Antonio Gaudi – biografia architekta

Prezentacje czołowych architektów

Antonio Gaudi urodził się 25 czerwca 1852 roku, zmarł 10 czerwca 1926 roku. Był jednym z najbardziej znanych hiszpańskich architektów i inżynierów secesyjnych. Był także zaangażowany w życie Kościoła Katolickiego - pośmiertnie rozpoczęto wobec niego proces beatyfikacyjny. 

Studiował i działał w Barcelonie, gdzie powstała większość jego budowli. Budowle Antonio Gaudiego znajdziemy jednak także w innych rejonach Hiszpanii. Wiele z nich do dziś zachowało się w świetnym stanie, będąc jednymi z ważniejszych architektonicznych atrakcji tego miasta. Początkowo ulegał wpływom eklektyzmu (Casa Vicenz), łącząc i przetwarzając elementy dawnych stylów architektonicznych (Pałac Guell, pałac biskupi w Astorga). 

Własny styl Antonio Gaudiego

A jaka jest biografia Gaudiego? Swoją przygodę z edukacją rozpoczął w rodzinnym mieście - Reus. Uczęszczał do szkoły pijarskiej, o której często wspominał w późniejszych latach. Jak sam mówił - szkoła zaszczepiła w nim miłość do nauki chrześcijańskiej, która odcisnęła spore piętno na jego pracy oraz późniejszym stylu Gaudiego, który widoczny był w dziełach architekta.

Na początku swojej przygody w pracy architekta, Gaudi nie mógł narzekać na brak zleceń. W ofertach współpracy z Antonio Gaudim, przewijały się konstrukcje różnego rodzaju. Dzięki współpracy z Martorellem mial sporo pracy - projektował płoty, mury czy bramy wjazdowe. Już wtedy zaczął rzucać się w oczy wciąż przecież rozwijający się, a może dopiero raczkujący styl Gaudiego, który poskutkował tym, że jego dwa projekty: projekt gabloty sklepu z rękawiczkami oraz projekt osiedla domków robotniczych, zostały zaprezentowane na Wystawie Światowej w Paryżu w roku 1878. To wydarzenie było przełomem w jego karierze. Do Gaudiego zaczęło spływać coraz więcej propozycji współpracy - można wręcz uznać, że projektant stał się rozchwytywany. 

W 1883 roku Gaudi rozpoczął prace nad budynkiem Casa Vicens, który miał być domem bogatego katalońskiego przedsiębiorcy - Manuela Vicensa. Budynek został ukończony w roku 1888 i dziś jest powszechnie uważany za manifest pracy Gaudiego. Ta budowla Gaudiego zaskakiwała swoją innowacyjnością i świeżością. Był swego rodzaju zapowiedzią nowego stylu tego architekta, który swoją pełnię miał pokazać w najbliższych latach. Antonio Gaudi nie próżnował i od około 1890 roku rozwinął własny styl, reprezentujący swoistą odmianę modernizmu, w którym starał się połączyć nowatorstwo rozwiązań konstrukcyjnych (np. zastosowanie łuków parabolicznych), ze swobodnym plastycznym ukształtowaniem bryły budynku. Przewodnią ideą Antonio Gaudiego było twórcze kontynuowanie osiągnięć architektury gotyku przy zachowaniu jej wewnętrznych, symbolicznych treści. Styl Gaudiego można określić mianem rzeźbiarskiego i secesyjnego.Budowle Antonio Gaudiego były bardzo charakterystyczne. Nawiązując do form organicznych, wprowadzał chętnie do swych budowli płynne, faliste linie, nieregularne rzuty, fantastyczne rzeźbiarsko ukształtowane elementy architektoniczne i bogate efekty kolorystyczne. Przykładem może być wiele budowli Gaudiego, takich jak: Casa Calvet, Casa Battlo, Casa Mila czy Parku Guell. 

Sagrada Familia – największe osiągnięcie Antonio Gaudiego

W swojej długiej i bogatej karierze architekta, Gaudi popełnił wiele charakterystycznych i legendarnych dziś budowli. Głównym osiągnięciem Antonio Gaudiego jest słynny kościół Sagrada Familia w Barcelonie (którego budowa trwa po dziś dzień), który jest definicją architektury oczami Gaudiego. W całej swojej twórczości projektował głównie domy mieszkalne. Początkowy okres jego prac cechował popularny wówczas eklektyzm, czyli mieszanie cech wszystkich poprzednich stylów. Już wtedy tworzył one jednak pewną swoją odmianę eklektyzmu. Przykładem jest wyżej wspomniany Casa Vincens (Vincens to nazwisko właściciela) - dom zaprojektowany przez Gaudiego, którego budowa trwała w latach 1883 do 1888. Sprawia on wrażenie, jakby był wykonany z małych, zlepionych kamieni albo czegoś w tym stylu. Jest to przykład eklektyzmu „gaudiowskiego".

Gaudiowski eklektyzm i secesja

Do innych budowli Antonia tego typu należą m.in.: pałac Güell (1885 - 1889) i pałac biskupi w Astorga (1887 - 1893). Mniej więcej w latach dziewięćdziesiątych dziewiętnastego wieku w Europie zaczyna panować secesja. Tak więc również w tym czasie Gaudi na stałe porzuca eklektyzm i zaczyna tworzyć w duchu nowego stylu. Nie projektował jednak budowli czysto secesyjnych, ale stworzył swoją odmianę tego stylu. Casa Mila w Barcelonie to przykład już rozwiniętego '"gaudizmu". Secesja Gaudiego wyróżniała się poszukiwaniem przez architekta nowych rozwiązań, głównie technicznych. Poza tym był bardzo zafascynowały architekturą gotyku i ostatnim okresie swojej twórczości bardzo często wplatał do projektów elementy tego stylu. Nie był to bynajmniej historyzm, polegający na kopiowaniu wcześniejszych stylów. Gaudi stworzył w ten sposób coś pośredniego między secesją a gotykiem. Pragnął dalej rozwijać styl średniowieczny, który nagle został przerwany przez wybuch renesansu. Jednak Gaudi miał kilka zastrzeżeń do samego gotyku. Przede wszystkim fascynowała go strzelistość wież. Uważał, że duże ilości zdobień, które pojawiały się w późnym gotyku, już były zapowiedzią jego upadku. 

Antonio Gaudi przywraca gotyk w architekturze

Antonio postanowił sam przywrócić gotyk, ale wcześniej oczyścić go z tego, co mu się nie podobało. Między innymi za wszelką cenę chciał się pozbyć zewnętrznych łuków przyporowych, tak często pojawiających się we francuskich katedrach gotyckich. W tym celu poszukiwał innych rozwiązań technicznych. Łuki owe stosowano, aby przenosić ciężar rozległych sklepień na grunt. Musiały być budowane, ponieważ wewnętrzne filary nie mogły tego zrobić same, a nie chciano przenosić ciężaru na ściany, by nie rezygnować z dużych okien. Antonio Gaudi prowadził więc własne, domowe eksperymenty z przenoszeniem ciężarów na różne elementy. W tym celu miał pokój, w którym zawieszone były skomplikowane sieci ciężarków i sznurków. System ten pozwolił Gaudiemu eksperymentować z rozwiązaniami technicznymi i wynajdowanie tych najlepszych bez przeprowadzenia długotrwałych obliczeń ani tym bardziej używania komputerów do wykonywania symulacji wirtualnych. 

Owoc eksperymentów Antonio Gaudiego

Owocem tych długotrwałych badań, doświadczeń i eksperymentów stała się Sagrada Familia - kościół Świętej Rodziny. Był budowany już wcześniej, jednak kiedy kierownictwo nad pracami poświęcono Gaudiemu, stał się on dla niego możliwością spełnienia marzeń związanych z rozwijaniem gotyku. Bryła tego kościoła sprawia wrażenie, jakby była ulepiona z gliny. Dla Gaudiego było to dzieło jego życia. Z tym kościołem wiązane jest najczęściej jego nazwisko. 

Budowa katedry Gaudiego wciąż trwa

Gaudi zmarł potrącony przez tramwaj 10 czerwca 1926 roku. Jak sam mawiał „katedry nie buduje jeden człowiek, ale jest ona dziełem wielu pokoleń". Tak jest w przypadku Sagrady Familii. Prace nad jej ukończeniem trwają po dziś dzień. Mimo to stała się dla Barcelony takim samym symbolem, jakim jest wieża Eiffla dla Paryża.

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera