III Międzynarodowa Konferencja Architektura Wyzwań za nami

1 lipca, zakończyła się III Międzynarodowa Konferencja Architektura Wyzwań: Nowy Europejski Bauhaus – Budowanie Wspólnoty. Jej organizatorami byli Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej, Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie oraz Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki z siedzibą w Warszawie.

Od czasów Arystotelesa wiadomo, że człowiek jest istotą społeczną. Relacje międzyludzkie kształtują nasze doświadczenia i wpływają na sposób, w jaki funkcjonujemy w przestrzeni. To właśnie w niej – w konkretnym „miejscu i przestrzeni” – rodzą się więzi, które są fundamentem życia społecznego. Architektura, jako narzędzie kształtowania środowiska, odgrywa kluczową rolę w budowaniu wspólnoty. Obrady tegorocznej konferencji były wypełnieniem ram tematycznych, które opierają się na 4 filarach. 

Nowy Europejski Bauhaus – architektura dla ludzi i przyszłości

Zainicjowana przez Unię Europejską w 2020 roku inicjatywa Nowy Europejski Bauhaus promuje tworzenie przestrzeni estetycznych, zrównoważonych i inkluzywnych. Jej celem jest wspieranie wartości takich jak równość, solidarność, różnorodność kulturowa, sprawiedliwość społeczna i odpowiedzialność za przyszłe pokolenia. W centrum tej idei znajduje się budowanie wspólnoty – zarówno poprzez projektowanie przestrzeni, jak i poprzez aktywne zaangażowanie użytkowników.

Cztery filary architektury wspólnoty

1. Wspólnota kultury – różnorodność jako siła
   Wspólnota kultury to przestrzeń, w której spotykają się różne wzorce kulturowe – normy, wartości i tradycje. Ich harmonijne współistnienie wzbogaca społeczeństwo i sprzyja wzajemnemu zrozumieniu. Architektura może wspierać ten proces, tworząc miejsca, które reprezentują i promują różnorodność kulturową.

2. Miasto i przestrzeń publiczna – codzienna scena wspólnoty
   Przestrzeń publiczna to miejsce codziennych interakcji, budowania więzi i poczucia przynależności. Jej jakość wpływa na tożsamość lokalną, pamięć historyczną i integrację społeczną. Dostępność, bezpieczeństwo i otwartość przestrzeni miejskiej sprzyjają naturalnym spotkaniom i współtworzeniu lokalnych wartości.

3. Architektura wspólnoty – projektowanie dla relacji
   Budynki publiczne i przestrzenie wspólne powinny być projektowane z myślą o integracji i różnorodnych potrzebach użytkowników. Architektura wspólnoty odpowiada na wyzwania demograficzne i społeczne, oferując miejsca do spotkań, nauki, zabawy i współpracy. Takie przestrzenie wzmacniają poczucie tożsamości i przynależności.

4. Zaangażowanie społeczne – współtworzenie przestrzeni
   Proces projektowy powinien uwzględniać głos społeczności – poprzez konsultacje, warsztaty i edukację przestrzenną. Wspólne podejmowanie decyzji buduje zaufanie, lokalną tożsamość i ogranicza ryzyko błędów projektowych. Szczególnie ważne jest włączanie dzieci i młodzieży, kształtowanie ich wrażliwości estetycznej oraz promowanie równości w dostępie do kultury i edukacji.

Architektura wspólnoty to nie tylko forma – to świadome projektowanie przestrzeni, które sprzyja relacjom, integracji i współodpowiedzialności. To także wyzwanie dla architektów: jak tworzyć miejsca, które nie tylko odpowiadają na potrzeby użytkowników, ale też inspirują do działania i współtworzenia lepszego świata.

Strona konferencji https://architectureofchallenges.pl/

Publikacje naukowe z ostatnich 3 lat https://architectureofchallenges.pl/#/publications

Byliśmy patronem konferencji.

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera