykształci swój autorski rys, w którym odważne sięganie po wzorce z przeszłości łączył z rozmachem tworzenia poetyckich, zupełnie unikalnych, ale zarazem funkcjonalnych  przestrzeni.

Takie są najbardziej znane realizacje spod kreski Ricardo Bofilla, dzielnica Antigone w Montpellier, projektowana i budowana od końca lat 70. oraz powstający w podobnym czasie zespół zabudowy mieszkaniowej Les Espaces d'Abraxas w Noisy-le-Grand niedaleko Paryża. To niezwykłe kwartały pełnej rozmachu, ozdobnej architektury, w której architekt z wielką fantazją żongluje motywami z architektury klasycznej. Są tu kolumnady, tympanony, łuki triumfalne, zdobne bramy i przejścia, gzymsy i zwieńczenia, zaś duże budynku wyginają się i wiją wokół placów i skwerów, tworząc niezwykle atrakcyjne przestrzenie publiczne.

Architektura postmodernistyczna

Nietypowych obiektów mieszkaniowych Rocardo Bofill zaprojektował więcej, szczególnie wiele powstawało ich w latach 60. i 70. Jest wśród nich La Muralla Roja (Czerwony Mur) w hiszpańskim Calpe – skomponowany z różowych, smukłych prostopadłościanów, czy Zamek Kafki w Stiges, tym razem zestawiony z czarnych kubicznych elementów. W Sant Just Desvern powstał budynek Walden 7, którego strzelistą formę, niezwykły kształt i kolor architekt wysnuł z lektur, z fantastycznej książki  B. F. Skinnera „Walden Two”, opowiadającej o utopijnej wizji życia w idealnej społeczności oraz Henry’ego Davida Thoreau powieści „Walden” o życiu w harmonii z naturą. Ale Ricardo Bofill w swojej karierze projektowej tworzył nie tylko wizjonerskie przestrzenie mieszkalne, zaprojektował m.in. terminale lotnicze w Barcelonie i Maladze, wieżowce Torre Suecia w Madrycie, United Continental Headquarters w Chicago czy Twin Center w Casablance, Teatro Nacional de Cataluña w Barcelonie, biurowce Edificio Apot w Madrycie i United Arrows Building w Tokio, a także powszechnie rozpoznawalny za sprawą nietypowej sylwetki Hotel W w Barcelonie.

Ricardo Bofill zmarł 14 stycznia 2022 roku w Barcelonie.
Wszystkie jego realizacje można zobaczyć na stronie: ricardobofill.com

Źródło zdjęć: Wikimedia.org

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera