Dom wtopiony w nadwiślańską skarpę
Data dodania: 30.04.2025 Czas czytania: ~ 4 min
Państwa głos został zapisany. Głosować można raz na 24 godzinny na jeden obiekt z wybranej kategorii.
Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera
Data dodania: 30.04.2025 Czas czytania: ~ 4 min
Wznoszący się nad mazowieckim odcinkiem Wisły "Dom w Skarpie" to nowa realizacja pracowni 77Studio architektury, w której priorytetem jest bezkompromisowa integracja budynku z naturalnym krajobrazem. Projekt nie tylko respektuje unikalne walory przyrodnicze terenu, ale również wykorzystuje je jako główną oś kompozycyjną. Pokazuje, jak stworzyć dom niemal niewidoczny, a jednocześnie otwarty na bogactwo przyrody.
Historia "Domu w Skarpie" zaczęła się od marzenia inwestora, który regularnie odwiedzał swoją ulubioną działkę położoną na nadwiślańskim zboczu. Miejsce to oferowało spektakularny widok na rzekę, nadbrzeżną roślinność i daleką panoramę miasta. Z myślą o codziennym korzystaniu z tych walorów krajobrazowych powierzył projekt warszawskiemu biuru 77Studio architektury. Architekci, znając specyfikę skarpy i mając doświadczenie w realizacjach na tym terenie, od początku wiedzieli, że głównym wyzwaniem będzie uchwycenie najcenniejszych kadrów widokowych działki, bez nadmiernej ingerencji w jej teren.
W odróżnieniu od wcześniejszych realizacji 77Studio architektury na nadwiślańskich skarpach, oś widokowa nie była tutaj równoległa do Wisły. Kluczowym gestem kompozycyjnym było więc przekręcenie bryły względem działki, aby uchwycić zarówno linię rzeki, jak i profil wzniesienia. Analizy wykazały, że każda próba wyniesienia domu ponad skarpę zmniejszała atrakcyjność widoku — stąd decyzja o wtopieniu budynku w zbocze i kadrowaniu widoku na podnóże wyniesienia skarpy.
Bryłę domu wkomponowano więc w profil terenu - linia gzymsu od strony wody tylko delikatnie nacina horyzont. Cały budynek ukryty został w naturalnej morfologii zbocza, a jego obecność w krajobrazie dodatkowo zredukowano poprzez zielony dach, zlewający się z rosnącą tam dziką łąką.
Wejście do domu prowadzi poprzez stalowy wąwóz wykrojony w zielonym zboczu. Niewielkie patio, znajdujące się poniżej poziomu terenu, wprowadza element zaskoczenia gdy po przekroczeniu progu domu otwiera się panorama Wisły. Naturalna bariera z krzewów zastępuje ogrodzenie, jeszcze mocniej wzmacniając efekt płynnego przenikania architektury i natury.
Materiały użyte w projekcie dobrano z myślą o spójności z miejscem i trwałości w czasie. Bryła budynku oraz obrzeża drogi dojazdowej zostały wykończone panelami ze stali cortenowej, której rdzawy odcień harmonizuje z barwami nadwiślańskiej roślinności i piasku skarpy. Grube profile i ciężkie płyty cortenowe nadały budynkowi zamierzony "muskularny" charakter, podkreślający jego osadzenie w ziemi.
Drzwi garażowe, automatycznie otwierane, ukryto za płytami elewacyjnymi, utrzymując spójność sylwety. Minimalizm formy i ograniczenie detalu pozwoliły skupić uwagę na naturalnej fakturze i starzeniu się materiału pod wpływem warunków atmosferycznych.
Parterowy budynek o powierzchni niemal 450 m² został zaprojektowany wokół idei maksymalnego otwarcia na otoczenie. Większość pomieszczeń użytkowych rozmieszczono wzdłuż panoramicznych przeszkleń wychodzących na południowy wschód. Salon z bezpośrednim wyjściem na taras oraz automatycznymi drzwiami przesuwnymi o rozpiętości 12 metrów umożliwia obcowanie z naturą bez konieczności wychodzenia z domu.
Kuchnia i jadalnia, zlokalizowane w narożniku budynku są doskonale doświetlone, natomiast część prywatna – sypialnia główna oraz dwa dodatkowe pokoje – rozmieszczone zostały w dalszej części domu, ale mimo tego oferują równie spektakularne widoki. Układ funkcjonalny umożliwia płynne przemieszczanie się po wnętrzu bez utraty kontaktu wzrokowego z Wisłą i skarpą.
Wnętrza domu są jasne, stonowane, utrzymane w neutralnych kolorach, co jeszcze bardziej wzmacnia odbiór zmieniającego się krajobrazu jako głównego aktora tej scenografii.
Projekt "Domu w Skarpie" wpisuje się w założenia architektury zrównoważonej. Dzięki zagłębieniu w terenie i naturalnemu pokryciu dachu, ograniczono utratę energii oraz wpływ budynku na lokalny mikroklimat. Patia doświetlające wnętrze pełnią funkcję naturalnych kolektorów światła, zmniejszając zapotrzebowanie na sztuczne oświetlenie.
W budynku zastosowano odnawialne źródła energii (panele fotowoltaiczne), inteligentne systemy zarządzania mediami oraz pasywne rozwiązania ograniczające przegrzewanie – takie jak wydatne gzymsy i łamacze światła. Architektura nie tylko respektuje istniejący krajobraz, ale aktywnie współtworzy środowisko, w którym funkcjonuje.
Projekt: 77 Studio
Realizacja: 2025
Fot: Piotr Krajewski
Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!
Jeszcze w tym roku rozpocznie działanie nowy dworzec Łódź Kaliska, zbudowany w miejscu rozebranego b ...
Wiele polskich miast już od wielu lat wdraża rozwiązania z zakresu zielonej i błękitnej infrastruktu ...
Warszawa odzyskała teren sportowo-rekreacyjny. Właśnie zakończył się pierwszy etap remontu od lat zd ...
Warszawa odzyskała teren sport...
W ukryciu, wśród drzew holende...
Na przedmieściach Poznania pow...
Trwa 11. edycja Nagrody Archit...
ZOBACZ WSZYSTKIEStrona korzysta z plików cookies w celu zapewnienia realizacji usług. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookies, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce...
Komentarze
Zaloguj się, aby dodać komentarz