Sagrada Familia – opis, wnętrze, architektura

Prezentacja kościoła w Barcelonie

Historia Kościoła Świętej Rodziny w Barcelonie

Temple Expiatori de la Sagrada Familia (Kościół Świętej Rodziny) jest najbardziej niekonwencjonalnym z europejskich kościołów i jednocześnie wizytówką Barcelony. Inspirowany naturą i nasycony symbolicznym treściami jest bezapelacyjnie największym dziełem Gaudiego i jednocześnie budynkiem, o którym mówiło się, mówi i będzie się mówić przez wiele lat. 

Rozpoczęcie budowy bazyliki Sagrada Familia

W listopadzie 1883 roku powierzono Antonio Gaudiemu budowę neogotyckiej świątyni, którą rozpoczęto rok wcześniej. W miarę postępu prac architekt coraz bardziej radykalnie zmieniał projekt, tworząc z czasem własną wizję, szaloną i porywającą. Sagrada Familia była największych projektem architekta, nic więc dziwnego, że postanowił oddać się jej bezgranicznie. Przez 16 ostatnich lat swego życia, Gaudi prawie nie opuszczał placu budowy. Katedra Gaudiego Sagrada Familia była jego oczkiem w głowie i projektem życia. Kiedy jego ciało, po tragicznym wypadku, składano w krypcie kościoła, ukończona była tylko jedna wieża fasady Narodzenia. Pozostałe trzy zrealizowano wkrótce według oryginalnych projektów starając się w ten sposób, jak najdokładniej odwzorować wizję katedry Gaudiego.

Arcydzieło bez planu - Jak Gaudi budował bazylikę?

W latach 40. XX wieku prace podjęto na nowo. Finansowane ze składek publicznych prace ciągle trwają, przez co wymiary Sagrada Familia ciągle rosną. Gaudi nie budował wież według ściśle określonego planu - raczej tworzył projekty w czasie trwania prac. Na żadnym budynku ślady tego nie są aż tak czytelne, jak na Sagrada Familia. Charakterystyczne, że pierwsze rysunki kościoła nic nie mówią o jego konstrukcji, przekazując ogólne wrażenie oraz nastrój planowanego kompleksu. To wszystko sprawia, że barcelońska Sagrada Familia ma swoją unikalną historię, która dodaje całej konstrukcji dodatkowego smaczku i sprawia, że wizyta w katedrze jest bardzo interesującym elementem zwiedzania Barcelony dla turystów z całego świata. Wiele osób opisuje, że mało jest bowiem na świecie tak nietuzinkowych i odważnych projektów, których budowa opierałaby się na ciągle aktualizowanych założeniach architekta.

Sagrada Familia: w środku i na zewnątrz

Omawiając tak wyjątkowy budynek, jak katedra Sagrada Familia (Barcelona), nie sposób wspomnieć o tym, co ujrzymy w jego środku. Sagrada Familia wyróżnia wyjątkowe wnętrze, które ma symbolizować Jerozolimę. Jest to jeden z przykładów tego, jak duży wpływ na styl Gaudiego miała nauka chrześcijańska. Wszystkie wewnętrzne ściany katedry Sagrada Familia są bogato zdobione, nierzadko odnosząc się w jakiś sposób do Boga. Właśnie dlatego warto odwiedzić katedrę Gaudiego wczesnym rankiem lub późnym popołudniem. Wtedy światło słoneczne jeszcze bardziej podkreśla wyjątkowość wnętrza Sagrada Familia.

Jaka symbolika kryje się za wieżami świątyni Gaudiego?

Przykładem nieustannie zmieniającego się, podążającego za nowymi pomysłami, sposobu budowania Gaudiego jest projekt rozbudowy wież, będących symbolem kościoła. Model przewidywał jedną główną wieżę, symbolizującą Jezusa jako głowę Kościoła. Na jej szczycie miał stanąć krzyż przypominający o zbawczym czynie Chrystusa. Dwanaście wież, po cztery na każdej z trzech głównych fasad, miało symbolizować dwunastu apostołów. Gaudi rozpoczął ich budowę od kwadratu. Tworzą one ramę dla trzech portali zdobiących każdą z fasad. Później okazało się, że kolumnowe wieże zbyt mocno wystawały nad portale. Nie spodobało się to budowniczemu i zdecydował się je zaokrąglić. Rezultat jest fascynujący - wieże młodnieją ku górze, nie mając nic wspólnego z czystym historycznie stylem gotyckim. Gaudi w tym przypadku odwołał się do formalnej innowacji zastosowanej już z powodzeniem w Colegio Teresiano.

Fasady Sagrada Familia

Antonio Gaudi każdą z fasad poświęcił jednemu aspektowi działalności Chrystusa. W realistycznych oraz symbolicznych obrazach Jezus pojawia się jako:

• człowiek na ziemi - fasada wschodnia – Narodzenia,
• zbawiciel ludzkości - fasada zachodnia - Pasji,
• sędzia skazujący na życie lub śmierć w dniu sądu ostatecznego - fasada południowa - Chwały (Glorii).

Z planowanych trzech - Gaudi sam daleko dopracował jedynie wschodnią fasadę. Reszta egzystuje tylko w postaci planu i gipsowego modelu (zniszczonego przez pożar podczas wojny domowej w Hiszpanii i później zrekonstruowanego). Wybór fasady „bożonarodzeniowej” miał swoje przyczyny. Mimo wielu namów, aby rozpocząć od budowy Fasady Pasji, Gaudi wybrał Fasadę Narodzenia tłumacząc to tym, iż temat męki Pańskiej mógłby odstraszyć ludzi. Możliwe, że miał rację.

Portal Miłości Sagrada Familia

Centralny portal fasady - Portal Miłości (największy) przedstawia narodziny Chrystusa oraz symbol miłości - pelikana. Po lewej Portal Nadziei ukazujący dwa straszne wydarzenia z dzieciństwa Jezusa: morderstwo dokonane na dzieciach Heroda oraz ucieczkę do Egiptu. I wreszcie na prawo od głównego portalu Brama Wiary zilustrowana odpowiednimi scenami z Biblii - objawieniem aniołów, Jana Chrzciciela wygłaszającego swoje proroctwa, Jezusa tłumaczącego uczonym w piśmie właściwy sens ich przekazów.

Te optymistyczne motywy wyryte na wschodniej fasadzie mają symboliczne znaczenie - ze wschodu nadchodzi światło i zbawienie. Historia cierpienia została umieszczona po przeciwległej stronie - tej, po której zachodzi słońce.

Elewacja Sagrada Familia

Autorem projektu posępnej elewacji nawy był Josep Maria Subirachsa. Prace nad nią rozpoczęto dopiero w 1954 roku, zakończono w 1985. Jego złowieszczo wyglądające figury wzbudziły wśród społeczności wielkie kontrowersje. Na realizację czeka jeszcze nawa oraz południowa fasada Chwały, według pierwotnych planów mająca pomieścić główne wejście do kościoła, do którego miały prowadzić szerokie odsłonięte schody...

Światło odgrywające w budowlach Gaudiego tak dużą rolę, tu nabrało znaczenia symbolu. Odnosi się to zarówno do przyporządkowania portali kierunkom świata, jak i rozmieszczenia oświetlenia. Planowana wszystko przewyższająca wieża symbolizująca Chrystusa miała nocą być oświetlana reflektorami z dwunastu „wież apostolskich". Jednocześnie krzyż kończący główną wieżę, rzucałby silny snop światła na miasto, ludzkość, a tym samym wyjaśniał słowa Jezusa: „Ja jestem światłością".

Spiralne schody Sagrada Familia

W każdej z wież 400 wysokich kamiennych stopni wiedzie na górną galerię. Dla tych, którzy tu dotrą krętymi schodami albo windą, nagrodą będą wspaniałe widoki. Po prawej: spojrzenie w głąb wieży, gdzie pośrodku spirali zostawiono miejsce na cylindryczny dzwon. Sagrada Familia jest najlepszym przykładem fundamentalnego odkrycia Gaudiego, że połączenie łuków parabolicznych ze skośnymi filarami utrzyma ciężar nawet dużego sklepienia. Obliczając wytrzymałość kolumn wzorował się na drzewie eukaliptusowym. Nic więc dziwnego, że w nawie głównej kolumny wyglądają jak kamienny las. Odnosi się wrażenie, że skośne filary nie są w stanie wytrzymać spoczywającego na nich ciężaru. Zastosowanie tego typu kolumn dało dodatkowy efekt - nawy kościelne sprawiają wrażenie eterycznej lekkości, zdaje się, że filary nie dźwigają całego ciężaru.

Krypta Sagrada Familia – miejsce pochówku Gaudiego

Kryptę, w której pochowano Gaudiego, zaprojektował pierwszy architekt kościoła, Francesco de Paula Villar i Lozano w 1882 roku. Tutaj zwykle odprawiane są nabożeństwa. Pochówek Gaudiego w Sagrada Familia był pięknym zwieńczeniem jego życia, które możemy określić mianem cudownej architektonicznej przygody. Katedra Sagrada Familia w Barcelonie to największy projekt tego architekta, którego los nie dał szansy mu dokończyć.

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera