Zmarła Jasna Strzałkowska-Ryszka, autorka wielu niezwykłych realizacji
Data dodania: 28.07.2023 Czas czytania: ~ 2 min
Państwa głos został zapisany. Głosować można raz na 24 godzinny na jeden obiekt z wybranej kategorii.
Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera
Data dodania: 28.07.2023 Czas czytania: ~ 2 min
Jasna Strzałkowska-Ryszka urodziła się 10 grudnia 1932 w Warszawie, zmarła 14 lipca 2023 roku. Była architektką, członkinią SARP, ale także plastyczką i artystką szczególnie chętnie wyrażającą się w akwareli. Należała do Koła Plener SARP, swoje akwarele prezentowała wiele razy na wystawach. W 1964 roku otrzymała Srebrną Odznakę SARP.
Jasna Strzałkowska-Ryszka najbardziej znana jest ze swoich projektów stacji pierwszej linii warszawskiego metra. Zanim jednak zajęła się projektowaniem stworzyła inne, niezwykle oryginalne projekty. W latach 60. we współpracy ze Stanisławem Tobolczykiem zaprojektowała jeden z najbardziej znanych nowoczesnych budynków Gdańska, biurowiec Centralnego Ośrodka Konstrukcyjno-Badawczego Przemysłu Okrętowego, zwany „Zieleniakiem”. Jest rozpoznawalny, bo sięga 17 kondygnacji i 72 metrów wysokości i znajduje się w sąsiedztwie dworca Gdańsk Główny. Ale wyjątkowa jest także jego konstrukcja: gmach był budowany „od góry do dołu”, jego kolejne kondygnacje podwieszono od góry wokół ustawionych uprzednio żelbetowych słupów konstrukcyjnych. Ze Stanisławem Tobolczykiem Jasna Strzałkowska-Ryszka zaprojektowała także na początku lat 60. budynek laboratorium farmaceutycznego i fabryki leków przy ulicy Mogilskiej w Krakowie (dziś przebudowany). Architekta pracowała z Leonem Suzinem przy projekcie budynku biurowego przy ulicy Jasnej w centrum Warszawy. To biurowiec zbudowany dla firmy CIECH, w latach 60. nadbudowany. Utrzymany w stylu modernistycznym, obłożony jednak modną w okresie socrealizmu kamienną okładziną.
Od lat 70. Jasna Strzałkowska-Ryszka uczestniczyła w procesie projektowania warszawskiego metra. Pracując w biurze METROPROJEKT stworzyła koncepcję architektoniczno-plastyczną stacji, która w 1979 roku wygrała w konkursie SARP. Od lat 80. uczestniczyła w pracach nad ostatecznym wyglądem stacji pierwszej linii, była główną projektantką w zespole od 1983 roku projektującego stacje od A-1 do A-10, od 1990 roku także stacji śródmiejskich, od A-11 do A-17. To jej zawdzięczamy wygląd stacji, np. pomysł obłożenia ich ścian różniącą się kolorami okładziną ceramiczną (dobrze widoczne są one na stacjach choćby odcinka ursynowskiego). Charakter wnętrz kolejnych przystanków pierwszej linii stołecznej kolejki podziemnej jest lubiany, charakterystyczny, rozpoznawalny – gdy kilkanaście miesięcy temu ceramiczne okładziny został przysłonięte ogromnymi reklamami przeciwko takim działaniom protestowali zarówno eksperci, jak mieszkańcy Warszawy i użytkownicy metra.
Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!
Kilka dni temu papież Franciszek zaaprobował dekret o heroiczności cnót hiszpańskiego architekta Ant ...
Znamy wyniki głosowania internautów w ramach siedemnastej edycji Plebiscytu Polska Architektura XXL. ...
Na chwilę przed wielkanocnymi podróżami świątecznymi prezentujemy kolejne dwa budynki dworcowe, któr ...
Znamy wyniki głosowania intern...
Architektura czasów PRL wzbudz...
Wydział Architektury Politechn...
To już drugie podejście do prz...
ZOBACZ WSZYSTKIEStrona korzysta z plików cookies w celu zapewnienia realizacji usług. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookies, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce...
Komentarze
Zaloguj się, aby dodać komentarz