Zmiany w ustawie o ochronie zabytków

Dnia 5 czerwca 2010 r. wchodzi w życie nowelizacja ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z dnia z dnia 23 lipca 2003 r. (Dz.U. Nr 162, poz. 1568) zwana w dalszej części artykułu ustawą. Powyższe zmiany mają na celu poszerzenie katalogu form ochrony zabytków. Kolejną zasadniczą zmianą wprowadzaną przez ustawę zmieniającą jest uproszczenie procedur związanych z wywozem zabytków z terytorium Polski.

Art. 7 ustawy wprowadza zmianę polegającą na dodaniu nowych kategorii form ochrony obiektów zabytkowych. Konieczność takiej zmiany wynikała z faktu, iż nie w każdym przypadku gminy tworzą plany zagospodarowania przestrzennego. Przy założeniu, że dany obiekt nie podlega ochronie z innej formy przewidzianej w art. 7 wojewódzki inspektor ochrony zabytków nie miał podstawy prawnej do interweniowania w celu ochrony danego zabytku. Poszerzeniem form ochrony zabytków podyktowana jest ponadto zmiana art. 18 ust. 1 oraz wprowadzenie art. 19 ust 1a.

W ustawie nowelizującej zawarto również zmiany m.in. w ustawie Prawo budowlane. Znowelizowano art. 39 ust. 3, na skutek czego w stosunku do obiektów budowlanych oraz obszarów nie wpisanych do rejestru zabytków, a ujętych w gminnej ewidencji zabytków, pozwolenie na budowę lub rozbiórkę obiektu budowlanego wydawać będzie właściwy organ w uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków.

Kolejną ustawą, w której zostaną wprowadzone zmiany poprzez wprowadzenie w życie omawianej nowelizacji, jest ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zmiana polegać będzie na tym, że decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego lub decyzję o warunkach zabudowy uzgadnia się z wojewódzkim konserwatorem zabytków w odniesieniu do obszarów i obiektów ujętych w gminnej ewidencji zabytków. Na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz decyzje o warunkach zabudowy nie były konsultowane z wojewódzkim konserwatorem zabytków, gdy dotyczyły obiektów zabytkowych ujętych w gminnej ewidencji zabytków. Rozszerzenie katalogu chronionych obiektów, o te znajdujące się w gminnej ewidencji zabytków wymaga wprowadzenia do  ustawy zmiany określonej w art. 4 nowelizacji.

Należy pamiętać, iż do postępowań administracyjnych, które w momencie wprowadzania w życie niniejszej nowelizacji nie będą zakończone decyzją ostateczną zastosowanie będą mieć nowe przepisy.

Omawiana nowelizacja rozszerza katalog obiektów, którym wojewódzki konserwator zabytków winien zapewnić ochronę. Nie jest to zmiana radykalna, gdyż nowelizacja w szerszym zakresie skupiła się na kwestii wywozu zabytków za granicę. Jednakże, wiedząc z doświadczenia, iż postępowanie administracyjne w którym bierze udział wojewódzki konserwator zabytków zawsze staje się bardziej czasochłonne, należy spodziewać się braku entuzjazmu ze strony środowisk skupionych w branży architektonicznej.

Partnerem mertytorycznym działu \\\"Prawo w architekturze\\\" jest Kancelaria Prawna Domański i Wspólnicy

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera