Sześć etapów 19. Dzielnicy

„Największe otwarte osiedle Warszawy” – tak o tej realizacji mówią architekci z pracowni JEMS Architekci, którzy 14 lat temu rozpoczęli jego projektowanie. Celem przedsięwzięcia było stworzenie w czasach, gdy triumfy święciły grodzone osiedla opracowanie wizjo terenu, który jest bezpieczny, ale otwarty. To było ważne, bo 19. Dzielnica powstawała na terenach poprzemysłowych, w zdewaluowanej urbanistycznie, obumarłej tkance miasta. Zadaniem było więc tu nie tylko zbudowanie domów, ale i przywrócenie zapomnianego fragmentu.

Sześć etapów budowy

19. Dzielnica budowana była etapami, z których pierwszy ukończony był w 2012 roku i od razu wzbudził spore poruszenie. Już te pierwsze budynki pokazały, w jakim kierunku chcą tworzyć tę przestrzeń architekci, zarówno pod względem urbanistyki, jak form architektury. Kolejne etapy kontynuowały tę ideę, a nie zbudzały już takich emocji, bo osiedle szybko stało się formą naśladowaną w kolejnych inwestycjach osiedlowych (kiedy zmniejszyła się moda na grodzenie zespołów mieszkalnych).

Architekci podkreślają, że początkiem projektowania była wizja urbanistyczna – masterplan. „Wraz z projektem kwartałów wzdłuż odtworzonej ulicy Siennej, stworzyliśmy w nim zasady kształtowania zabudowy, wskazaliśmy miejsca parkingowe, opisaliśmy małą architekturę z detalami ułożenia kostki na chodnikach i wyborem lamp, ławek oraz stojaków rowerowych” – mówi Marta Świątek, architektka JEMS, zaangażowana w tworzenie zalążków dzielnicy. Marcin Citko z tej samej pracowni dodaje: „Szukając skali i proporcji, jeździliśmy po Warszawie, przyglądając się miejscom, w których po prostu dobrze się czuliśmy. Bardzo chcieliśmy stworzyć funkcjonalną kompozycję, która będzie odpowiadała użytkownikom”.

Każdy dom inny

Dziś przy ulicy Kolejowej zrealizowanych jest sześć etapów osiedla; poszczególne kwartały, choć mają urbanistyczny porządek, mają też własny charakter, różnią się wyglądem, kształtem, zastosowanymi materiałami. Architekci chcieli uniknąć monotonii, nadać domom indywidualny wyraz. Wszystkie budynki 19. Dzielnicy wyróżniają się wysokim, usługowym parterem, wewnętrznymi dziedzińcami i pierzejami zabudowy. Budynki pierwszego etapu, powstałe wokół dwóch miejskich placów połączonych pasażem, składają się z poukładanych jedno nad drugim mieszkań. Poszczególne kondygnacje przypominają rząd półek. Budynki powstałe w drugim etapie mają po siedem pięter i ułożone są w kształt litery „U”. Mają drewniane żaluzje zewnętrzne. Budynek E zrealizowany w kolejnym etapie, ma fasadę przypominającą układ swobodnie porozrzucanych kostek. Jego elewacje architekci JEMS zaprojektowali z użyciem dwóch podstawowych materiałów - kamienia i drewna. Kolejne budynki ustawiono przy otwartym placu z fontanną i półprywatnym, zielonym patio. Mają elewacje z płyt elewacyjnych w kolorze złamanej bieli, kontrastujące z wnętrzami głębokich loggii w kolorze dębowym. Najnowsza część 19. Dzielnicy – to budynki, w których wykorzystano ceramikę. W niższym budynku architekci zaproponowali matową ceramikę w delikatnym kolorze piaskowym, w wyższym budynku pojawiła się grafitowa ceramika glazurowana. Melanż sześciu odcieni szarości nadał elewacji dynamiki.

Zobacz galerię zdjęć osiedla

Architekci JEMS, którzy współtworzyli projekt 19. Dzielnicy:

Wojciech Kotecki, Dariusz Wasak, Paweł Majkusiak, Olgierd Jagiełło, Marcin Citko, Piotr Lisowski, Anna Świderska, Wojciech Gruszczyński, Marta Świątek-Piziorska, Marcin Zaremba, Agnieszka Rokicka, Małgorzata Charazińska, Maciej Miłobędzki, Marek Kuciński, Tytus Brzozowski, Barbara Michalska.

Źródło: jems.pl

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera