Pawilon Przyszłości w Łazienkach Królewskich

W sercu warszawskich Łazienek Królewskich, nieopodal Ermitażu, powstał po raz drugi wyjątkowy Pawilon. Pawilon powstał w ramach projektu "Stawiamy_". Jest to rzadko spotykane podejście w edukacji architektonicznej w Polsce, integrujące umiejętności zdobyte podczas studiów i uczące, że projektowanie to przede wszystkim współpraca,

Obiekt został zrealizowany przez studentów i wykładowców pod kierunkiem prof. arch. Anny Marii Wierzbickiej, inicjatorki przedmiotu i kierownika specjalności A3 „Architektura Technologii i Struktury - Kontekst i Znaczenie” na studiach magisterskich na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej oraz przy współpracy z arch. Maciejem Kaufmanem, arch. Szymonem Kalatą i dr. arch. Krajobrazu Kindą Zinowiec-Cieplik, oraz konstruktorem mgr inż. Mariuszem Wroną, przy konsultacjach z dr. arch. Pawłem Trębaczem. 

Głównym partnerem projektu było Muzeum Łazienki Królewskie - dr Marinnna Otmianowska, a głównym sponsorem  Flora Development - Dominik Różański i Maciej Sobieski. Instalacja powstała w ramach działań Nowego Europejskiego Bauhausu.

Opis projektu pawilonu przyszłości

Pawilon Przyszłości to architektoniczne założenie, które opiera się na planie kwadratu, symbolizującym równowagę i harmonię. Jego dach, składający się z przeplatających się drewnianych belek, nadaje konstrukcji lekkości i elegancji, jednocześnie nawiązując do złożonych więzi społecznych i współpracy między ludźmi. Otoczenie pawilonu, w którym dominują rośliny w odcieniach niebieskiego, fioletu oraz bieli, sprzyja relaksowi i refleksji.

Wewnątrz pawilonu znajdują się liczne miejsca do siedzenia i leżenia, które zachęcają odwiedzających do odpoczynku i rozmowy. Przestrzenie do leżenia na siatkach są ustawione w taki sposób, aby ludzie musieli nawiązywać ze sobą relacje. Pawilon jest symetryczny i dobrze dopasowany do otoczenia Ermitażu. Rzut Pawilonu jest dokładny, o wymiarach 12m na 12m. Kolor kobaltowy nawiązuje do zabarwienia cegły z gliny umieszczonej w czterech słupach konstrukcyjnych. Jest to manifestacja tezy, że materiały przyszłości to nie tylko „kosmiczne rozwiązania”.

Projekt stworzony został z myślą o zapewnieniu przestrzeni sprzyjającej interakcji międzyludzkiej oraz integracji różnych grup społecznych. Pawilon ten pozostanie w ogrodach Muzeum Łazienek Królewskich do końca listopada, dając odwiedzającym możliwość doświadczenia jego unikalnej atmosfery.

Po demontażu pawilon zostanie przeniesiony do ośrodka przeciwdziałania bezdomności Wspólnota Chleb Życia, prowadzonej z inicjatywy Siostry Małgorzaty Chmielewskiej. To bardzo cieszy inicjatorkę Annę Marię Wierzbicką i jak podkreśla - „pawilon, nie tylko integrujący ludzi o tych samych kierunkach działania, będzie teraz miejscem spotkań dla wspólnoty, w której drobny gest solidarności jest może zmienić życie”.

Proces tworzenia pawilonu przyszłości

Projekt Pawilonu Przyszłości był wynikiem demokratycznego procesu, w którym studenci wraz z prowadzącymi wspólnie opracowali koncepcję budynku. Fundamentem przyszłości, według  architektów, są relacje międzyludzkie. Po burzliwych dyskusjach i głosowaniach,  spośród 12 koncepcji wybrano koncepcję, która najlepiej ilustrowała to założenie i była możliwa do realizacji. Wykonalność projektu była bardzo ważna w selekcji. Zrealizowanie projektu wymagało nie tylko zdolności projektowych, ale także umiejętności organizacyjnych i współpracy z różnymi specjalistami oraz sponsorami.

Studenci zostali podzielili się na trzy grupy: projektową, marketingową oraz budowlaną. Każda z grup miała swoje główne zadania, ale wszystkie ściśle ze sobą współpracowały. Grupa budowlana, choć na początku miała mniej pracy, szybko została zaangażowana w przygotowywanie kosztorysów i zamawianie materiałów. Grupa marketingowa była wspomagana przez firmę marketingową Urban Jungle i odpowiadała za tworzenie strony internetowej, integrowanie, opracowanie oprawy graficznej projektu oraz organizację promocji pawilonu. W końcowej fazie projektu to właśnie budowniczy spędzali najwięcej czasu na miejscu, jednak wszyscy studenci aktywnie uczestniczyli w realizacji pawilonu.

Nauka architektury przez praktykę

Projekt Pawilonu Przyszłości jest doskonałym przykładem edukacji architektonicznej opartej na praktyce. Studenci Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej pod kierunkiem prof. arch. Anny Marii Wierzbickiej, i przy inicjatorki przedmiotu i kierownika specjalności A3 „Architektura Technologii i Struktury - Kontekst i Znaczenie”, mieli unikalną okazję zastosować swoją wiedzę teoretyczną w rzeczywistym projekcie, od fazy koncepcyjnej aż po finalną budowę.  Pomysł powstał w 2022 roku, zyskując ogromne wsparcie nie tylko ze strony prowadzących, ale także inwestorów, którzy wierzyli, że warto inwestować nie tylko w oczekiwany zysk, ale także w edukację młodych architektów. Jak podkreśliła profesor Wierzbicka - „Flora Development to niezwykły inwestor, otwarty na współpracę, zainteresowany inicjatywami proekologicznymi i prospołecznymi“. Kluczową rolę odegrało zaangażowanie Muzeum Łazienki Królewskie, Pani Dyrektor dr Marianny  Otmianowska z wielkim entuzjazmem podjęła współpracę, otwierając się na nietypowe inicjatywy. Dzięki uczestniczeniu w pracach projektowych i realizacyjnych od początku do końca studenci  mogli zdobyć cenne doświadczenie w pracy zespołowej, zarządzaniu projektem oraz rozwiązywaniu rzeczywistych problemów konstrukcyjnych. Praca nad pawilonem umożliwiła im również poznanie i wykorzystanie innowacyjnych materiałów, takich jak cegły z grzybni, co poszerzyło ich horyzonty i przygotowało na przyszłe wyzwania zawodowe. Cegła z grzyba powstała przy współpracy naukowej Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, prof. arch. Anną Marią Wierzbicką oraz Łukasiewicz - Łódzki Instytut Technologiczny - prof. Katarzyną Ławińską. Laureatką nagrody Lider Inteligentnego Rozwoju 2024 została dr hab. inż. z naszego instytutu za kierowanie i realizację projektu „Polski Hub Zielonych Technologii”, który wspiera przedsiębiorstwa w zielonej transformacji. Praktyczne podejście do nauki pozwoliło studentom zrozumieć, jak ważna jest integracja teorii z praktyką, a także jak współpraca i kreatywność mogą prowadzić do powstania inspirujących i funkcjonalnych dzieł architektury.

Aspekt edukacyjny pawilonu przyszłości

Pawilon Przyszłości nie tylko funkcję estetyczną i rekreacyjną, ale również edukacyjną. Jest częścią cyklicznej międzynarodowej konferencji naukowej "Architektura Wyzwań” W roku 2024 to ;”Materiały dla Przyszłości", organizowanej przez Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej, Muzeum Łazienki Królewskie, Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie oraz Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki. Konferencja ta skupia się na innowacyjnych materiałach budowlanych i ich potencjalnych zastosowaniach w przyszłości. Konferencja Architektura Wyzwań to cykliczne wydarzenie w Łazienkach Królewskich, powstałe z inicjatywy prof. arch. Anny Marii Wierzbickiej. Pierwsza konferencja, zatytułowana „Architektura Wyzwań - Odbudowa Ukrainy”, była skierowana na pomoc krajowi dotkniętemu działaniami wojennymi.

Podczas pierwszej konferencji powstał również Pawilon –„Wolności”, który proklamował hasło „Pokój na świecie dla wolnej Ukrainy”. Otwarcie pawilonu towarzyszył wykład znanego laureata, architekta Shigeru Bana. Pawilon ten został nagrodzony w 2024 roku przez Stowarzyszenie Architektów Amerykańskich, a nagroda została wręczona w Waszyngtonie w tym samym roku. Pawilon Wolności również zyskał nowe życie i obecnie stoi przy Pałacu Desantu na Bulwarach Wiślanych w Warszawie.

W trakcie budowy pawilonu studenci mieli okazję pracować z nowoczesnymi materiałami, takimi jak cegły z grzybni, które zostały wyprodukowane przez Łódzki  Łódzki Instytut Technologiczny - prof. Katarzyną Ławińską. Materiał ten, choć eksperymentalny, symbolizuje dążenie do zrównoważonej i ekologicznej architektury. Obok pawilonu ustawiono tablice informacyjne oraz kody QR, które umożliwiają odwiedzającym zdobycie szczegółowych informacji na temat zastosowanych technologii i procesów projektowych.

Pawilon został otwarty w dniu 16 czerwca 2024 r. przez znanego i cenionego architekta Rogera Boltshausera, profesora ETH w Zurychu.

Pawilon Przyszłości jest przykładem, jak poprzez architekturę można poruszać ważne tematy społeczne i ekologiczne. Jego stworzenie było nie tylko wyzwaniem technicznym, ale także lekcją współpracy i odpowiedzialności. Projekt pokazuje, że młodzi architekci są gotowi zmierzyć się z wyzwaniami przyszłości, łącząc tradycję z innowacją. Wspólna praca nad pawilonem zintegrowała studentów, dając im poczucie sprawczości i odpowiedzialności, co z pewnością zaowocuje w ich przyszłej karierze zawodowej.

Profesor Anna Maria Wierzbicka, inicjatorka projektu, podkreśla, że tego rodzaju przedsięwzięcia są nie tylko edukacyjne, ale również integracyjne. Studenci nie tylko zdobywają wiedzę i umiejętności praktyczne, ale również uczą się pracy zespołowej i nawiązywania relacji zawodowych, które mogą być cenne w przyszłości.

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera