Architekci muszą przyjąć rolę poety
Data dodania: 01.07.2013 Czas czytania: ~ 2 min
Państwa głos został zapisany. Głosować można raz na 24 godzinny na jeden obiekt z wybranej kategorii.
Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera
Data dodania: 01.07.2013 Czas czytania: ~ 2 min
Architektura, która może być dla współczesnego człowieka atrakcyjna na tyle, by chciał korzystać z jej oferty, powinna pomagać mu budować jego tożsamość, zrozumieć świat, w którym żyje, odwołując się do mechanizmów, poprzez które faktycznie do niej dociera – przede wszystkim do emocji i odbioru zmysłowego, jak też intelektu.
Nie ma powodu do obaw o czynienie tutaj jakichkolwiek kompromisów. Odbiór poprzez odwoływanie się do emocji, jaki wykazały współczesne badania nad kulturą, jest dla architektów właściwy. W ten sposób można przekazać bardzo trudne treści. Współczesna atrakcyjność świeckich miejsc duchowych w miastach – pomników, miejsc pamięci – będących niejednokrotnie przykładem twórczości właśnie architektonicznej – dowodzi, iż ich sukces w integracji społecznej jest odbiciem zrozumienia tego kanału przekazu architektonicznego. Duch wspólnotowości, sprawiedliwości, demokracji często bowiem ujawnia się w miejscach pamięci, gdzie ludzie uświadamiają sobie nieuchronność wspólnego losu, który dla wszystkich, niezależnie od ziemskiego stanu posiadania, kończy się jednakowo.
Miejsca te też są przypomnieniem, iż ci, którzy potrafią zapisać się historii danych społeczności czynami dla niej ważnymi, mają szanse na nieśmiertelność, mierzoną właśnie pamięcią, która, jeśli trafnie ucieleśniona, potrafi integrować, ponieważ pozwala i współczesnym, i następnym pokoleniom, identyfikować się emocjonalnie z upamiętnionymi. Jest to zawsze aktywizujące dla odbiorców. Badania nad tym zjawiskiem w warstwie architektonicznej prowadzone są i w warstwie teoretycznej, przez Andersa Huyssena, jak i praktycznej przez autorów architektury pamięci poświęconej – np. Daniela Libeskinda, zapisującego swe przemyślenia również w formie rozpraw i książek. Dowodzą one, że identyfikacja emocjonalna z wydarzeniami czy bohaterami wspólnej pamięci, oparta jest w zasadzie na odreagowaniu zbiorowej traumy. Jak pisał Huyssen: „(...) funkcją publicznych dyskursów jest pozwolić indywidualnym jednostkom wyzwolić się z traumatycznych więzi. Służą temu np. działania organizacji praw człowieka (...) innym jednak sposobem jest tworzenie dzieł sztuki, pomników, miejsc pamięci. To właśnie tam zjawisko zapamiętywania i zapominania staje się kluczowe i wyrażane w przestrzeni miasta, w świecie przedmiotów (...).
Dalsza część artykułu w najnowszym numerze e-kwartalnika Krytyka Architektury
Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!
Dom Zdrojowy w Brzeźnie powstał w ostatnich latach XIX wieku. Mieścił pokoje dla kuracjuszy i letnik ...
Miejski Dom Kultury na Osiedlu Witosa w Katowicach jest gotowy. Jego zbudowanie obiecywał w swojej k ...
To już XVII edycja Plebiscytu Polska Architektura XXL. Grupa Sztuka Architektury zaprasza do wspólne ...
„Wsi spokojna, wsi wesoła...”...
Rewitalizacja, odpowiadając na...
O zarządzaniu projektami i pro...
W sercu Warszawy powstaje nowa...
ZOBACZ WSZYSTKIEStrona korzysta z plików cookies w celu zapewnienia realizacji usług. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookies, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce...
Komentarze
Zaloguj się, aby dodać komentarz