To oni powinni zdobyć Nagrodę Pritzkera 2023?

Nagroda Pritzkera za rok 2023 została ogłoszona, a ujawnienie zwycięzcy spotkało się z mieszanymi reakcjami. Podczas gdy niektórzy chwalili ponadczasową elegancję i prostotę projektów Chipperfielda, inni kwestionowali, dlaczego instytucja zdecydowała się na "bezpieczny wybór" i jakie wartości to przekazuje. Dla tych z drugiego obozu, którzy przyjęli ogłoszenie z westchnieniem, częścią konstruktywnego komentarza była burza mózgów na temat architektów, których chcieliby zobaczyć jako zwycięzców.

Nagroda Pritzkera

Podczas gdy kultura Pritzkera polegająca na wskazywaniu pojedynczej postaci, a nie zespołów profesjonalistów, którzy pracują nad tworzeniem współczesnej architektury, pozostaje wątpliwa, istnieją argumenty przemawiające za celebrowaniem wizjonerów branży, których kreatywne przywództwo kieruje zawodem. Rzeczywiście, nagroda ma "zachęcać i stymulować nie tylko większą świadomość społeczną na temat budynków, ale także inspirować większą kreatywność w zawodzie architekta". Oto 10 propozycji osób oraz zespołów, którzy zaznaczyli się w świecie architektury i stanowiliby ciekawych laureatów.

Marina Tabassum

Klimat, materiały, miejsce, kultura i lokalna historia to cechy twórczości Mariny Tabassum. Jej studio w Dhace powstało w 2005 roku, a jej najsłynniejsze dzieło - meczet Bait Ur Rouf - reprezentuje jej różnorodne podejście. Tam światło tworzy melodyjne ruchy i ożywia terakotowe ściany. Oprócz tego, Tabassum projektuje także praktyczne rozwiązania, jak Khudi Bari - lekka i łatwa w montażu modułowa jednostka mieszkalna, stworzona specjalnie dla ofiar klimatycznych w Bangladeszu, jej rodzinnym kraju. Jej architektura łączy przeszłość z przyszłością. Powinniśmy cieszyć się z tak innowacyjnego i humanitarnego podejścia do projektowania, które wykracza poza monumentalność i symbolikę.

Tatiana Bilbao

Żyjemy w czasach kryzysu mieszkaniowego, który dotyka wiele krajów na różne sposoby. Architektka Tatiana Bilbao, mieszkająca w Meksyku, od dawna angażuje się w ten problem, szczególnie w swoim rodzinnym mieście. Przez wiele lat pracowała jako doradca w meksykańskim Ministerstwie Rozwoju Miast i Mieszkalnictwa, a obecnie prowadzi dyskusje architektoniczne i badania nad przystępnymi cenowo mieszkaniami, które są dalekie od jednostajności i powtarzalności. Jej projekty nie tylko stawiają na dostępność cenową, ale również tworzą zrównoważone społeczności, które są związane z ich lokalnym otoczeniem. To połączenie talentu, wizji i zaangażowania, które zasługuje na uznanie i może być doceniane na międzynarodowej scenie architektonicznej.

Kongjian Yu

Architekt krajobrazu Kongjian Yu jest liderem w adaptacji miast do zmieniającego się klimatu. Jego praca opiera się na koncepcji "Sponge City", która polega na przywracaniu naturalnego krajobrazu miast i współpracy z wodą. Yu dodaje również wyrafinowany dramat stworzony przez człowieka do naturalnego środowiska, podkreślając istotne przekonania swojego studia. Jego nazwa "Turenscape" odnosi się do połączenia ziemi i ludzi. To podejście powinno być przyjęte przez współczesnych architektów.

Jeanne Gang

St. Regis Chicago, najwyższy na świecie budynek zaprojektowany przez kobietę, powstał dzięki Jeanne Gang i jej studio. Jest to kolejne osiągnięcie, po Aqua Tower, które wyprzedziło inne wieże projektowane przez Gang. Ta prosta rzeczywistość mówi wiele o ambicjach i nieograniczonej kreatywności Jeanne Gang. Jej wpływ na architekturę wieżowców XXI wieku jest niezaprzeczalny, a jej siedziba w Chicago, gdzie ta typologia powstała, jest idealnym miejscem dla niej. Studio Gang ma jednak znacznie szersze portfolio niż tylko wieżowce, choć ich zespół stworzył wiele innowacyjnych projektów w tej dziedzinie. Przykładem jest ich najnowszy projekt adaptacyjnego ponownego wykorzystania, który daje nadzieję na przyszłość, oraz dodatek do Amerykańskiego Muzeum Historii Naturalnej, który stanowi znaczący wkład w typologię muzealną.

MVRDV (Winy Maas, Jacob van Rijs, and Nathalie de Vries)

Studio MVRDV z siedzibą w Rotterdamie od momentu swojego założenia w 1993 roku prowokuje publiczne postrzeganie architektury i ewolucję naszej definicji miasta. Ich podejście polega na mieszaninie typologii, podważaniu formalnych oczekiwań i relacji miejskich oraz poszerzaniu granic konstrukcyjnych. Prace MVRDV są odważne i niekonwencjonalne. Każdy projekt w ich portfolio jest niezwykle unikalny i kwestionuje tradycyjne pojęcie architekta lub firmy o rozpoznawalnym stylu. Zamiast tego, ich projekty opierają się na dogłębnej analizie wpływu budynków na tkankę miejską i społeczeństwo, co prowadzi do architektury, która jest zindywidualizowana dla danego miejsca, nawet jeśli nie jest tradycyjnie zakorzeniona (odrzucając powszechnie akceptowane pojęcie projektowania kontekstowego).

James Corner

James Corner jest przełomowym architektem krajobrazu, który otrzymał wiele prestiżowych nagród, zwykle zarezerwowanych dla projektantów budynków. Jego firma o nazwie James Corner Field Operations, z siedzibą w Nowym Jorku, tworzy innowacyjne środowiska miejskie, które przekraczają tradycyjną definicję terenów zieleni. Jego projekty nie tylko przynoszą korzyści ekologiczne, ale także skupiają się na kwestiach społecznych i ekonomicznych. Corner był pionierem w myśleniu o postindustrialnych krajobrazach, a jego słynne dzieło, High Line (we współpracy z Diller Scofidio + Renfro i Piet Oudolf), przedefiniowało sposób, w jaki społeczeństwo postrzega architektów krajobrazu i architekturę. Jego firma nadal poszerza granice zrozumienia przestrzeni publicznej i ekologicznej rekultywacji, tworząc fascynujące miejsca z postarzałą infrastrukturą.

Frida Escobedo

Frida Escobedo zdobyła światową sławę w 2018 roku, kiedy została najmłodszym architektem zaproszonym do zaprojektowania Serpentine Pavilion. Jej sukcesy nie ograniczają się jednak do tego. To, co czyni ją godną nagrody Pritzkera, to jej zdolność do tworzenia potężnych i społecznych doświadczeń przestrzennych, wykorzystując architekturę. Jej projekty wykazują zręczność i wrażliwość w eleganckim wykorzystaniu materiałów, przy jednoczesnym uwzględnieniu istotnych kwestii społeczno-ekonomicznych i ekologicznych. Oprócz rozbudowy muzeów, w jej portfolio znajdują się także projekty związane z hotelarstwem, renowacją hoteli, projektowaniem wnętrz komercyjnych i mieszkalnych. Tworzy ona tkankę codzienności, angażując się w projekty, które są często chlebem powszednim dla większości architektów, zamiast koncentrować się na monumentalnych projektach kulturalnych typowych dla starchitektów.

Sir David Adjaye

Jego projekty obejmują wiele znaczących budynków, takich jak Centrum Pokojowe Nobla w Oslo i nagrodzona Winter Park Library and Events Center na Florydzie. Adjaye stymuluje większą świadomość społeczną na temat architektury, co było jednym z celów nagrody Pritzkera. Jego projekt Narodowego Muzeum Historii i Kultury Afroamerykanów w Waszyngtonie jest wyrazem tego zaangażowania, ale jego wpływ nie ogranicza się tylko do jednego budynku. Jego portfolio zawiera liczne prace zorientowane na społeczność oraz współpracę z artystami. Projekty Adjaye'a są również wizjonerskie i innowacyjne pod względem materiałów i podejścia do budownictwa.

Toshiko Mori

Toshiko Mori, japońsko-amerykańska architektka mieszkająca w Nowym Jorku, zdobyła sławę dzięki swojemu poetyckiemu podejściu do nowoczesnej architektury. Jej firma, Toshiko Mori Architect, zbudowała wyjątkowe budynki na całym świecie, a ona sama stała się liderem w branży. Jej osiągnięcia w badaniach materiałowych i zrównoważonym rozwoju są powszechnie doceniane. Mori angażuje się również w nauczanie i działa na rzecz społeczności. Jej kariera obejmuje wiele ważnych momentów, takich jak pierwsze stanowisko profesora na Harvardzie i badania nad zrównoważonym rozwojem w projektowaniu dla Global Agenda Council on the Future of Cities Światowego Forum Ekonomicznego. Jej pozytywny wpływ na zawód jest niezaprzeczalny. Jej zainteresowania badawcze są również widoczne w jej projektach, takich jak THREAD: Artists' Residency and Cultural Center, gdzie wykorzystała projektowanie parametryczne, aby połączyć tradycję afrykańskiego domu z nowoczesną strukturą.

Mariam Issoufou Kamara

Mariam Issoufou Kamara, założycielka atelier masōmī i dyrektorka kolektywu united4design, jest rozpoznawana za wykorzystywanie tanich, lokalnych materiałów w swoich projektach architektonicznych. Jej praca koncentruje się na zrównoważonym rozwoju i wykorzystuje surową ziemię i recyklingowany metal. Jednym z przykładów jej twórczości jest Hikma Community Complex, który integruje meczet, bibliotekę i centrum społeczności, wykorzystując lokalne techniki budowlane. Chociaż Mariam nie byłaby najmłodszą laureatką nagrody Pritzkera, jej projektowanie kulturowych, historycznych i ekologicznych rozwiązań przestrzennych związanych z rozwijającym się światem zasługuje na uwagę i mogłoby przynieść jej to w przyszłości wyróżnienie.

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera