Schumacher przeciwko ignorancji dziennikarzy

Data dodania: 26.04.2015 Czas czytania: ~9 min

Patryk Schumacher krytykuje dziennikarzy architektonicznych

13FyIFgfZYOm5stPOx7ERjZA0K8OQRnEn8GScSdB7hBgCnv2XBD9lmexbmdk_schumi.jpg

Bezmyślna nagonka na sławy architektury oraz ikoniczne realizacje, jak została rozpętana kilka lat temu, a której symbolem stał się jeden ze zjazdów UIA, spotkała się z odporem Patricka Schumachera. Schumacher nazwał liderów tego ruchu kryzysowej krytyki ikoniczności (licznie reprezentowanych także u nas) ignorantami oraz oportunistami ulegającymi łatwej modzie. Łatwizna uprawiana przez ignorantów, którzy w ten sposób chcą zbierać poklask u publiczności - wścieka się na swoim profilu na Facebooku Schumacher. Schumacher zaatakował osobiście angielskiego dziennikarza i twórcę Fundacji Architektury Ellisa Woodmana za jego recenzję budynku Muzeum Maxxi w Rzymie z 2009 roku, w której zarzucał pracowni Zahy Hadid epatowanie formą oraz dążenie do ikoniczności. To są opinie oparte na ignorancji - stwierdził Schumacher. Forma naszych budynków jest efektem stosowanej przez nas metodologii projektowania, a nie dążenia do popisywania się przed publicznością. Takie opinie zamiast przybliżać architekturę publiczności, tylko ją zakłamują - dodaje. Schumacher twierdzi też, że Zaha Hadid i jej biuro nigdy nie dążyło do bycia gwiazdami. To krytycy i publiczność potrzebują bohaterów, stworzyły ich na swoje potrzeby, a teraz twierdzą, że to czołowi architekci dążą do sławy. My jesteśmy biurem poszukującym innowacji oraz nowych metod projektowania, a nieoczekiwane kształty naszych budynków są wyłącznie wynikiem optymalizacji - argumentuje. Dziennikarze nie rozumieją procesów zachodzących pomiędzy teorią architektury oraz najważniejszymi, awangardowymi twórcami i swoją ignorancję maskują sztucznymi pojęciami, jak ikoniczność i gwiazdorstwo, które nie wywodzą się z architektury tylko z mediowego matrixa i wyłącznie jemu służą - pisze Schumacher. Zobacz oryginalny tekst Schumachera: In Defense of Stars and Icons The denunciation of architectural icons and stars is itself superficial and ignorant! To criticise iconic buildings and the hype around star-architects as superficial is an all-to-easy point-scoring, which usually misses the point. Dismissive critics – the Woodmans of this world who seem to relish the more in their condescension, the more the reputation of the object of their condescension has grown should perhaps slow down a bit in their (pre-) judgement and reflect on their role as mediators between the discourse of architecture and the interested public. Rather than seeing conspicuity and success merely as a red cloth and occasion to knock down icons (and to teach the virtues of the ordinary, obscure and underappreciated) it should perhaps be the task of critics to first of all explicate the reputations and inspirational works that command the attention of the discipline and the public. Explanation rather than dismissal and substitution should be seen as the critics’ task. In what follows I would like to indicate some heuristic principles which might guide this task of explanation. In order to make sense of iconic architecture it is helpful to begin with the distinction between the architectural discourse among architects and the discourse of architectural critics addressed to the general public. The idea of iconic architecture is a product of the critics’ discourse that plays no role in the architects’ discourse. The idea of iconic architecture serves the purpose of filling the explanatory gap that inevitably opens up because the methodology and motivation behind the unusual appearance of a radically innovative design cannot be fully explained to the general public. However, the in-depth reasoning behind these designs can indeed be explained and this is the subject of architectural discourse proper. (What needs also to be explained is that original innovations are sometimes more pointers to future possibilities - calling for a measure of strategic tolerance - rather than fully fleshed out achievements that are already in all respects fully competitive.) The mediation of aspects of this more in-depth explanation would be the critic’s task. The conspicuous, memorable visual appearance of an avant-garde design is an inevitable by-product or side-effect of the new approach taken by the avant-garde architect rather than the aim of the design effort. This is certainly the attitude we take at Zaha Hadid Architects. For instance, it is often our ambition to adapt the shape of our buildings to the complex site conditions they are meant to address. Further, we are often dealing with complex programmatic arrangements that might call for an internal intensity of relations. Our methodology involves the use of distortions, curvature and gradients, respectively in order to adapt to irregular sites, maintain legibility in the face of complex interrelations, and to articulate connections and transitions. The result is often visually surprising and stimulating. But we never aim to create an icon. Our buildings become icons, temporarily, until our methodology and style becomes more widespread. The general public is often trying to make sense of these strange, abstract spatial creations by way of giving them a figural reading, as if these designs were metaphors for dragons, snakes or flames etc. We are always trying hard to pre-empt such figurative reading by changing the design as soon as such allusions suggest themselves. What can never be avoided, however, is that the building is misunderstood as aiming for iconicity. The side-effect of innovative work, i.e. the stimulating strangeness and sometimes the figurative suggestiveness of avant-garde buildings, becomes a values in itself. Iconicity becomes a value sought after by clients. This in itself is not bad. It is indeed the only way clients intuit an innovative thrust. However, at this stage superficial epigones might enter the scene trying to exploit the taste for icons. We have witnessed some of this in Dubai and China where plentiful resources were not always matched by a sufficiently developed ability to discriminate between serious, original work and superficial spectacles. It is this phenomenon which flourished in the run up to the 2008 crash and that thereafter led many critics and architects to denounce iconicity as frivolous and wasteful. However, these dismissals should not touch us at Zaha Hadid Architects. We never aimed for superficial iconicity and the value of our work does not depend on becoming a spectacle. The star-system can be analysed and explained in parallel to the phenomenon of iconic architecture. Architectural stars are a creation of critics and the mass media. They exist for the general public rather than for the architects’ discourse. Just like radical architectural innovation translates into iconicity for the general public, in a related move, the architectural reputations gained within the discipline on the basis of innovative, influential work, eventually translate into mass media stardom for public consumption. Again this is not inherently problematic. It is inevitable that the results of the disciplinary process of reputation formation – if it should be transmitted into general knowledge at all – must go along with a certain loss of information, namely the expert information about how and why this or that preeminent reputation was gained. The star system indeed complements the idea of iconic architecture as it is the only way clients can reassure themselves against falling prey to the superficial, short-lived spectacles of the charlatan epigones. The star-system thus functions very similarly to the system of brands in general. The name of an architectural star becomes a trusted brand. It serves as a substitute for an in-depth analysis, evaluation and testing of the product. The evaluation of a large new complex building is too difficult, especially under the contemporary condition of permanent innovation. The star-system offers an alternative. This substitution is viable because the reputations the star-system is building on have emerged in a long, competitive process of peer selection. That the stardom of star architects, as it circulates in the mass media, is superficial is a necessary effect of the translation process. Complexity reduction is necessary. Only a few names become visible and as a result these names get perhaps an undue share of the overall work opportunities. Their worthiness remains unexplained, becomes a dogma. Therefore they might stay in the game perhaps a little longer than is merited, while younger talent remains obscure for longer than they should. But these inevitable shortcomings do not invalidate the essential rationality of the star-system as explicated above. Due to its inevitable superficiality, the star-system becomes an easy prey for well-informed, eloquent critics, as well as for enviously on-looking architects who feel they deserve as much attention and work as the stars and perhaps become resentful. The resultant star bashing is problematic and ultimately unproductive. The stars became stars for good reasons and they have to perform to remain on top. Like brands in general, they cannot easily be dispensed with in our increasingly complex world. They condense necessary information and thus reduce uncertainty. To conclude: Iconic architecture and the star system are both creatures of the architectural critic (rather than creatures of architecture itself) who plays the role of a mediator between the expert architectural discourse on the one hand and the mass media on the other hand. They communicate relevant news from the world of architecture to potential clients, customers and the general public. But architectural stars and iconic buildings are not created ex nihilo by the critics’ Midas’ touch. The critics only distil what the expert discourse among architects and architectural theorists has already selected and confirmed through a proliferating influence within the discipline. Promoted by the mass media’s architectural critics, the star-system and iconic architecture work hand in hand, and both are here to stay as necessary mediations that convey the most important reputations and innovations to society at large. The critics have no choice but to trade in stars and icons, because their audiences need to know and they can learn what they need to know in no other way. However, the foregrounding of the underlying innovative possibilities and the (if sometimes only partial) rationality of the stars’ oeuvre could be attempted as a worthy task for the critics’ informed intelligence and eloquence. Finally, I would like to give a further hint about the potential of iconicity, without having space here to elaborate. Elsewhere I have written about the instrumentality of appearances, information-rich environments, the built environment as semiological system and about the inevitability of navigating the environment (and indeed the social world in general) on the basis of aesthetic appeal and repulsion. Iconicity plays a role in all these aspects.

Podepnij swój artykuł

tagi

Warto przeczytać

Zobacz wszystkie

Basen w Piasecznie – wyniki konkursu architektonicznego

Wyniki konkursu architektonicznego na projekt basenu krytego w Piasecznie poznaliśmy 22 maja 2020 ro ...

Plebiscyt Polska Architektura XXL 2019 – ogłoszenie wyników

Grupa Sztuka Architektury zaprasza na uroczyste ogłoszenie wyników dwunastej edycji Plebiscytu Polsk ...

Webinarium Schüco: Energooszczędne systemy okien i drzwi przesuwnych Schüco PVC w budownictwie mieszkaniowym.

Jakie korzyści zapewniają architektom i użytkownikom nowoczesne systemy Schüco z PVC-U? Odpowiedź na ...

KOMENTARZE

Komentarze

Brak komentarzy

Zaloguj się, aby dodać komentarz

Gdzie ubezpieczyć mi...

Polisa mieszkaniowa to jeden z...

Poradnik dla archite...

Poradnik skierowany jest do ws...

Konstruowanie archit...

Konstruowanie architektury. Uw...

Czy psychologia i ar...

W dzisiejszych czasach asem cz...

ZOBACZ WSZYSTKIE

Manager działu Projektowego
Cavatina GW Sp. z o.o. Architekt
Cavatina GW Sp. z o.o. zatrudnię architekta Sieradz
saluda architekci Italian Treasures
Asystent architekta Projekt La...
Projekt Las ZOBACZ WSZYSTKIE

Praca dla studentki 4 roku
Młodszy Architekt/Asystent Arc...
Architekt szuka pracy
szukam pracy
Szukam pracy
ZOBACZ WSZYSTKIE

KSIĘGARNIA

BESTSELLER TYGODNIA

Autor: praca zbiorowa

Teorie i manifesty architektury współczesnej

Wydana po raz pierwszy w 1997 roku antologia pt. "Theories and Manifestoes of Contemporary Architecture", jest spójnym i przemyślanym wyborem tekstów najważniejszych myślicieli oraz praktyków architektury współczesnej.

WARTO PRZECZYTAĆ

Przyszłość architektury w 100 budynkach

Kształtowanie ulicy jako przestrzeni publicznej

PRZEJDŹ DO KSIĘGARNI

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera

Akceptuję regulamin

25 maja 2018 roku zaczęło obowiązywać Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (określane jako „RODO”, „ORODO”, „GDPR” lub „Ogólne Rozporządzenie o Ochronie Danych”). W związku z tym chcielibyśmy poinformować Cię o przetwarzaniu Twoich danych oraz zasadach, na jakich będzie się to odbywało po dniu 25 maja 2018 roku. Poniżej znajdziesz podstawowe informacje na ten temat. O jakich danych mówimy? Chodzi o dane osobowe, które są zbierane w ramach korzystania przez Ciebie z naszych usług, w tym stron internetowych, serwisów i innych funkcjonalności udostępnianych przez Grupę Sztuka Architektury, w tym zapisywane w plikach cookies, w formularzach kontaktowych, które są instalowane na naszych stronach przez nas oraz naszych Zaufanych Partnerów, tj. firmę Royalad oraz firmę Gemius Polska. Każdemu przysługuje prawo: • Prawo dostępu do danych - prawo do zażądania kopii posiadanych przez nas informacji; • Prawo do sprostowania - prawo do poprawiania nieprawidłowych lub niekompletnych danych, które są w naszym posiadaniu; • Prawo do bycia zapomnianym - w pewnych okolicznościach można złożyć wniosek o usunięcie przechowywanych przez nas danych; • Prawo do ograniczenia przetwarzania - w przypadku spełnienia określonych warunków prawo do ograniczenia przetwarzania danych; • Prawo do przenoszenia - prawo do przekazania danych, będących w naszym posiadaniu do innej organizacji; • Prawo do sprzeciwu - prawo sprzeciwiania się niektórym rodzajom przetwarzania, takim jak na przykład marketing bezpośredni; • Prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego, tj. Prezesa Urzędu ds. ochrony danych osobowych. Dane w każdym przypadku podawane są dobrowolnie. W przypadku chęci wycofania zgody na przetwarzanie danych lub wniesienia sprzeciwu, dane, tj. wyłącznie imię i nazwisko, adres e - mail, numer telefonu będą nam także potrzebne, abyśmy mogli precyzyjnie ustalić czyje dane będziemy obowiązani usunąć. Nie będziemy jednak prosić o więcej danych niż podczas ich pobierania. W tym zakresie także dane podawane są dobrowolnie, jednakże ich niepodanie uniemożliwi nam spełnienie prośby, jeżeli nie będziemy w stanie poprawnie zweryfikować tożsamości.

Wyrażam zgodę na zamieszczenie moich danych w bazie KLAXON w celach marketingowych zgodnie z ustawą z dnia 29.08.1997 r. o ochronie danych osobowych, Dz. U. Nr 133, poz. 833. Zgadzam się na otrzymywanie informacji o charakterze handlowym zarówno ww Spółki jak i podmiotów współpracujących.

Wyrażam zgodę na zamieszczenie moich danych osobowych w bazie KLAXON i wykorzystywanie ich w celach marketingowych w Spółki zgodnie z ustawą z dn. 29.08.1997 r. o ochronie danych osobowych, Dz. U. Nr 133, poz. 833.

Kontakt

redakcja@sztuka-architektury.pl

tel: 691 233 249, 723 443 440

ul. Górczewska 216 lok 401, 01-460 Warszawa

News

Praktyka

Specjalne