Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera


Tożsamość cegły

 

Czas czytania: ~5 min


architektura wschodniej europy

 

568oLmKaPACxJulQZWpXKVzNiUs03XlEw99QMYWG7JGYdrluJMI0d9WUPlMd_gymnasium-toldy-01.jpg
W architekturze współczesnych Węgier pierwszoplanową postacią jest cegła. Węgierski krajobraz jest nizinny. Jest zdominowany przez otynkowane domy. Cegła wydaje się więc czymś obcym. Ta obcość została jednak przezwyciężona przez rozwijającą się od końca 19 wieku nową tradycję. Obserwujemy coraz częstsze wykorzystanie tego materiału. Można pokusić się nawet o postawienie tezy: o tożsamości współczesnej achitektury węgierskiej decyduje cegła. Być może do opisu tej sytuacji potrzebne jest wprowadzenie zupełnie nowego pojęcia. Tym pojęciem jest „architektura postorganiczna”. W architekturze postorganicznej spotykają się z jednej strony druga i trzecia fala reakcji na architekturę organiczną związaną przede wszystkim z postacią Imre Makovecza. Z drugiej zaś łączą się tutaj formalne i kulturalne dążenia tych architektów, którzy kontynuują tradycję północnoeuropejskiego modernizmu tworzonego z wykorzystaniem cegły. Korzystam przy tym z określenia “postorganiczna” z dwóch powodów. Po pierwsze w znaczeniu tego słowa znajduje się wskazówka, że zarówno czasowo, jak i politycznie ta architektura jest kontynuatorką klasycznej architektury organicznej. W dzisiejszych demokratycznych czasach nie można mówić o takiej niechęci do organicznej architektury, jaka miała miejsce przed 1989 rokiem. Po drugie – duża grupa węgierskich architektów sprzeciwiała się ujednolicającym tendencjom panującym w tamtejszej architekturze w latach 1945 - 1989. Zaowocowało to radykalnym zwrotem w kierunku regionalnych materiałów i tradycji. Architekci rozwijali, odkrywając także postać Kennetha Framptona, regionalizm w architekturze. Swoje odejście od modernizmu definiowali jako postmodernizm. I ten regionalizm okazał się zwrotem w kierunku cegły, która szybko awansowała do rangi symbolu związku pomiędzy budynkiem i otoczeniem. Badanie i uprawianie tej relacji jest żródłowo związane z architekturą organiczną. Dlatego też określenie „postorganiczna” doskonale pasuje architektury organicznej odwołującej się do postmodernistycznych identyfikacji. Ta postorganiczna architektura powstała w zderzeniu dwóch całkowicie obcych kierunków. Z jednej strony nowa fala klasycznej architektury organicznej oraz i miłośnicy północnego reginalizmu cegły poświęcają wiele energii na badania tzw. genius loci i na interpretację tradycji. Z drugiej zaś obie te grupy charakteryzuje krytyczna niechęć do tzw. architektury gwiazdorskiej oraz modnych trendów lansowanych przez media. Ten opór widać w niechęci do kolorowych magazynów architektonicznych, w sceptycyźmie wobec wpływów zagranicznych i w akcentowaniu w architekturze tego, co osobiste. Oraz oczywiście w wykorzystaniu cegły. Wprawdzie używa się także innych materiałów np. drewna owocowego, ale jest to jednak znacznie rzadsze. Cegła uznana została za materiał, który jest symbolem zrzucenia balastu wielkiego przemysłu budowlanego stworzonego przez socjalizm. Wykorzystanie cegły to nie tylko więc wynik uznania dla jej nadzwyczajnych właściwości jako materiału, ale także prezentacja pewnych wartości. Mistrzowskie konstrukcje ścian mogą być rozumiane jako rodzaj pewnej manifestacji, jako odpowiedź na nieludzkie i wyobcowujące budownictwo wielkopłytowe pochodzące z wielkich fabryk domów. Nacjonalizacja po dugiej wojnie światowej zniszczyła kompletnie tradycję rzemieślniczą. Od końca lat sześćdziesiątych przemysł budowlany spychał na margines wolność i indywidualny styl architekta. W trakcie budowy wielkich osiedli mieszkaniowych metodą przemysłową nie było mowy o artystycznym podejściu do architektury. Za wielką sensację uchodziło gdy któryś z architektów wywalczył, że jego projekt nie jest realizowany przy wykorzystaniu prefabrykatów żelbetonowych. Trwanie przy cegle stało się symbolem oporu przeciwko przemysłowym metodom budownictwa. Cegła odegrała więc swoją rolę w ocaleniu etosu rzemiosła budowlanego. Wymaga stosowania dokładnie zgodnego z regułami sztuki. Nie daje możliwości zakrycia niedoróbek i błędów. Cegła pozwala też na pracę nad detalem, co było zupełnie niezgodne z gigantomanią państwowych budów. Glina – ziemia ukształtowana ludzką ręką i wypalona w ogniu – stała się pod koniec lat osiemdziesiątych symbolem związku z naturą, krajobrazem i regionem. Glina występuje na większosci powierzchni Węgier. Nie dziwi więc, że lokalnie wytwarzana cegła stała się symbolem przynależności budynku do określonego regionu. Stosowanie tego materiału gwarantowało wpisanie obiektu w kontekst krajobrazu i tradycji. Co jednak z regionami gdzie nie ma gliny ? Pojawił się tam kult cegły rozbiórkowej. Traktowanej jako łącznik pomiędzy przeszłością i teraźniejszością. Zatracająca się trochę w polaryzujących środowisko dyskusjach architektura węgierska znalazła w stosowaniu cegły specyficzny punkt wspólny. Okazała się, że węgierska architektura jest ‘architekturą postorganiczną”. Jej powstanie stymulowały względy etyczne, ale w międzyczasie okazało się też paradoksalnie, że cegła jest aktualnym trendem. Używanie związanych z nią form i materiałów stało się warukiem powodzenia zawodowego. Opisany proces historyczny kształtowania się tożsamości wegierskiej architektury doprowadził do tego, że stosowanie cegły jest dzisiaj modnym trendem wśród młodzieży. „Należeć do klubu” to dzisiaj obowiązek i bilet wstępu do elity. I raz jeszcze okazało się, że to co miało być przeciwko trendom i modom okazało się w ostateczności być „cool”. Andor Wesselényi-Garay Tłumaczenie: Krzysztof Sołoducha Źródło: Baunetz
4TPmyOy5zIkiCvX8OaKocVML3lbkpzIQOcantfrSbw1DQALbTZQvA9b1aS5f_gymnasium-toldy-03.jpg
Yj0N6DBi127u6AMSbhLbaeqlyRBdRwXsIuKkPca3RJrxLDjGrJJbPQ9lTFaf_gymnasium-toldy-04.jpg
vpgpYcDSocaEKgbJh5t4CXwG4OLWf8yTSYaPWbzGPGHLq3tAyivP1FhWOLYv_gymnasium-toldy-05.jpg
mkfZdN0bknEplrJYTx1s5hb5mREzLn1GIZtGCT6fe8RpQdPEuYExn62Jnn85_gymnasium-toldy-06.jpg
UpdLYEvM37OMMeCbyORe8ZFPd17kGtuUnKkjr0UVjumJX0GhSbO17p4TcPPK_gymnasium-toldy-07.jpg
hOPq5LHmVNGtEmBf3pET8ZQgsOGJFGHd8jsLbM1W6vjSpNRUxbVybug9MI5x_gymnasium-toldy-08.jpg
aA2rbOUJXqlpoloM0XUT6bLOcYwNo2zGEo5dzPTax2mZWDx90R6ZnbmxwD2A_gymnasium-toldy-09.jpg
PLDTiHilYTnrBRO84V1h1UHFp1S08utrvnQI42I5MBxgzrICzsvNLCm3bq5T_gymnasium-toldy-10.jpg
GxG8a9UWTOsIxGOPAcCMwKq0I6LLLzIrmrion0ocbe57liDG03VxqykDlRRI_gymnasium-toldy-11.jpg
Obiekt: Gymnasium of Toldy Highschool, Budapeszt Projekt: FÖLDES & CO. ARCHITECTS LTD Realizacja: 2004

Brałeś udział w projekcie? Opowiedz nam swoją historię.

Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!
Postaw mi kawę na buycoffee.to

tagi

Flow – drugi etap projektu w centrum Łodzi
Flow – drugi etap projektu w centrum Łodzi

„Dwa miesiące po oficjalnej inauguracji Flow ruszamy z budową drugiego - znacznie większego i zróżni ...

Budowa Kulturoteki coraz bliżej
Budowa Kulturoteki coraz bliżej

W warszawskiej dzielnicy Wesoła być może już niedługo powstanie wyczekany budynek łączący bibliotekę ...

E-konferencja Skorupa budynku: dachy, fasady, drewno i prefabrykacja w architekturze.
E-konferencja Skorupa budynku: dachy, fasady, drewno i prefabrykacja w architekturze.

Regulacyjne i technologiczne zmiany w zakresie metod wznoszenia budynków doprowadziły w ostatnich la ...

KOMENTARZE
Komentarze
Brak komentarzy
Zaloguj się, aby dodać komentarz

Kubatura
ZOBACZ TAKŻE

PRACA:
Zatrudnię
  • Zatrudnię

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera