Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera


James Stirling

 

Czas czytania: ~4 min


Prezentacja laureata nagrody Pritzkera w 1981 roku

 

mdfzb8HacpzhK3C1Yq2IdRNmq0F6mJshpJlr8UOVv3iY5RAV4qfsjbasjIL9_l-3.jpg
James Stirling (1926-1994) urodził się w Glasgow. Dyplom architekta otrzymał na Uniwersytecie w Liverpoolu. Pracownię otworzył w Londynie. Nowoczesna architektura oznaczała dla Stirlinga tworzenie w harmonii ze zdrowym rozsądkiem, z tradycją oraz z otoczeniem. Stirling wierzył, że kształt budynku powinien wskazywać na jego funkcję i styl życia mieszkańców. Sztuką w architekturze, według niego, jest szczególne połączenie elementów funkcjonalnych i symbolicznych. Stirling stał się jednym z bardziej znanych architektów brytyjskich od czasu projektu Uniwersytetu w Leicester. Jego twórczość wpływała na rozwój architektury w trzech krajach: w Anglii, Niemczech i Stanach Zjednoczonych. Udo Kulterman - krytyk architektury - napisał o nim w książce "Współcześni architekci"; "Koncepcja architektury współczesnej w wykonaniu Stirlinga jest humanizacją środowiska. Humanistyczna postawa przenika wszystkie elementy technologiczne, ekonomiczne i estetyczne. Architektura jego zdaniem powinna na nowo zdefiniować swoje kryteria oceny; dla Strilinga znaczy to tworzenie w zgodzie ze zdrowym rozsądkiem, tradycją, otoczeniem i potrzebami ludzi".
ZrkOMfMlcGplQIrqslo7vovteqlBwRiqCQ3MYgDnDno3dU9mLPxREtWaaC6B_1-3.jpg
Jury Honorujemy Jamesa Stirlinga jako lidera wielkiego przejścia od ruchu modernistycznego do nowej architektury, która jeszcze raz przyznała się do swoich historycznych korzeni, jeszcze raz zacieśniła związki z otaczającymi ją budynkami i jeszcze raz może być nazwana nową tradycją. Stirlinga wyróżnia oryginalność utrzymana w ramach tej tradycji: niegdyś - kąt 45° w planie i w przekroju, dzisiaj - zaskakujące nawarstwienie i przekształcenie czysto klasycznych i dziewiętnastowiecznych odniesień.
RYHyRjd2pHBcajCOMpOf3DhEYEZWCs6QKbJ6yVp4dHytA2E1kAhTMckuQJfv_2-3.jpg
James Stirling W historii architektury stałym elementem jest pojawianie się nowego mecenasa. W imieniu mojego zawodu chciałbym oddać honory Jayowi Priztkerowi - najhojniejszemu przyjacielowi architektów. Myślę, że to zadanie mogło być łatwiejsze dla Philipa Johnsona, pierwszego laureata, kiedy mówił o znaczeniu nowej nagrody dla zawodu, i może łatwiejsze dla Luisa Barragana, który dokonał przeglądu całej swej twórczości. Być może jest to trudniejsze dla mnie, w każdym razie tak to czuję. Nie mogę mówić o nagrodzie jako o nowym wydarzeniu i mam nadzieję, że nie doszedłem jeszcze do końca swojej drogi, chociaż sądzę, że przekroczyłem już półmetek. Ocena samego siebie przychodziła mi zawsze z dużą trudnością. Pracuję bardzo intuicyjnie, nie jestem nawet pewien, czy jestem architektem angielskim, europejskim czy międzynarodowym. Mówienie o sobie jest krępujące i dlatego zacytuję fragment z artykułu Roberta Maxwella, który był moim kolegą na studiach w Liverpoolu w latach 40., a teraz jest profesorem architektury na Uniwersytecie Londyńskim. "Zwłaszcza w Anglii odczuwa się nutkę skandalu związanego z pogonią za architekturą jako sztuką. Krytyka architektury w oczach opinii publicznej jest związana z fiaskiem socjologicznym i materialnym - to widmo prześladuje praktykę architektury. Lecz nawet kiedy takie niepowodzenia mają miejsce, nie są traktowane jako naprawdę skandaliczne, chyba że łączą się z wysokimi aspiracjami architektonicznymi." "Wysokie architektoniczne aspiracje" osiągnięte w naszych wcześniejszych projektach były w pewnym sensie przypadkami - klienci niekoniecznie oczekiwali dzieła sztuki jako dodatku do dobrze funkcjonującego budynku, otrzymywali zaś obiekty oblegane przez tłumy studentów, coś, czego użytkownicy się nie spodziewali i czego nawet nie doceniali. Dla mnie jednak od samego początku najważniejsza była sztuka architektury. Jest to coś, czego uczyłem (i czego czasami jeszcze naucza się studentów). Dlatego tak ważna jest świadomość, że Nagrodę Pritzkera przyznaje się architektom, którzy ponad wszystko cenią sztukę i zdołali zarazem zrealizować odpowiednio dużo budynków. S ądzę, że główny strumień architektury rozwija się ewolucyjnie, choć przydarzają się też sporadycznie rewolucje. Dziś możemy spoglądać w przeszłość i dostrzec w całej historii architektury elementy dla siebie, także w modernizmie, hi-techu i we wszystkich innych prądach. Architekci zawsze spoglądali wstecz po to, by podążyć naprzód. Podobnie jak malarze, muzycy, rzeĽbiarze, także i my powinniśmy być w stanie włączyć do naszej sztuki elementy symboliczne i abstrakcyjne. Uwolniony od ciężaru utopii, ale ze zwiększoną odpowiedzialnością, szczególnie w dziedzinie przestrzeni miejskiej i publicznej, chciałbym oczekiwać swobodniejszej, choć równie zaangażowanej przyszłości zawodowej, tworząc dzieła być może bogatsze w pamięć i odniesienia do ciągle ewoluującej, nowoczesnej architektury. Najważniejsze realizacje 1. 1950 Newton Anycliff Community Center, Newton Anycliff, W. Brytania 2. 1953 Sheffield University, Sheffield, W. Brytania 3. 1959 Budynek Wydziału Inżynierii, Leicester University, Leicester, W.Brytania 4. 1964 Dom Studencki Unwersytetu St. Andrews, W.Brytania 5. 1965 Siedziba główna Dorman Long, Middlesborough, W.Brytania 6. 1967 Zespół rezydencji, Runcorn New Town, W.Brytania 7. 1968 Biblioteka Wydziału Historii Uniwersytetu Cambridge, W.Brytania 8. 1972 Budynki socjalne, Southgate, W.Brytania 9. 1975 Galeria Państwowa Nadrenii Westfalii, Duesseldorf, Niemcy 10. 1977 Neue Staatsgalerie, Stuttgart, Niemcy 11. 1979 Fogg Art. Museum, Cambridge, USA 12. 1980 The Glore Gallery w Tate Gallery, Londyn, W.Brytania 13. 1988 Centrum Naukowe, Berlin-Tiergarten, Niemcy Tate Gallery, Liverpool, W.Brytania 14. 1990 Palazzo Citterio i "Grande Brera", Mediolan, Włochy 15. 1992 Art Centre, Salford, W.Brytania 16. 1993 Szkoła Wyższa Ternasek, Stuttgart
l7q64aU3QP0zXdGhSGJz1p238nvsyfeACtGIyoophg8zw5oK8OUeIpL9fT02_3-3.jpg
Zdjęcia realizacji od góry: Performing Arts Center, Cornell University Ithaca, USA Staatsgalerie Stuttgart, Niemcy Foto: Richard Bryant Leicester University, Engineering Dept. Leicester, W.Brytania Foto: Richard Einzig

Podepnij swój artykuł

Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!
Postaw mi kawę na buycoffee.to

tagi

Flow – drugi etap projektu w centrum Łodzi
Flow – drugi etap projektu w centrum Łodzi

„Dwa miesiące po oficjalnej inauguracji Flow ruszamy z budową drugiego - znacznie większego i zróżni ...

Budowa Kulturoteki coraz bliżej
Budowa Kulturoteki coraz bliżej

W warszawskiej dzielnicy Wesoła być może już niedługo powstanie wyczekany budynek łączący bibliotekę ...

E-konferencja Skorupa budynku: dachy, fasady, drewno i prefabrykacja w architekturze.
E-konferencja Skorupa budynku: dachy, fasady, drewno i prefabrykacja w architekturze.

Regulacyjne i technologiczne zmiany w zakresie metod wznoszenia budynków doprowadziły w ostatnich la ...

KOMENTARZE
Komentarze
Brak komentarzy
Zaloguj się, aby dodać komentarz

Nagroda Pritzkera
ZOBACZ TAKŻE

PRACA:
Zatrudnię
  • Zatrudnię

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera