Sen o kontekście - Stadion PGE Arena Gdańsk

Jeszcze niedawno każdy, kto choć trochę interesuje się architekturą, byłby gotów stwierdzić, że w Polsce nigdy nie powstanie budynek, który się wszystkim będzie podobał

Jeszcze niedawno każdy, kto choć trochę interesuje się architekturą, byłby gotów stwierdzić, że w Polsce nigdy nie powstanie budynek, który się wszystkim będzie podobał.

Stadion w Gdańsku, dzieła biura RKW Rhode Kellermann Wawrowsky, pokazuje, że jest to możliwe. Trudno przypomnieć sobie inną dużą (albo i małą) inwestycję, która by zbierała tylko pochwały. PGE Arena to lśniący w słońcu, złoty bursztyn. Ma unikalną formę, która nie miałaby pewnie sensu w żadnym innym miejscu. Bez wątpienia taki zabieg „pomógł” w akceptacji nowego obiektu. Gmach nasuwa miłe, sentymentalne, „swojskie” skojarzenia. Łatwo się z nim zidentyfikować.

Jest to z pewnością praktyczne potwierdzenie słuszności buntu przeciwko modernizmowi. Gdy na początku wieku negowano wartość „stylu międzynarodowego”, funkcjonalizmu i konstruktywizmu wskazując na ich totalitarne korzenie i przemoc symboliczną, które niosą, trudno było przewidzieć, że modernizm i tak ogarnie świat, a niedługo po upadku tych reżimów galopująca globalizacja doprowadzi do tego, że zarówno w krajach rozwijających się, jak i w świecie „dojrzałym”: w Chinach, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Francji, Polsce, Kolumbii, Brazylii, RPA czy Nigerii będzie się budowało bliźniaczo do siebie podobne gmachy.

Dalsza część artykułu w numerze 1/2012 e-magazynu Krytyka Architektury.

Pobierz bezpłatnie TUTAJ