Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera


Fumihiko Maki

 

Czas czytania: ~8 min


Prezentacja laureata nagrody Pritzkera w 1993 roku

 

YLbdohkkNN1tUfrpSimK5hzUqCh74wsgDDmLx0jJhA5ZQ8f1PN0EIe2swOHf_l-16.jpg
Fumihiko Maki urodził się 6 września 1928 roku w Tokio. Jest drugim japońskim architektem, po Kenzo Tange, uhonorowanym nagrodą Pritzkera. Podobnie jak Tange, Maki ukończył w 1952 roku architekturę na Uniersytecie Tokijskim. Następnie studiował na Akademii Sztuki Cranbrook w Michigan. Rok nauki w Akademii miał dla niego niemałe znaczenie dzięki wpływowi Eliel'a Saarinen'a, jego programu i jego sposobu projektowania. Na Uniwersytecie Harvarda, Maki uzyskał tytuł magistra. Pierwszymi pracowniami, z którymi współpracował były "Skidemore, Owings i Merrill" w Nowym Jorku oraz "Sert Jackson i Partnerzy" w Cambridge. W 1956 roku przyjął posadę asystenta profesora na Wydziale Architektury Uniwersytetu Waszyngtońskiego. Wtedy też otrzymał również pierwsze swoje zlecenie - projekt Steinberg Hall - Akademickie Centrum Sztuki. W 1965 roku powrócił do Japonii, gdzie w Tokio założył własną firmę - Maki i Partnerzy. Przeważająca większość jego prac została zrealizowana w Japonii, chociaż nieustannie pracuje nad licznymi zleceniami zarówno w Europie, jak i w Stanach Zjednoczonych. Pierwszym zrealizowanym projektem europejskim jest kompleks biurowców Isar Buro Park niedaleko Monachium w Niemczech. Maki wyraĽnie określa siebie jako modernistę. Jego struktury zmierzają w kierunku metalu, betonu i szkła - klasycznym materiałom epoki modernizmu. Jednak jego paleta obejmuje również takie materiały jak mozaikową dachówkę, anodowane aluminium czy stal nierdzewną. Razem z wieloma innymi architektami japońskimi, Maki wykazuje stałe zainteresowanie nową technologią, będącą częścią języka projektowania. Dzięki grupie "Metabolistów", której był jednym z założycieli w 1960 roku, jego nazwisko łączone jest z grupą miejskich urbanistów. Jednakże, jego budowle nie są tylko, jak sam to określił, "megastrukturami". Cytując za Billem Lacy, sekretarzem nagrody Pritzkera i autorem książki "100 współczesnych architektów": "Jego gigantyczny Nippon Convention Center w Tokio pokazuje, jak olbrzymi budynek może posiadać jakość, która w epoce modernizmu zaginęła w rozległych megastrukturach. Centrum było wzorowane na prototypie japońskiej społeczności osiedlającej się między wzgórzami. Założeniem było nadanie kierunku miejskiej ekspansji na tym obszarze. Ogromny rozmiar i wyróżniająca się sylwetka, sprawiają, że jest to góra stworzona przez człowieka na płaskiej topografii." Maki porównuje Tokio do Manhattanu, gdzie dynamiczne i statyczne elementy są w ciągłym konflikcie. Podstawowym celem architektury jest dla niego tworzenie przestrzeni, aby służyły społeczeństwu. Aby to osiągnąć, architekt musi rozumieć ludzką twórczość z punktu widzenia historii, środowiska i zmieniających się trendów. Musi także znać istniejące relacje między ludzką działalnością a przestrzenią i procesem architektonicznym poprzez stosowanie środków odpowiednich dla ich rozwoju.
0tDpFOG21tdazw7E7vNWwa6chHFEsG2IHrlgCcj9TvRcaGpIZoT2fkTbZbqU_1-16.jpg
Jury Fumihiko Maki jest japońskim architektem, którego praca, inteligentna i artystyczna w swej koncepcji i ekspresji, wykonana jest z ogromną starannością. Jest modernistą, któremu udało połączyć się to, co najlepsze w kulturze Wschodu i Zachodu. Dzięki temu stworzył architekturę reprezentującą wielowiekową tradycję swojej ojczyzny, a przy tym wykorzystującą współczesne materiały I metody budowania. Jego pierwsze zetknięcie z nowoczesną architekturą miało miejsce w 1930 roku, w Tokio, gdzie kilku pionierów architektury łączyło styl tradycyjny z europejskim. Po uzyskaniu dyplomu na Uniwersytecie Tokijskim wyjechał do USA na dalsze studia w Akademii Sztuki Cranbrook i na Uniwersytecie Harvarda, gdzie jego profesorem był Jose Luis Sert. PóĽniej uczył na Uniwersytecie Waszyngtona, gdzie jako młody profesor zaprojektował swój pierwszy budynek. Te wczesne doświadczenia stały się podwaliną unikalnego stylu Maki, który odzwierciedla jego kosmopolityczny sposób widzenia świata. Maki wyrażał stale zainteresowanie "częścią" i "całością", co dobrze opisuje jeden ze jego celów: osiągnięcie dynamiki, która czasami łączy w sobie sprzeczne masy, przestrzenie i materiały. Technika wykorzystania światła jest opanowana po mistrzowsku. Światło jest prawie tak namacalnym składnikiem każdego jego projektu, jak ściany i dach. W każdym budynku poszukuje sposobu, aby przezroczystość, prześwietlenie i nieprzejrzystość mogły współistnieć w pełnej harmonii. Według niego "detal jest tym, co nadaje architekturze rytm i skalę". Jego prace tworzą dorobek, który ogromnie wzbogacił architekturę. Jako płodny autor oraz jako architekt i jako profesor, Maki wniósł znaczący wkład w rozumienie zawodu. Określił tworzenie architektury jako "odkrywanie, nie wynalazek, ale akt kulturowy w odpowiedzi na wspólne wyobrażenie lub wizję czasu". Co więcej, wierzy, że "architekt ma obowiązek pozostawić po sobie budynki, które są wartością kulturową". Otrzymał nagrodę za architekturę, która nie tylko odzwierciedla współczesne trendy, ale której celem jest przetrwanie pomimo przemijającej mody.
QkHAHMOXSZeGgunOvvLvmJJPr6m2M4GRayZL3NH6cgAcwIhEmGfJEqUQCRaK_2-16.jpg
Fumihiko Maki Korzystając z danego czasu, chciałbym opowiedzieć o trzech miastach, które głęboko wpłynęły na mój sposób myślenia o architekturze. Pierwszym z nich jest Tokio, gdzie się urodziłem i wychowałem, gdzie do dzisiaj mieszkam wraz z rodziną i uprawiam architekturę. We wczesnych latach trzydziestych, w czasach mojego dzieciństwa, Tokio miało w sobie wiele z atmosfery i wyglądu poprzedniego wieku. Mieszkałem w Yamanote, "górnym mieście". Tamtejsze ulice były ocienione wielkimi drzewami, ciemne wieczorami, pozbawione bruku. Po deszczu powietrze było nasycone zapachem ziemi i roślinności. Tam, gdzie dziś dominuje ciężki ruch uliczny, ludzie przechadzali się i jeĽdzili na rowerach. W lecie wychodzili z domów i ze sklepów, aby się ochłodzić, i patrzyli, jak dzieci bawią się ogniami sztucznymi, których dĽwięk był słyszalny z dużej odległości. Budynki w Tokio w latach 30. były niewielkie i stonowane kolorystycznie. Większość domów mieszkalnych miała dachy z dachówki i drewniane wykończenie ścian. Budynki publiczne, banki i niektóre ważne budynki handlowe były utrzymane w stylu zachodniego neoklasycyzmu. Wiele zmieniło się od tamtych czasów. Dzisiejsze Tokio może być nazwane największym skupiskiem wyprodukowanych obiektów przemysłowych z takich materiałów, jak metal, szkło, beton itd. Ta przemiana miasta-ogrodu w miasto uprzemysłowione, która dokonała się przez 50 lat, robi na mnie wrażenie niemal surrealistycznego krajobrazu. Tokio jest realnym przypomnieniem, czego człowiek nie powinien robić. Tak wiele zmian dokonano w imię postępu, ale kosztem dziedzictwa kulturowego. Tokio jest z tego powodu przykładem i doświadczeniem dla przyszłości. W drugiej kolejności chciałbym przenieść się do Chicago. Chociaż nigdy tam nie mieszkałem, przez wszystkie lata spędzone w USA to miasto było dla mnie symbolem marzeń architektonicznych. Żadne inne miasto nie posiada tak bogatej kolekcji amerykańskiego dziedzictwa architektonicznego. Wspaniałe dzieła Richardsona, Sullivana, Burnhama, Roota i Wrighta prezentują panoramę amerykańskiego modernizmu tego okresu. Nawet w oczach cudzoziemca twarde, męskie elewacje Chicago są wyrazem dumnego indywidualizmu, który jest głęboko zakorzeniony w amerykańskiej tradycji. Na koniec chciałbym powiedzieć o Pradze, moim trzecim mieście. Po raz pierwszy w życiu odwiedziłem je w 1972 roku. Kilka dni spędzone w Pradze wystarczyło, abym został oczarowany pięknem miasta. Najsilniejsze wrażeniem było jednak nie samo piękno, lecz raczej wrażenie bogatego nawarstwiania się historii i kultury miasta, obecność różnych epok i cywilizacji wyrażająca się w skali miast i dzielnic, bliskie ideałowi, który historyk architektury Christian Norberg Schultz nazwał "kulturą bogatej, wielowarstwowej złożoności". Poza wspaniałymi przykładami architektury różnych okresów niezwykłe nałożenie (lub konstelacja) Starego Miasta, Nowego Miasta, Małego Miasta i Hradczan, a także dzielnic współczesnych tworzy miejską całość i jej architektoniczną kulturę. Jest to dokładnie przeciwieństwo dzisiejszego Tokio. Jeśli jedną z najważniejszych funkcji miasta jest działanie jak aparat pamięci dla ludzi, którzy w nim mieszkają i którzy je odwiedzają, Praga może być miastem idealnym. I tak opisałem moje związki z trzema miastami. W mojej własnej kryształowej kuli odnalazłem ukryte za nimi trzy ważne przesłania, które powtarzam: dziecięca fantazja, kolektywny indywidualizm i troska o wartości humanistyczne i historyczne. I zastanawiam się, czy nie jest to esencja nowoczesności? Moim celem jest dalsze badanie tego problemu.
WALO3UaA85qoWEB29K2smcXi18kyYPaB7zV1kTxFgcnmf8VFJRFAxpH3QgRr_3-16.jpg
Wybrane realizacje 1962 Audytorium Toyota Memorial Hall Uniwersytet w Nagoi, Japonia Memorial Hall Uniwersytet w Chiba, Japonia 1967 Budynek Osaka Rinkai Center Osaka, Japonia 1968 Uniwersytet Rissho Kumagaya, Japonia 1969 Master plan Morskiego kompleksu Rekreacyjnego Młodzieży Tannowa, Osaka, Japonia 1970 Muzeum Archeologiczne Senboku New Town, Osaka, Japonia 1972 Eksperymentalne tanie domy mieszkalne Lima, Peru Międzynarodowa Szkoła St. Mary Tokio, Japonia Ambadada japońska Brasilia, Brazylia Hiroo Homes Towers, apartamenty i kondominia Tokio, Japonia 1975 Park Życia Morskiego na EXPO 75 Motobu, Okinawa 1976 Ambasada austriacka, kancelaria i rezydencja ambasadora Tokio, Japonia 1979 Muzeum Sztuki Iwasaki Ibusuki, Kanogawa, Japonia Ambasada duńska Tokio, Japonia 1981 Nowa biblioteka Uniwersytetu Keio, Kampus Mita Tokio, Japonia Renowacja starej biblioteki Keio Uniwersytetu Keio, Kampus Mita Tokio, Japonia 1985 Międzynarodowy Pawilon Tsukuba EXPO 85 Tsukuba, Ibaragi, Japonia Spirala Tokio, Japonia 1986 Muzeum Narodowe Sztuki Współczesnej Kioto, Japonia 1989 TEPIA Minato, Tokio, Japonia Projekt konkursowy Narodowej Biblioteki Francuskiej Paryż, Francja Projekt konkursowy terminalu portowego Zeebrugge Zeebrugge, Belgia 1991 Kyoto Symphony Hall Kioto, Japonia 1993 Isar Buro Park Monachium, Niemcy Centrum Sztuk Wizualnych Yerba Buena Gardens San Francisco, Kalifornia Centrum Badawcze YKK Tokio, Japonia
Fotografie od góry: Spiral Tokio, Japonia Tokyo Metropolitan Gymnasium Tokio, Japonia Iwasaki Art Museum Ibusuki, Japonia

Podepnij swój artykuł

Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!
Postaw mi kawę na buycoffee.to

tagi

Urodziny Szybu Krystyna
Urodziny Szybu Krystyna

Budowa wieży wyciągowej szybu Kaiser Wilhelm II na terenie kopalni węgla kamiennego Hohenzollern zak ...

Kultura w kasynie
Kultura w kasynie

Kasyno Kultury, placówka kulturalna działająca w Kwidzynie od końca 2023 roku mieści się w budynku o ...

E-konferencja Skorupa budynku: dachy, fasady, drewno i prefabrykacja w architekturze.
E-konferencja Skorupa budynku: dachy, fasady, drewno i prefabrykacja w architekturze.

Regulacyjne i technologiczne zmiany w zakresie metod wznoszenia budynków doprowadziły w ostatnich la ...

KOMENTARZE
Komentarze
Brak komentarzy
Zaloguj się, aby dodać komentarz

Nagroda Pritzkera
ZOBACZ TAKŻE

PRACA:
Zatrudnię
  • Zatrudnię

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera