Historia i tradycja we współczesnym designie. BXB Studio.

Współczesna architektura napotyka szereg wyzwań związanych ze zrównoważonym rozwojem, ekologią czy innowacjami w projektowaniu. Nic więc dziwnego, że coraz częściej zadawane jest pytanie, czy istnieje architektura ponadczasowa, która przetrwa dynamiczne zmiany, przemijającą modę i trendy? Jakie cechy architektury powinniśmy pielęgnować, aby to co tworzymy było zgodne i tożsame z wartościami, które nam przyświecają? Mamy w BXB swoją odpowiedź na to pytanie.

BXB Studio kładzie szczególny nacisk na relacje człowieka z naturą, co w sposób szczególny przekłada się na charakter kreowanej przestrzeni – form, wnętrz, budynków i układów urbanistycznych. W swojej działalności projektowej czerpie inspirację z rodzimych tradycji m.in. stylu zakopiańskiego, drewnianej architektury sakralnej – kościółków zrębowych, odwołuje się do bogatej, polskiej i światowej kultury, przetwarzając historyczne motywy w nowoczesny współczesny design.

Dwa drogowskazy

Podczas procesu projektowego ze szczególną uwagą podchodzimy do dwóch zagadnień. Pierwsze z nich to ekologia i wspomniana relacja człowieka z naturą. Uważamy, że nowoczesna architektura może, a nawet powinna przywrócić nam to, co utraciliśmy w wyniku technologicznej rewolucji. Doskonałym przykładem takiego podejścia do twórczości architektonicznej jest Dom Symbiotyczny. Definiuje on na nowo współczesny styl życia, który polega na powrocie do tradycyjnych zasad symbiozy z naturą przy jednoczesnym zachowaniu komfortu oraz najnowszych zdobyczy technologicznych. To dom, który odbudowuje relacje człowieka z otoczeniem, włączając go w obieg ze środowiskiem naturalnym. Nie jest to dom nowoczesny, nawołujący do kosztownej konsumpcji. Jest to dom o dobrze zrozumianym i zdefiniowanym luksusie, pozwalający na realizację potrzeb autentycznych, naturalnych i obecnych od wieków.

Drugie zagadnienie dotyczy tradycji i jest w opozycji do kultury globalizmu, zacierania się różnic i tożsamości miejsca. Elementy globalne stają się anonimowe, pozbawione kontekstu kulturowego – oczywiście nie ma w tym nic złego jeśli mówimy np. przedmiotach takich ja np. smartfon. Wtedy możemy mówić nawet o uniwersalności tych elementów i rozpatrywać je jako atut. Jednak architektura jako element trwały w przestrzeni, mocno osadzony w danym kontekście, kulturze, krajobrazie, powinien zawsze odnosić się do kontekstu miejsca, czasu i tradycji.

Lokalność to wartość

Dobrze gdy budynek, który powstaje w Polsce kojarzy się z tą polskością. Jeżeli natomiast powstaje na przykład w Szwajcarii, niech będzie szwajcarski. W architekturze nie ma jednej, odpowiedzi na problem projektowy. Dobra architektura to zawsze proces poszukiwania, zadawania pytań i znajdowania właściwych odpowiedzi. Ekologia  i tradycja - oba interesujące nas zagadnienia w procesie twórczej kreacji, bardzo mocno się przenikają i uzupełniają. Okazuje się, że budynek zakorzeniony w tradycji, jest zazwyczaj ekologiczny, bo np. bazuje na materiałach, technologii czy rozwiązaniach konstrukcyjnych, które są dostępne w miejscu jego powstawania. Współczesna, globalna architektura jest poddawana wielkiej pokusie aby importować uniwersalne pomysły, wzorce i schematy, które niestety nie sprawdzają się w każdym klimacie, przy specyficznym, odrębnym ukształtowaniu terenu, w innych warunkach kulturowych.

Polska Zagroda

Projektując POLSKĄ ZAGRODĘ nawiązywaliśmy do kontekstu miejsca i historii. Zastosowane materiały, projekt wewnętrznego dziedzińca, zróżnicowanych przestrzeni wpisanych w otaczający krajobraz to cechy charakterystyczne dla przeprojektowanej zabudowy zagrodowej, będącej transformacją typowego wiejskiego gospodarstwa na nowoczesną rezydencję.

W miejsce pięciu istniejących budynków gospodarczych przeznaczonych do rozbiórki, zaproponowaliśmy pięć współczesnych Stodół Polskich. Kreują one bardzo ciekawą przestrzeń. Z jednej strony tworzą kameralny dziedziniec razem z historycznym, Domem Starym, którego odbudowa zgodnie z naszym projektem kreatywnej rekonstrukcji będzie kolejnym etapem inwestycji. Z drugiej strony Stodoły niezwykle dynamicznie otwierają się na otaczający krajobraz, pełen bujnej zieleni i niewielkich stawów.

Stodoły Polskie mają unikalną bryłę, której forma wynika z nawiązania do istniejącego układu zabudowy gospodarczej, ukształtowania terenu, osi widokowych, potrzeb funkcjonalnych, podziału na strefy mieszkalne oraz lokalizacji drzew, które staraliśmy się zachować. „Stodoła Pierwsza”, zlokalizowana przy wjeździe na posesję, mieści garaż oraz pomieszczenie siłowni. Zależało nam tutaj na osiągnięciu efektu zachwytu poprzez zastosowanie drewna jako materiału konstrukcyjnego oraz wykończeniowego. Jest to bryła, który pachnie drewnem i tworzy nową jakość przestrzeni garażu. Ma dostarczyć użytkownikowi autentycznego przeżycia przygody w momencie wjazdu do drewnianej, spektakularnej przestrzeni wiejskiej stodoły. „Stodoła druga” to z kolei strefa wejścia, która otwiera się przeszklonym podcieniem na przyległy dziedziniec. Transparentna fasada została pokryta ażurowymi, drewnianymi łuskami, które nawiązują do ornamentu zdobiącego wejście Domu Starego. „Stodoła trzecia” to strefa dzieci oraz centralnie zlokalizowany hol główny. „Stodoła czwarta” mieści kuchnię otwartą na dziedziniec oraz dwa gabinety zlokalizowane po przeciwnej stronie, w sąsiedztwie gęstej zieleni i stawu. „Stodoła piąta” to z kolei dwupoziomowa przestrzeń dzienna, która jako jedyna w domu posiada otwarcie na wszystkie strony świata – wewnętrzny dziedziniec oraz otaczający krajobraz. W całości przeszklona ściana szczytowa dwupoziomowego salonu otwiera się na ażurową strukturę drewnianego, zewnętrznego tarasu, wyposażonego w przesuwne przegrody. Jest to zamierzone nawiązanie do rozebranej, drewnianej stodoły zlokalizowanej właśnie w tym miejscu. Na piętrze znajduje się sypialnia małżeńska przyległa do pomostu, który prowadzi nas koronami drzew w krainę otaczających dom jezior. Na poddaszu zlokalizowaliśmy kameralne pomieszczenie widokowo-kontemplacyjne.

Projektując Polską Zagrodę nawiązywaliśmy do kontekstu miejsca i historii. Zastosowane materiały, wytworzenie wewnętrznego dziedzińca, zróżnicowanych przestrzeni wpisanych w otaczający krajobraz to cechy charakterystyczne dla przeprojektowanej zabudowy zagrodowej. Główna bryła domu – „Stodoła Piąta” nawiązuje do rozebranej, wyraźnie dominującej stodoły wiejskiej. Strefa wjazdowa – „Stodoła Pierwsza” – to kolejna dominująca bryła, która od strony drogi ma dawać wrażenie wiejskiej, drewnianej zabudowy zagrodowej. Usytuowana od strony drogi zapewnia sprawną komunikację oraz odgradza  wewnętrzny, kameralny dziedziniec. Przestronne przeszklenia pozwalają dostrzec bezkompromisową, drewnianą strukturę budynku z zewnątrz oraz wpuszczają światło dzienne do wnętrza garażu. Trzy centralne stodoły to zwarte parterowe obiekty pokryte łupkiem. Zlokalizowana tutaj strefa wejściowa koresponduje współczesną ornamentyką z historycznym ornamentem strefy wejściowej Domu Starego. Wejścia zadaszone są w charakterystyczny i właściwy dla siebie sposób, a zlokalizowane ich na wspólnej osi wzmacnia dialog starego z nowym. Każda stodoła została wykończona indywidualnie zaprojektowanym modułem deski elewacyjnej, nawiązując tym samym do charakteru wyburzonych obiektów gospodarczych.

Tworząc poszczególne kubatury Polskiej Zagrody, kierowaliśmy się harmonijnym podejściem do natury, przede wszystkim do gry światła i cienia, ukształtowania terenu, istniejącej zieleni i infrastruktury. Duże przeszklenia zostały schowane w podcieniach, gęstej zieleni lub otwierają się na stronę północną. Dzięki temu dom nie będzie narażony na nadmierną ekspozycję słońca w okresie letnim (salon, gabinety, pokoje dzieci, sypialnie).

Kierując się zasadą zrównoważonego rozwoju zadbaliśmy o zachowanie cennego drzewostanu. Układ przestrzenny Polskiej Zagrody został ukształtowany tak aby wytworzyć kameralną przestrzeń wewnętrznego dziedzińca na styku z barwnie obsadzonym kwiatami „Domem Starym”. Wyciszony dziedziniec posiada trzy możliwe otwarcia. Wąski zaułek od strony dojścia, mobilne otwarcie tarasu kominkowego, oraz zielone, schodkowe wzniesienie pomiędzy tarasem kominkowym a „Domem Starym”, które na wzór amfiteatru prowadzi nas w stronę sadu. Projektowana zagroda kreuje komfortową przestrzeń dojazdową pomiędzy drogą oraz bryłą garażu trzystanowiskowego. Zaprojektowane Stodoły harmonijnie  korespondują z otaczającą zielenią, stawami oraz trawnikiem zlokalizowanym obok części dziennej. Aby lepiej zintegrować budynek z tym niezwykle wartościowym i pięknym krajobrazem, zaprojektowaliśmy pomosty na poziomie parteru oraz piętra, które w dalszej części dopasowują się do topografii terenu.

Małopolska Chata Podcieniowa

Projekt Małopolskiej Chaty Podcieniowe to kolejny przykład stworzonego przez nas domu, który jest designerski, ale jednocześnie trwały i ponadczasowy, bo zakorzeniony w tradycji. Małopolska Chata Podcieniowa to dom, który czerpie inspiracje z polskiej, drewnianej architektury podcieniowej. Historyczne podcienia osłaniały front domów przed deszczem oraz działaniem słońca. Domy podcieniowe często tworzyły pierzeje rynków miejskich i ulic, umożliwiając pieszą komunikację po mieście w deszczowe dni. W terenach górzystych podcienia podążały za topografią terenu tworząc podcieniowe schody. Ciekawym przykładem tego typu rozwiązań są domy podcieniowe zlokalizowane na rynku Lanckorony.

Projektując ten dom, dostosowaliśmy się do zapisów Planu Miejscowego, który pozwalał na budowę jedynie domu parterowego z poddaszem dwuspadowym. Pomimo restrykcyjnych zapisów, udało nam się wykreować ciekawą strukturę budynku. Twórczo wykorzystaliśmy topografię widokowej działki i wydzieliliśmy aż pięć różnych poziomów, prawnie mieszczących się w definicji obiektu dwukondygnacyjnego.

Parter od strony wejścia i wjazdu do garażu powiązany jest z istniejącym poziomem terenu. Następnie w strefie dziennej – kuchni i jadalni – poziom nieznacznie obniża się otwierając wysokie wnętrza na przepiękny widok. Jeszcze niżej, bezpośrednio na poziomie terenu, znajduje się przestrzeń salonu. W centralnej części strefy dziennej, gdzie zlokalizowaliśmy kominek, tworzy się kilkustopniowy uskok przebijający taflę szkła, mający swoją kontynuację na zewnątrz.

Uskok we wnętrzu tworzy przestrzeń siedziska, formę wielopoziomowego audytorium, czy nietypowej aranżacji przestrzeni gościnnej. Na zewnątrz to współczesne schody podcieniowe, dynamiczny akcent stylistyczny, który harmonijnie spaja bryłę parteru z dwuspadową formą strzelistego poddasza.

Modernistyczny, w całości przeszklony od południa parter wykończony został naturalnie patynującym i starzejącym się drewnem, na wzór historycznych domów podcieniowych. Skontrastowana, wyrazista forma poddasza została wykończona nowoczesnym materiałem, który definiuje precyzyjny detal architektoniczny. Rynny i piony spustowe zostały dyskretnie ukryte w połaciach dachu oraz ścianach zewnętrznych. Brama garażowa wykończono materiałem elewacyjnym idealnie zlicowanym z fasadą domu. W otwartej strefie dziennej wyeliminowaliśmy tradycyjne słupy nośne, zastępując je stalową konstrukcją zintegrowaną z podziałami ślusarki okiennej aby stworzyć otwartą przestrzeń, przeszkloną na całej długości elewacji południowej.

Minimalistyczna, otulona blachą, zamknięta w purystycznym trójkącie bryła poddasza tworzy wyrazisty podcień, chroniący przed słońcem i deszczem. Poddasze od strony południowej mieści otwarte aż do kalenicy wnętrze widokowej sypialni, a od strony północnej dwupoziomowy gabinet z antresolą na najwyższym, piątym poziomie.

Małopolska Chata Podcieniowa to dom designerski ale jednocześnie trwały i ponadczasowy, bo zakorzeniony w tradycji. Wierzymy w BXB studio, że dzięki temu jest on czymś więcej niż tylko nowoczesnym budynkiem.

Dom z Prywatnym Giewontem

Proces tworzenia tego budynku, usytuowanego na działce z efektownym widokiem  w Kościelisku, polegał nie tylko na kreatywnym przetworzeniu lokalnej zabudowy Podhala, ale przede wszystkim na odnalezieniu architektonicznej interpretacji krajobrazu Tatr i szlaku na Giewont.

Idea domu jest metaforą wspinaczki górskiej po jasno wytyczonym szlaku, który tworzy nie tyko otoczenie domu – dojście i ogród, ale przede wszystkim jego rdzeń – układ komunikacyjny zwieńczony spektakularnym widokiem na Giewont.

Struktura domu pozwala na percepcję wzrokową dynamicznego traktu już z poziomu garażu. Na parterze zlokalizowany został przestronny hol oraz spa z widokiem na panoramę Tatr. Część dzienna – widokowa – została umiejscowiona na piętrze aby wzmocnić doświadczenie  górskiego klimatu. Giewont, widoczny przez przeszkloną ścianę szczytową, staje się nieodłącznym elementem wnętrza wydzielonego połaciami dwuspadowego dachu. Tutaj zawiesiliśmy spektakularną kładkę – ostatni odcinek prywatnego szlaku, który przenosi nas na platformę widokową zlokalizowaną w najwyższym punkcie domu.

Bryła domu nawiązuje do tradycyjnej zabudowy drewnianej powszechnej w Dolinie Kościeliskiej oraz Dolinie Chochołowskiej. Barwa, tekstura oraz faktura domu przywodzi na myśl krajobraz Tatr: szare, chropowate skały i ośnieżone białe szczyty. Dom łączy charakter schroniska górskiego wtopionego w surowy krajobraz z nowoczesną interpretacją zabudowy regionalnej. Całość tworzy architekturę trwałą, ponadczasową, zakorzenioną w tradycji. Przeszklona fasada została wyposażona w mobilne, ażurowe panele, które pozwalają zamykać lub otwierać wnętrze. Dach pokrywa grafitowa blacha. Bryła jest lekka i zintegrowana z otoczeniem.

Do zaprojektowania ogrodu użyliśmy skał i kosodrzewiny. Mieszkańcy zyskali otoczenie komponujące się z ideą szlaku na Giewont, nie wymagające dużych nakładów na utrzymanie w dobrym stanie. Dom nie został ogrodzony, jedynie podkreśliliśmy granice działki drewnianą, ażurową konstrukcją. Funkcję bezpiecznego wymknięcia domu ma pełnić mobilna, sterowana fasada o parametrycznym wzorze podążającym za liniami tworzonymi przez granie, grzbiety i szczyty, które napotyka wędrowiec pokonujący szlak na Giewont.

Polski Kościółek Zrębowy

Polski Kościółek Zrębowy to próba transformacji tradycyjnego kościółka zrębowego i tradycyjnego budownictwa drewnianego na formę nowoczesnej architektury.

Budownictwo drewniane należało na przestrzeni wieków do charakterystycznych cech krajobrazu Polski. Projekt ten jest również wstępem do dyskusji na temat stanu i roli polskiej architektury sakralnej. Kościółki zrębowe obecne na ziemiach polskich stanowią niebywale cenną i unikatową wartość architektoniczną. Jako elitarne dzieła ciesielstwa, stały się zjawiskiem odrębnym na skalę europejską, zachowując indywidualną tożsamość.  Obszar ich występowania był ściśle ograniczony jeśli chodzi o cechy architektury drewnianej – od zachodu poprzez powszechnie tam występującą konstrukcję szkieletową, a od wschodu poprzez barierę kultury bizantyńsko-ruskiej.

Główną ideą tego projektu było pokazanie zalet upraszczania i ujednolicania formy, przy jednoczesnym powrocie do sprawdzonych wzorców sprzed lat. Tak jak XV-wieczne kościoły zbudowane były w znacznej większości w konstrukcji zrębowej, tak projektowany budynek również opiera się na niej, ale odwróconej o 90 stopni - zarówno w zakresie kierunków, jak i materiałów. Tradycyjny dach pokryty gontem stał się wielkimi wrotami, zapraszającymi wiernych na modlitwę do środka, a kamienna podmurówka – kamiennym ołtarzem. Drewniane bale obróconej konstrukcji, łączone na zrąb, formują nie tylko boczne ściany obiektu, ale również podłogę i strop. Poprzez przesunięcie wybranych bali uzyskujemy w posadzce zróżnicowany poziom – schody wejściowe oraz podniesiony ołtarz. Z kolei przesuwając w dół wybrane belki stropu zapewniamy dostęp światła dziennego. Pozostałe dwie ściany kościółka – frontową i tylną, formujemy z materiałów analogicznych do tych używanych historycznie.
 

Wejściowe wrota wykonane zostały z gontu, mechanicznie łamane, pozwalają regulować zakres rozwarcia aż do całkowitego usunięcia przegrody frontowej, tak aby całkowicie otworzyć wnętrze kościoła na krajobraz. Futurystyczny kształt łamanej ściany z gontu nawiązuje do nieregularnych form dachów historycznych kościółków.

Nad wejściem inspirowanym tradycyjnymi sobotami oraz strzelistymi dzwonnicami umieściliśmy geometryczny dzwon. Jedyny kamienny element – monumentalna ściana ołtarza z wyciętą szczeliną na kształt krzyża, przez które wpada światło stwarza aurę mistycyzmu i intymności oraz skupia uwagę na najważniejszą część kościoła – prezbiterium. Strzeliste i proste wnętrze budowli posiada niepowtarzalny klimat. Z jednej strony da się odczuć tradycyjną drewnianą konstrukcję zrębową, z drugiej zaś mamy świadomość, iż znajdujemy się we współczesnym, minimalistycznym wnętrzu. Prosta forma, nie angażująca zbyt wielu zmysłów, ma za zadanie naprowadzić wiernego ku istotnej funkcji kościoła – domu modlitwy i spotkania z Bogiem. Jedynym ornamentem staje się tutaj światło. Subtelnie przefiltrowane przez „opadające belki” buduje atmosferę skupienia i kontemplacji.

Całość konstrukcji tworzy piękną grę światłocienia, zależną od pory dnia. Te same poziome belki przebijając ściany układają się na bocznych elewacjach w ciekawy motyw, zdradzając zarazem proste ukształtowanie wnętrza. Nowoczesna technologia – szklany dach, czy rozsuwana mechanicznie ściana zachodnia są zaprojektowane tak, aby nie konkurować z ciepłym, drewnianym wnętrzem. Meble zostały wykonane z geometrycznych form, również z bali drewnianych.

Pozornie prostokątna, otwarta przestrzeń wnętrza Kościółka Zrębowego została w bardzo subtelny sposób podzielona na strefy zgodnie z tradycyjnym podziałem obiektów tego typu.  Zakrystia i prezbiterium zostały wydzielone poprzez zróżnicowanie poziomu podłogi oraz  niewielką ściankę działową. Nawa główna to przestrzeń otwarta, przestronna, strzelista, doświetlona gradientem przefiltrowanego światła górnego i ukierunkowana osiowo na ołtarz. Analogie do kruchty i wieży z dzwonem znajdziemy za monumentalnymi, rozwieranymi drzwiami. Jest to również miejsce przypominające tradycyjne soboty – zadaszone podcienia kościółków zrębowych.

Obiekt, na wzór tradycyjnych kościołów, został zorientowany na osi zachód-wschód. Otoczono go murem wykonanym z bali o zmiennej transparentności, którą uzyskano poprzez odejmowanie kubatury drewna, którą rozrzuciliśmy na kamiennej posadzce otaczającej obiekt. W ten sposób stworzyliśmy ciekawą formę placu z nieregularnie rozmieszczonymi, indywidualnymi siedziskami. Obsadziliśmy go również drzewami, nawiązując do naturalnego kontekstu otoczenia dawnych budowli. Dodatkowo teren wokół obiektu ukształtowano tak, aby od strony południowej tworzył lekką, niewidoczną pochylnię dla niepełnosprawnych.

W projekcie Polskiego Kościółka Zrębowego dawna konstrukcja jest podstawowym środkiem wyrazu architektonicznego. W tym jednak przypadku nawiązanie do tradycji nie zamyka się wyłącznie na odniesieniu do formy, lecz twórczo odkrywa na nowo dawne treści i konteksty.

Dom Polski

DOM POLSKI nawiązuje stylistyką do polskiej kultury ludowej – malowniczych kościołów krytych gontem, smukłych dzwonnic oraz staropolskich dworów, bogatych w niesamowite konstrukcje z bali drewnianych. Jest współczesną interpretacją unikalnego polskiego dziedzictwa kulturowego, słabo eksplorowanego we współczesnym designie.

Budownictwo drewniane należało na przestrzeni wieków do charakterystycznych cech krajobrazu Polski. Kościółki zrębowe obecne na ziemiach polskich stanowią niebywale cenną i unikatową wartość architektoniczną. Jako elitarne dzieła ciesielstwa, stały się zjawiskiem odrębnym w skali europejskiej, zachowując indywidualną tożsamość. Obszar ich występowania był ściśle ograniczony jeśli chodzi o cechy architektury drewnianej – od zachodu poprzez konstrukcję szkieletową powszechnie tam występującą, a od wschodu poprzez barierę kultury bizantyńsko-ruskiej.

Forma architektoniczna domu to betonowa podstawa oparta na stoku, na której wspierają się dwie dominujące bryły przełamane szklaną, transparentną kondygnacją. Statyczny, ciężki prostopadłościan nawiązuje do tradycyjnych domów z bali, natomiast dynamiczna i lekka bryła zwieńczająca dom inspirowana jest formami drewnianych kościółków krytych gontem. Te odseparowane od siebie bryły tworzą intrygujący przestrzenny dialog kontrastów.

Czerpiąc z dorobku polskiej tradycji stworzyliśmy design Współczesnego Dachu Polskiego, który komponuje się z rytmem dynamicznej konstrukcji niższej kondygnacji. „Współczesny Dach Polski” poprzez przełamanie płaszczyzn dachu dwuspadowego wytworzył na nowo zdefiniowany design i formę futurystycznej lukarny.

Układ funkcjonalny domu został zorganizowany w taki sposób aby wykorzystać walory widokowe działki. Strefa dzienna, wyniesiona na pierwszą kondygnację, została całkowicie przeszklona. Konstrukcja nośna podtrzymująca zadaszoną kubaturę została celowo pozbawiona wertykalnych kierunków, aby wpisać się w wielospadową formę architektoniczną domu, jak i otaczający krajobraz. Tutaj zlokalizowano przestronny salon z kominkiem otwarty na widokowy taras, jadalnię oraz kuchnię przyległą do drogi dojazdowej i pobliskiego lasu.

W nadwieszonej bryle krytej gontem zlokalizowano strefę prywatną – pokój dzieci, wysoką i przestronną sypialnię główną z łazienką oraz garderobą, przyległą do sypialni antresolę widokową otwartą na poniższy salon, natomiast na samym szczycie konstrukcji zaprojektowano pokój kontemplacyjny inspirowany strzelistymi wieżami drewnianych kościółków.

Na parterze w prostopadłościennej bryle z bali zlokalizowano strefę wejściową, garderobę, drugą kuchnię, łazienkę oraz pokoje gościnne.

Zaprojektowany dom może spełniać funkcję domu wielopokoleniowego z zachowaniem niezależności i odrębności poszczególnych stref mieszkalnych, przy opcjonalnym zintegrowaniu strefy dziennej jako przestrzeni wspólnej. Strefa odrębna (parter) może również służyć jako przestrzeń rekreacyjna dla turystów.

Autor tekstu: Bogusław Bernaś

Teorie i manifesty polskich architektów to prezentacja wypowiedzi polskich biuro projektowych, nominowanych corocznie w plebiscycie "Polska Architektura XXL", dotyczących ich spojrzenia na architekturę, zawód architekta, proces projektowy, społeczną rolę architektury, jej odpowiedzialność środowiskową, społeczną i polityczną. Chcemy pokazać jakie refleksje oraz teoretyczne przemyślenia stoją za aktywnością architektów.

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera