City Car dla Warszawy

Projekt arcitektoniczny

„Dzisiejszy trend zrównoważonego rozwoju kładzie nacisk na jedność człowieka, architektury i natury, nie rezygnując jednocześnie z rozwiniętego i wygodnego transportu indywidualnego” – zauważa Marek Gliniewicz, autor pracy, dotyczącej systemu komunikacyjnego na obrzeżach Warszawy. Młody architekt dostrzegł współczesne zjawisko, jakim jest konieczność nieustannego usprawniania systemu komunikacji w obrębie dużych miast i szukał metody zoptymalizowania go z poszanowaniem zasad zrównoważonego rozwoju. Autor przyjrzał się Warszawie, która nie tylko rozlewa się na coraz rozleglejsze tereny, ale też staje się miejscem pracy dla mieszkańców miejscowości oddalonych od stolicy nawet o sto kilometrów. Mieszkańcy Mińska Mazowieckiego, Legionowa, Sochaczewa, Skierniewic czy Grójca z powodu niedoskonałości transportu publicznego do Warszawy przyjeżdżają prywatnymi samochodami, co generuje mnóstwo kosztów i problemów.

„Dezurbanizacja Warszawy we wszystkich kierunkach odzwierciedla swoje problemy komunikacji i transportu na przedmieściach.. Udział podróży transportem zbiorowym przekraczających kordon obszaru centrum wynosi ponad 54%. Liczba ta zmniejsza się jednak w sytuacji dojazdów strefy podmiejskiej gdzie znaczny procent wybiera transport indywidualny. Oznacza to, że będzie się dążyć do jak najszybszej realizacji jak największej liczby zadań i działań, jako najpilniejsze i najważniejsze dla usprawnienia systemu transportowego miasta (priorytety realizacyjne). Ponieważ polityka transportowa definiuje cele kierunkowe - długoterminowe, trzeba liczyć się z tym, że rozwiązanie problemów może nastąpić za wiele lat” – opisuje obecną sytuację w stolicy Marek Gliniewicz.

Architekt jest przekonany, że mimo silnie promowanej idei korzystania z transportu publicznego zawsze pozostanie duża grupa osób, które zechcą nadal korzystać z komunikacji prywatnej. Dlatego, opierając się na badaniach Williama J. Mitchell’a wykorzystał do swojego projektu model futurystycznego środka transportu – City Car. Jak pisze autor: „City Car miałby eliminować wszystkie (...) problemy dzięki swoim gabarytom, ergonomii oraz systemowi skomunikowania się między jednostkami oraz nowemu DNA. Pojazd łączy zalety transportu indywidualnego z transportem zbiorowym jednocześnie praktycznie eliminując problem zakorkowanego miasta, a wszystko w pełnej zgodzie z naturą”.

Na potrzeby City Car Marek Gliniewicz zaprojektował stację przesiadkową wraz urbanistyką w pełni przystosowaną do integracji pojazdów City Car z pieszymi: „Koncepcja budynku zakłada, że będzie on w pełni samowystarczalny w energię elektryczną wykorzystując w znacznym stopniu odnawialne źródła energii – panele fotowoltaiczne, energia z turbin powietrznych, biomasa, powtórne użycie wody deszczowej, energia odzyskana z hamowania pociągu z przyległej stacji PKP oraz z samych CityCar”.

Malutki City Car nie wymaga wiele miejsca – łatwo można go wkomponować w istniejącą infrastrukturę, oszczędzając przy okazji wiele przestrzeni. Mniejsze parkingi, węższe ulice, a także czystsze środowisko – to wszystko oferuje niewielkie auto, skonstruowane tak, by nie szkodzić przyrodzie. City Car wydaje się szczególnie atrakcyjnym rozwiązaniem dla osób, dojeżdżających do stolicy z okolicznych miejscowości – parkingi City Car łatwo można połączyć z infrastrukturą kolejową czy obwodnicą miasta.

To nie tylko rozwiązanie praktyczne, ale i zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju. Jak pisze autor opracowania: „Pierwszym krokiem do stworzenia ‘komunikacji przyszłości’ jest stopniowe zwiększanie ludzkiej świadomości o problemach wynikających z masowego zużywania źródeł nieodnawialnej energii i zastąpienie jej czystą energią, która jest podstawą dalszego postępu nie tylko w dziedzinie komunikacji”.

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera