Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera


Fraktalna geometria natury

 

Czas czytania: ~2 min


7Jo8RZN0uEzBw03wP7jazHn20OTDI4mefdpNbxdWzwEwxuYJULyU9rEjMBE8_geometria-fraktalan.jpg

Benoît B. Mandelbrot (ur. 1924 w Polsce) jest obok Johna von Neumanna, Norberta Wienera i Claude’a Shannona uznawany za jednego z twórców teorii złożoności. Mandelbrot studiował matematykę na Uniwersytecie Paryskim, pracował w zespole badawczym w Centre National de la Recherche Scientifique, a w 1958 r. dołączył do Centrum Badawczego Thomasa J. Watsona IBM, gdzie pracował przez większą część swojej kariery zawodowej. Termin „fraktal” wprowadził w 1975 r. w książce Les objets fractals, forme, hasard et dimension, a we Fraktalnej geometrii natury w pełni wyjaśnił estetyczny wymiar fraktali.

Dlaczego geometria często opisywana jest jako „zimna” i „sucha”? Jedna z przyczyn leży w niemożności opisania kształtu chmury, góry, linii wybrzeża, czy drzewa. Chmury nie są kulami, góry stożkami, linia brzegowa nie jest okręgiem, kora nie jest gładka, a światło nie biegnie po linii prostej.

Ogólnie rzecz ujmując, uważam, że większość wzorów Natury jest tak nieregularnych i rozdrobnionych, że, w porównaniu z Euklidesem – używam tego terminu dla określenia całej standardowej geometrii – Natura nie przedstawia po prostu wyższego poziomu, ale zupełnie inny poziom złożoności. Ilość różnych skali długości w naturalnych wzorach jest w gruncie rzeczy nieskończona.

Istnienie tych wzorów zmusza nas do studiowania form, które Euklides odrzuca jako „bezkształtne”, do badania morfologii „amorficznych”. Matematycy lekceważą jednak to wyzwanie i coraz częściej uciekają od natury, wymyślając teorie nie związane z niczym, co możemy zobaczyć lub poczuć.

W odpowiedzi na to wyzwanie, sformułowałem i rozwijam nową geometrię natury i zaszczepiam ją w wielu różnych dziedzinach. Opisuje ona wiele nieregularnych i fragmentarycznych wzorów, które nas otaczają i prowadzi do pełnoprawnych teorii poprzez określenie rodziny form, które nazywam fraktalami. Najbardziej użyteczne fraktale wiążą się z przypadkiem, a zarówno ich regularności, jak i nieregularności mają charakter statystyczny. Ponadto mają one tendencję do skalowania, co oznacza, że stopień ich nieregularności i/lub fragmentacji jest identyczny w każdej skali. Kluczowe jest tu pojęcie wymiaru fraktalnego (Hausdorf).

Niektóre fraktale są zbiorami krzywizn lub płaszczyzn, inne są niepowiązanymi „pyłkami”, jeszcze inne mają tak dziwaczne kształty, że nie można znaleźć dla nich odpowiedniego określenia ani w naukach, ani w sztukach…

Więcej w najnowszym numerze kwartalnika "Krytyka Architektury"


Podepnij swój artykuł

Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!
Postaw mi kawę na buycoffee.to

tagi

Prima Aprilis na spacer
Prima Aprilis na spacer

Wielkanoc – to ważne święta, ale i czas odpoczynku, rodzinnych spacerów i wycieczek. W tym roku drug ...

Konferencja Kolor w architekturze
Konferencja Kolor w architekturze

W ostatnich latach kolor stał się bardziej popularny. Po inspirowanej modernizmem modzie na biel i m ...

Zagłosuj w Plebiscycie Polska Architektura XXL 2023. Wybierz najlepszą realizację architektoniczną minionego roku.
Zagłosuj w Plebiscycie Polska Architektura XXL 2023. Wybierz najlepszą realizację architektoniczną minionego roku.

Weź udział w Plebiscycie Polska Architektura XXL 2023 i oddaj swój głos na najlepszą realizację arch ...

KOMENTARZE
Komentarze
Brak komentarzy
Zaloguj się, aby dodać komentarz

Opinie
ZOBACZ TAKŻE

PRACA:
Zatrudnię
  • Zatrudnię

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera