W naturze – dom jak czapka niewidka
Data dodania: 06.05.2025 Czas czytania: ~ 3 min
Państwa głos został zapisany. Głosować można raz na 24 godzinny na jeden obiekt z wybranej kategorii.
Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera
Data dodania: 06.05.2025 Czas czytania: ~ 3 min
W ukryciu, wśród drzew holenderskiego Parku Narodowego De Hoge Veluwe, powstał niewielki dom wakacyjny autorstwa JCR Architects. Jest to przykład architektury, która chce współistnieć z krajobrazem — z szacunkiem, skromnością i mistrzowskim kunsztem.
Położony w sercu holenderskiego Parku Narodowego De Hoge Veluwe, na terenie dawnej bazy wojskowej, niewielki dom wakacyjny zaprojektowany przez JCR Architects to przykład architektury, która łączy obecność z nieobecnością. Kubatura o powierzchni zaledwie 43 m² została celowo zredukowana formalnie, aby nie konkurować z otaczającą przyrodą – lasem zamieszkałym przez jelenie, lisy, ptaki i owady. Większa część budynku jest zagłębiona w ziemi, a jedynymi widocznymi elementami są przeszklona fasada i jednospadowy dach pokryty zielenią, który działa jak rodzaj kamuflażu – „czapka niewidka”, wpisując się w topografię i koloryt otoczenia.
Forma domu przywodzi na myśl bunkier – co stanowi subtelne odniesienie do historii miejsca – dawnego poligonu, ale jednocześnie otwiera się na zewnątrz, ukazując zanurzone w krajobrazie wnętrze. Wejście zostało rozwiązane w sposób, który dodatkowo podkreśla tę grę kontrastów: użytkownik schodzi przez niską metalową klapę w głąb ziemi, by niespodziewanie znaleźć się w pełnym światła, przeszklonym pawilonie. Ten teatralny moment przejścia potęguje wrażenie zanurzenia w naturze, a kierunek spadku dachu prowadzi wzrok ku koronom drzew. Pomimo że przestrzeń z punktu widzenia technicznego jest „podziemna”, to optycznie całkowicie otwiera się na krajobraz.
Dom w De Hoge Veluwe to nie tylko miejsce odpoczynku – to modelowy przykład symbiozy architektury i środowiska. Wnętrze, mimo niewielkiej powierzchni, oferuje zaskakującą przestronność i organizacyjne wyrafinowanie. Plan oparto na prostych, klarownych liniach i czytelnym podziale funkcjonalnym. Centralną przestrzeń stanowi otwarta strefa dzienna z kuchnią wykonaną z brzozowej sklejki, a prywatność zapewniają dwie drewniane alkowy, w których umieszczono sypialnie. Mimo że granica między wnętrzem a otoczeniem została prawie całkowicie zatarta przez szklaną ścianę, przestrzeń pozostaje zróżnicowana pod względem funkcji.
Architekci JCR poszli jednak o krok dalej – nie poprzestali na projektowaniu dla ludzi. Aluminiowy słup przechodzący przez dach nie jest tylko detalem konstrukcyjnym – to mikroschronienie dla ptaków i nietoperzy, zaprojektowane jako pusta w środku przestrzeń lęgowa. Dzięki takim rozwiązaniom, architektura domu staje się elementem ekosystemu, nie zakłócając go, lecz współtworząc jego strukturę. Projekt stawia pytania o rolę człowieka w naturze i redefiniuje pojęcie tymczasowego zamieszkania jako aktywnego, choć skromnego uczestnictwa w krajobrazie.
Choć dom wydaje się lekki i efemeryczny, jego konstrukcja oparta jest na solidnych materiałach i przemyślanej logice inżynierskiej. Główną strukturę nośną tworzą surowe słupy z drewna daglezji, które wspierają dach oraz szklaną fasadę. Ściany i posadzki wykonano z betonu wylewanego na miejscu, co zapewnia stabilność termiczną i konstrukcyjną oraz nadaje wnętrzu surowy, ale szlachetny charakter. Zastosowanie prefabrykowanych elementów drewnianych pozwoliło zminimalizować czas budowy i ingerencję w teren – co w kontekście lokalizacji w parku narodowym miało kluczowe znaczenie.
Szklana kurtyna fasadowa została zaprojektowana jako lekki, subtelny element, który niemal zanika w naturalnym świetle. Pomimo znacznej transparentności, dom oferuje komfortową izolację termiczną i akustyczną. Dach, pokryty rozchodnikiem i mchami, pełni rolę zielonego ekranu, ale również działa jako naturalna warstwa termoizolacyjna i retencyjna. Budynek nie posiada tradycyjnego fundamentu – palowanie w gruncie i otaczające nasypy stabilizują bryłę i pozwalają na osiągnięcie niskiej energochłonności. Wszystkie rozwiązania techniczne zostały podporządkowane nadrzędnej idei: minimalizacji śladu ekologicznego i jak największej integracji z miejscem.
Projekt: JCR Architecten
Realizacja: 2024
Fot: JCR Architecten/ Sebastian van Damme/ https://www.jcr-architecten.nl/projecten/kazemat-koningsweg
Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!
W ukryciu, wśród drzew holenderskiego Parku Narodowego De Hoge Veluwe, powstał niewielki dom wakacyj ...
Na przedmieściach Poznania powstało duży dom jednorodzinny, który oferuje przestrzeń pełną prywatnoś ...
Trwa 11. edycja Nagrody Architektonicznej Prezydenta m.st. Warszawy. Wśród nominowanych obiektów zna ...
W ukryciu, wśród drzew holende...
Na przedmieściach Poznania pow...
Trwa 11. edycja Nagrody Archit...
Wznoszący się nad mazowieckim...
ZOBACZ WSZYSTKIEStrona korzysta z plików cookies w celu zapewnienia realizacji usług. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookies, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce...
Komentarze
Zaloguj się, aby dodać komentarz