Zmarł Jerzy Gottfried

Jerzy Gottfried urodził się w 1922 roku we Lwowie. Sześć lat później razem z rodziną przeprowadził się do Rybnika, później mieszkał jeszcze w kilku innych śląskich miastach. II wojna światowa skierowała go do Warszawy, do której trafił w 1940 roku. Choć powszechnie kojarzony ze Śląskiem przyszły architekt, w czasie wojny był żołnierzem pułku „Baszta” Armii Krajowej, brał udział w powstaniu warszawskim.

Jerzy Gottfried urodził się w 1922 roku we Lwowie. Sześć lat później razem z rodziną przeprowadził się do Rybnika, później mieszkał jeszcze w kilku innych śląskich miastach. II wojna światowa skierowała go do Warszawy, do której trafił w 1940 roku. Choć powszechnie kojarzony ze Śląskiem przyszły architekt, w czasie wojny był żołnierzem pułku „Baszta” Armii Krajowej, brał udział w powstaniu warszawskim.

Czas pobytu w Warszawie był niezwykle ważny w życiu Jerzego Gottfrieda. Trafił on tu do Miejskiej Szkoły Budowlanej, na tajne kursy z architektury, jednym jego nauczycieli był Maciej Nowicki, tragicznie zmarły u progu międzynarodowej kariery polski architekt, którego poszukiwania formalne i konstrukcyjne wywarły spor wpływ na późniejszą twórczość Jerzego Gottfrieda (warto dodać, że monografistą zarówno Macieja Nowickiego, jak i późniejszego zespołu, w którym Gottfried pracował był Tadeusz Barucki).

Jerzy Gottfried w 1949 roku ukończył studia na Wydziale Architektury Akademii Górniczo – Hutnieczj w Krakowie i w tym samym roku rozpoczął pracę w Biurze Projektów Budownictwa Ogólnego „Miastoprojekt” w Katowicach. To tam nawiązał współpracę z Henrykiem Buszko i Aleksandrem Frantą. To razem z nimi współprojektował gmach Okręgowej Rady Związków Zawodowych w Katowicach. Wzniesiony w latach 1950-54 budynek jest przykładem tego, jak architekci – moderniści starali się odnaleźć w socrealistycznej rzeczywistości i projektować obiekty spełniające wytyczne narzuconej doktryny, ale jednocześnie nowoczesne.

Jerzy Gottfried z Buszko i Frantą pracował do początku lat 60. to trio, zwane „Zielone konie” opracowało projektu wieku do dziś cenionych gmachów, m.in. Szkoły Zawodowej huty „Baildon” (Śląskie Techniczne Zakłady Naukowe) w Katowicach (1951), Domu Kultury huty „Małapanew” w Ozimku, domu wypoczynkowego Związku Zawodowego Transportowców i Drogowców "Transportowiec" w Bielsku-Białej Mikuszowicach, Teatru Ziemi Rybnickiej w Rybniku.

Gdy Jerzy Gottfried odłączył się do Buszko i Franty, jego projekty zaczęły być bardziej zaawansowane pod względem konstrukcji. Podobnie jak Maciej Nowicki w swoim najważniejszym dziele – hali sportowej w Raleigh w Karolinie Północnej, Gottfried zaczął stosować wiszące dachy w układzie konstrukcyjnym „tensegrity”. Swoje projektu opracowywał we współpracy z konstruktorem, Włodzimierzem Feiferkiem. Do tej grupy samodzielnych projektów Jerzego Gottfrieda należą: biurowiec katowickiej Dyrekcji Okręgowych Kolei Państwowych (DOKP), Hala „Kapelusz” w Parku Śląskim w Chorzowie, pawilony Ośrodka Postępu Technicznego w Katowicach oraz zwieńczone nowoczesnymi dachami wiszącymi hale sportowe w Jastrzębiu Zdroju, Opolu i Sosnowcu.

Część z dzieł Jerzego Gottfrieda już nie istnieje (jak np. biurowiec DOKP czy hala w Jastrzębiu Zdroju), wiele zostało poddanych nie do końca udanym remontom (np. Teatr Ziemi Rybnickiej w Rybniku), jeszcze inne czekają na modernizację (hala „Okrąglak” w Opolu). Tym bardziej powinniśmy doceniać zachowane obiekty jednego z ważniejszych i bardziej interesujących architektów polskich drugiej połowy XX wieku.

Źródło zdjęć: Wikimedia

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera