Architektura olimpijska

Fot. Stadion Olimpijski zaprojektowany przez studio Populous

Igrzyska olimpijskie to przede wszystkim wielkie święto sportu. Ale nie tylko. Zanim rozpoczną się sportowe emocje, miasta-gospodarze zamieniają się w plac budowy. Bo tej rangi impreza to nie tylko wala o medale, ale także o prestiż miasta i szansa na jego promocję wykraczającą daleko poza świat sportu.

Fot. Stadion Olimpijski zaprojektowany przez studio Populous

Przez ostatnie lata poligonem 'sportowej' architektury był Londyn goszczący letnie igrzyska olimpijskie w 2012 r. Na potrzeby imprezy wzniesione tam zostały zarówno obiekty stałe, jak i tymczasowe hale sportowe, które po jej zakończeniu znikną z panoramy miasta. Co znamienne, w obu przypadkach jednym z kluczowych aspektów, na jakich musieli się skupić projektanci, było odpowiedzialne podejście po kwestii ekologicznych i ekonomicznych, a także uwzględnienie już na etapie koncepcji możliwości funkcjonowania budynków po tym, jak spełnią swoją zasadniczą rolę.

Fot. Stadion Olimpijski zaprojektowany przez studio Populous

Stadion skonstruowany został z wielkich, demontowalnych elementów, co nigdy wcześniej nie było stosowane na taką skalę w przypadku obiektów olimpijskich. W ten sposób londyńska arena łącząca w sobie charakter obiektu stałego i tymczasowego, wyznaczyć ma początek nowej ery architektury stadionów olimpijskich, które będzie można łatwo 'pomniejszyć', by ograniczyć koszty ich utrzymania i zaadaptować do pozaolimpisjkich funkcji, na przykład na potrzeby lokalnej społeczności i mniejszych zawodów.

W czasie igrzysk na widowni stadionu będzie mogło zasiąść 80 tysięcy osób. Z tej liczby zaledwie 25 tysięcy miejsc znajduje się na stałych trybunach, natomiast sektory mieszczące pozostałe 55 tysięcy siedzeń zostaną po zakończeniu imprezy zdemontowane.

Fot. Centrum Sportów Wodnych zaprojektowane przez biuro Zahy Hadid

Podobne podejście do funkcjonowania obiektu zauważyć można w przypadku innego stałego budynku sportowego, jakim jest centrum sportów wodnych zaprojektowane przez biuro Zahy Hadid. Budynek nakryty przypominającym falę dachem mieści dwa baseny, trzeci zaś – przeznaczony do celów treningowych – znajduje się w osobnej bryle, także nakrytej krzywoliniowym dachem.

Fot. Centrum Sportów Wodnych zaprojektowane przez biuro Zahy Hadid

Fot. Centrum Sportów Wodnych zaprojektowane przez biuro Zahy Hadid

Wewnątrz głównej hali uwagę przyciąga sześć betonowych jęzorów trampolin, w mniejszej hali zaś nad basenem treningowym rozpościera się betonowy dach perforowany świetlikami w kształcie płatków, które układają się rytmiczny, dekoracyjny wzór. Boczne skrzydła głównego budynku mieszczące dodatkowe trybuny, po zakończeniu igrzysk zostaną rozebrane.

Fot.Welodrom zaprojektowany przez londyńskie biuro Hopkins Architects

Pierwszym stałym obiektem, jaki został zrealizowany na potrzeby letnich igrzysk olimpijskich w Londynie w 2012 r., był welodrom zaprojektowany przez londyńskie biuro Hopkins Architects. Hala w kształcie paraboloidy hiperbolicznej swoją formą i linią dachu odzwierciedlać ma geometrię toru kolarskiego, a wykonana z drewna cedrowego zewnętrzna powłoka umieszczona na lekkiej, stalowej konstrukcji koresponduje z nawierzchnią toru wykonaną z drewna sosny syberyjskiej.

Fot.Welodrom zaprojektowany przez londyńskie biuro Hopkins Architects

Obiekt powstał z myślą o igrzyskach olimpijskich i paraolimpijskich, ale po ich zakończeniu będzie funkcjonować dalej jako miejsce treningów i zawodów. Ma też być otwarty dla lokalnej społeczności, oferując tor rowerowy, część usługową z kawiarnią, a także warsztat i wypożyczalnię rowerów.

Fot. Centrum Sportów Strzeleckich zaprojektowany przez biuro Magma Architecture

Względy ekologiczne związane z 'cyklem życiowym' budynków były także jednym z najważniejszych założeń, jakimi kierowali się projektanci dwóch tymczasowych hal sportowych – centrum sportów strzeleckich oraz hali do koszykówki. Pierwszy z nich, zaprojektowany został przez biuro Magma Architecture, drugi jest dziełem pracowni Wilkinson Eyre Architects.

Fot. Hali do koszykówki zaprojektowana przez Wilkinson Eyre Architects

W obu przypadkach architekci zaprojektowali obiekty o lekkiej, ramowej konstrukcji, którą można łatwo zdemontować i przenieść w inne miejsce, a wśród wykorzystanych materiałów przeważają takie, które można poddać recyklingowi lub pochodzące 'z odzysku'. Oba przykłady pokazują też, że tymczasowy charakter budynków oraz dbałość o rozwiązania ekologiczne i ekonomiczne zarówno na poziomie materiałów, jak i konstrukcji, nie wykluczają osiągnięcia spektakularnej formy architektonicznej będącej wizytówką całej imprezy.

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera