Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera


Architekci muszą przyjąć rolę poety

 

Czas czytania: ~2 min


X7GMlEZr9KUqCgUJNZaM5sZkv9CXorN6JjPPAN4wpLgxwJVHu9rDECgVZ59Y_ewa-kuryl-sza.JPG

Architektura, która może być dla współczesnego człowieka atrakcyjna na tyle, by chciał korzystać z jej oferty, powinna pomagać mu budować jego tożsamość, zrozumieć świat, w którym żyje, odwołując się do mechanizmów, poprzez które faktycznie do niej dociera – przede wszystkim do emocji i odbioru zmysłowego, jak też intelektu.

Nie ma powodu do obaw o czynienie tutaj jakichkolwiek kompromisów. Odbiór poprzez odwoływanie się do emocji, jaki wykazały współczesne badania nad kulturą, jest dla architektów właściwy. W ten sposób można przekazać bardzo trudne treści. Współczesna atrakcyjność świeckich miejsc duchowych w miastach – pomników, miejsc pamięci – będących niejednokrotnie przykładem twórczości właśnie architektonicznej – dowodzi, iż ich sukces w integracji społecznej jest odbiciem zrozumienia tego kanału przekazu architektonicznego. Duch wspólnotowości, sprawiedliwości, demokracji często bowiem ujawnia się w miejscach pamięci, gdzie ludzie uświadamiają sobie nieuchronność wspólnego losu, który dla wszystkich, niezależnie od ziemskiego stanu posiadania, kończy się jednakowo.

Miejsca te też są przypomnieniem, iż ci, którzy potrafią zapisać się historii danych społeczności czynami dla niej ważnymi, mają szanse na nieśmiertelność, mierzoną właśnie pamięcią, która, jeśli trafnie ucieleśniona, potrafi integrować, ponieważ pozwala i współczesnym, i następnym pokoleniom, identyfikować się emocjonalnie z upamiętnionymi. Jest to zawsze aktywizujące dla odbiorców. Badania nad tym zjawiskiem w warstwie architektonicznej prowadzone są i w warstwie teoretycznej, przez Andersa Huyssena, jak i praktycznej przez autorów architektury pamięci poświęconej – np. Daniela Libeskinda, zapisującego swe przemyślenia również w formie rozpraw i książek. Dowodzą one, że identyfikacja emocjonalna z wydarzeniami czy bohaterami wspólnej pamięci, oparta jest w zasadzie na odreagowaniu zbiorowej traumy. Jak pisał Huyssen: „(...) funkcją publicznych dyskursów jest pozwolić indywidualnym jednostkom wyzwolić się z traumatycznych więzi. Służą temu np. działania organizacji praw człowieka (...) innym jednak sposobem jest tworzenie dzieł sztuki, pomników, miejsc pamięci. To właśnie tam zjawisko zapamiętywania i zapominania staje się kluczowe i wyrażane w przestrzeni miasta, w świecie przedmiotów (...).

Dalsza część artykułu w najnowszym numerze e-kwartalnika Krytyka Architektury


Podepnij swój artykuł

Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!
Postaw mi kawę na buycoffee.to

tagi

Dwie bryły z różnych epok
Dwie bryły z różnych epok

Mający pomieścić 76 lokali kompleks mieszkalny Kapitanat Garbary stanie tuż za budynkiem starego Kap ...

Konferencja Kolor w architekturze
Konferencja Kolor w architekturze

W ostatnich latach kolor stał się bardziej popularny. Po inspirowanej modernizmem modzie na biel i m ...

Zagłosuj w Plebiscycie Polska Architektura XXL 2023. Wybierz najlepszą realizację architektoniczną minionego roku.
Zagłosuj w Plebiscycie Polska Architektura XXL 2023. Wybierz najlepszą realizację architektoniczną minionego roku.

Weź udział w Plebiscycie Polska Architektura XXL 2023 i oddaj swój głos na najlepszą realizację arch ...

KOMENTARZE
Komentarze
Brak komentarzy
Zaloguj się, aby dodać komentarz

Opinie
ZOBACZ TAKŻE

PRACA:
Zatrudnię
  • Zatrudnię

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera