Szkło w architekturze

Szkło jest obok betonu i stali najpopularniejszym materiałem, używanym we współczesnej architekturze

Szkło jest obok betonu i stali najpopularniejszym materiałem, używanym we współczesnej architekturze. Kiedyś hasło „szklane domy” symbolizowało utopijne marzenia o architekturze przyszłości, dziś nawet kilkusetmetrowe szklane wieżowce są dla nas czymś naturalnym. Wbrew pozorom jednak szkło – to nie tylko zimne biurowce i monotonne apartamentowce. Architekci za pomocą szkła potrafią stworzyć bryły o bardzo różnorodnych formach. Oto kilka przykładów.

Warszawskie centrum handlowo-biurowe Złote Tarasy nie wszystkim się podoba. Skomponowany z wielu brył kompleks wprowadza zamęt do i tak chaotycznego centrum stolicy. Choć budynek trudno uznać za wyjątkowo udany, jedna z jego części podoba się prawie każdemu. To szklana kopuła, rozpięta nad wejściem głównym holem części handlowej. To widowiskowa konstrukcja wykonanych ze szkła „bąbli”, falujących nad głowami kupujących. Kopuła ma powierzchnię ponad 10 tysięcy metrów kwadratowych i waży ok. 1400 ton. 800 ton – to waga stalowej konstrukcji, 400 ton ważą tafle szkła. Konstrukcja szklanego dachu została opracowana w komputerze, a dane ze szczegółowego cyfrowego modelu przesyłano bezpośrednio do zakładu, w którym wycinano precyzyjnie zaprojektowane trójkątne tafle szkła. Do budowy dachu zużyto 4780 trójkątów ze szkła. Każdy z nich składa się trzech szklanych warstw i ma wymiary zbliżone do 2,5x2,5x3m. Aby jednak uzyskać kształt „bąbli”, wielkość trójkątów trzeba był zróżnicować, w związku z czym każdy ze szklanych elementów ma nieco inne rozmiary. Cały kompleks o nazwie Złote Tarasy, łącznie z widowiskową szklaną kopułą zaprojektowali architekci z biura The Jerde Partnership.

Nowatorskie podejście do szkła zobaczyć można też w Szczecinie – gmach oddanej do użytku jesienią 2014 roku Filharmonii jest wzniesiony z użyciem tego właśnie materiału. Mleczne tafle niczym membranę rozpięto tu na stalowym szkielecie. Jako że budynek pozbawiony jest okien, wyglądem przypomina raczej rzeźbę z lodu. Użyte do budowy szkło potęguje to wrażenie: jest lśniące, chłodne, gładkie, czyste niczym elementy lodowca.

Chłodne tafle półprzejrzystego szkła umieścili także Małgorzata Pizio-Domicz i Antoni Domicz na elewacjach Centrum Edukacji Artystycznej Artpunkt w Opolu , powstałego w wyniku przebudowy istniejącego wcześniej, zaniedbanego budynku. Obłożenie elewacji modernistycznego bloku szkłem było sposobem „zamaskowania” jego przeszłości i nadania mu nowego wyrazu. Sposób ten okazał się niezwykle skuteczny – budynek zyskał uroku, stał się lekki i eteryczny. Wszystko za sprawą mlecznego szkła.

Szkło nadało lekkości także gmachowi Muzeum Historii Żydów Polskich. To dość duży budynek, wstawiony na skwerze pomiędzy kilkukondygnacyjnymi blokami. Fiński architekt, Rainer Mahlamäki zaprojektował tu szklane elewacje tak, aby budynek wydała się mniejszy i nie przytłaczał otoczenia. Większą część zewnętrznych ścian muzeum pokrywa szkło, na którym umieszczono graficzny wzór, układający się w słowo „polin”. Od strony skweru część elewacji wykonano jednak z przezroczystego, czystego szkła. Dzięki temu z zewnątrz doskonale widoczny jest falujący, betonowy hol, przestrzeń bardzo istotna z tym obiekcie.

Przezroczyste szkło jest budulcem budynku terminalu lotniska we Wrocławiu. Zespół biura JSK Architekci opracował przejrzystą, pełną światła i przestrzeni bryłę, którą wieńczy rozczłonkowany, falujący dach w kształcie wijących się pasów. Oryginalnie ukształtowany dach jest ukoronowaniem lekkiej, szklanej bryły, w której jedyny podział wnętrza stanowią stalowe podpory.

O wiele prostszy, ale nie mniej udany pomysł na zastosowanie szkła miał zespół w kładzie: Jan Kabac, Joanna Jarczewska-Sodel, Anna Babula-Dudzińska, Bartłomiej Dudziński, Marcin Sodel. Oni to, projektując siedzibę Instytutu Technologii Żywności i Gastronomii Państwowej Wyższej Szkoły Informatyki i Przedsiębiorczości w Łomży elewacje budynku ułożyli z tafli barwionego szkła. Budynek, który zwyciężył w ubiegłorocznej edycji plebiscytu Polska Architektura 2014 ma elewacje przypominające mozaikę: tworząc ją prostokątne tafle szkła, barwione na różne odcienie zieleni.

Źródło zdjęć: Wikipedia, jerde.com, projects.pilkington.com, pwsip.edu.pl, polin.pl, airport.wroclaw.pl, jsk-waw.pl, domicz.opole.pl

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera